Η Ισιδώρα Σέκουλιτς (1877-1958) υπήρξε μια από τις κορυφαίες μορφές της σερβικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Ήταν συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Το 1950 η Σερβική Ακαδημία Επιστημών και Τεχνών την αναγνώρισε ως την πρώτη γυναίκα μέλος της, τιμώντας τη σημαντική συμβολή της στη σερβική λογοτεχνία και πολιτισμό. Γεννήθηκε στο Μοσόριν της Βοΐβοντίνας, τότε μέρος της Αυστροουγγαρίας. Σπούδασε θετικές επιστήμες και φιλοσοφία, και διέπρεψε ως πολύγλωσση διανοούμενη με διεθνή μόρφωση και ορίζοντες. Ταξιδεύοντας εκτενώς στην Ευρώπη, εμπνεύσθηκε έργα όπως το σημαντικό Γράμματα από τη Νορβηγία (1914) και το Σαπουτνίτσι (1913) και το Χρονικό του Κοιμητηρίου μιας Κωμόπολης (1940). Το έργο της χαρακτηρίζεται από βαθύ στοχασμό, ηθική ευαισθησία και έντονο ψυχολογικό βάθος. Με ύφος εναργές και έντονο, η Σέκουλιτς διαμόρφωσε μια ξεχωριστή λογοτεχνική φωνή που συνδυάζει την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό. (Πηγή: "Εκδόσεις Όταν", 2025)