Αληθινές ιστορίες

Ο Στρατής Χαβιαράς (28 Ιουνίου 1935 - 3 Μαρτίου 2020) γεννήθηκε στη Νέα Κίο Αργολίδας. Το 1967 μετανάστευσε στην Αμερική, σπούδασε συγγραφική τέχνη και μετάφραση στο Πανεπιστήμιο Goddard και εργάστηκε σε διάφορες υπαλληλικές θέσεις στις βιβλιοθήκες του Harvard ως το 1974, όταν διορίστηκε στο ίδιο πανεπιστήμιο ως διευθυντής της αίθουσας σύγχρονης ποίησης Woodberry και της βιβλιοθήκης Farnsworth. Από το 1985 είχε τη διεύθυνση του εργαστηρίου συγγραφικής τέχνης (μυθιστόρημα) στο θερινό πρόγραμμα του Harvard. Εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές στα ελληνικά και δύο στα αγγλικά. Τα μυθιστορήματά του "Όταν τραγουδούσαν τα δέντρα" και "Τα ηρωικά χρόνια", γραμμένα στα αγγλικά, κυκλοφόρησαν στον αγγλόφωνο κόσμο και σε μετάφραση σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και στη Λατινική Αμερική. Στην Αμερική ο Στρατής Χαβιαράς ίδρυσε και διηύθυνε την έκδοση του περιοδικού ποίησης "Arion's Dolphin" και το λογοτεχνικό περιοδικό "Harvard Review". Άρθρα και μεταφράσεις του, καθώς και κριτική αξιολόγηση του δικού του έργου έχουν δημοσιευτεί σε πολλά αμερικανικά και ευρωπαϊκά έντυπα. Είχε δώσει ομιλίες και αναγνώσεις από τα βιβλία του στην Αμερική, τον Καναδά και την Αγγλία. Από το 2000 δίδαξε τη συγγραφική τέχνη (μυθιστόρημα) στο ΕΚΕΜΕΛ. Το 2006 ξεκίνησε να συνεργάζεται με το ΕΚΕΒΙ ως διδάσκων και συντονιστής στα Εργαστήρια Τέχνης του Λόγου. Ενεργό μέλος του Συλλόγου Αμερικανών Συγγραφέων και της Εταιρίας Ελλήνων Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στις 3 Μαρτίου 2020, σε ηλικία 85 ετών.

Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης γεννήθηκε το 1967 στις Σέρρες. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στη Δραματική Σχολή Βεάκη. Εργάστηκε τρία χρόνια ως ηθοποιός σε παραστάσεις των Θόδωρου Τερζόπουλου, Πέπης Οικονομοπούλου, Γιάννη Τσαρούχη, Μίνωα Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή και του Θεατρικού Οργανισμού Μορφές. Κατοικεί στην Άνω Πεύκη. Το πρώτο του βιβλίο - "Οι τέσσερις τοίχοι", 2000 - τιμήθηκε με το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου του περιοδικού "Διαβάζω", μεταφράστηκε στα ιταλικά (Crocetti Editore 2002), στα γαλλικά (Albin Michel 2003), στα ισπανικά (Editiones Tempora 2004), στα αγγλικά (Marion Boyars 2006) και στα πορτογαλικά (Babel 2010). Στη Γαλλία κέρδισε το βραβείο "Laure Bataillon" ("το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς στην καλύτερη μετάφραση") από κοινού με τον μεταφραστή του Michel Volkovitch ενώ στην Αγγλία έφτασε στην τελική εξάδα για το Independent Foreign Fiction Prize 2007. To δεύτερο μυθιστόρημά του, "Ο φιλοξενούμενος" (Το Ροδακιό), κυκλοφόρησε το 2004 και εκδόθηκε επίσης στα αγγλικά από τις εκδόσεις Marion Boyars, με τίτλο "Stolen Time". Το μονόπρακτο "Μεταμφίεση" (Ιανός, 2004) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα θεατρικών μονολόγων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, το 2003, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάκου, με ερμηνεύτρια τη Ράνια Οικονομίδου, το θεατρικό "Λα Πουπέ" ανέβηκε στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (2008) και στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (2012) και το έργο για εφήβους "Στην οθόνη φως" (Το Ροδακιό, 2011) ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου. Στην πεζογραφική του παραγωγή, ακολούθησαν, η συλλογή διηγημάτων "Φυσικές ιστορίες" (Το Ροδακιό, 2006) και το μυθιστόρημα "Το ελάχιστο ίχνος" (Το Ροδακιό, 2013, που χρηματοδοτήθηκε από το γαλλοελληνικό πρόγραμμα στήριξης συγγραφέων ΕΚΕΒΙ-CNL, 2012-2013). Διηγήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε θεματικές ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο και σε λογοτεχνικά περιοδικά.

O Xρήστος Xωμενίδης γεννήθηκε το 1966 στην Aθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και παρακολούθησε μαθήματα νομικών στην Σοβιετική Ένωση και Επικοινωνίας στην Αγγλία. Αρχικά εργάστηκε σε δικηγορικό γραφείο των Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας το 1988, με διήγημά του στο περιοδικό "Playboy". Έκτοτε συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, με πιο πρόσφατες τις συνεργασίες με "Τα Νέα" και με το περιοδικό "Capital". Tο 1993 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Tο σοφό παιδί" (Εστία, 21η έκδοση: Μάιος 2001· Εκδόσεις Πατάκη, 2008), που το 1997 μεταφράστηκε στα γαλλικά ("Le Jeune sage", Seuil) και στη συνέχεια στα ιταλικά και στα εβραϊκά. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Tο ύψος των περιστάσεων" (Εστία, 1995, γαλλικά: "La hauteur des circonstances", Seuil, 1998), η συλλογή διηγημάτων "Δεν θα σου κάνω το χατίρι" (Εστία, 1997), το μυθιστόρημα "H φωνή" (Εστία, 1998, 10η έκδοση: 1999· Εκδόσεις Πατάκη, 2011, γαλλικά: "La voix volee", Seuil, 2003), καθώς και τα βιβλία "Δεύτερη ζωή" (διηγήματα, Εστία, 2000), "Υπερσυντέλικος" (μυθιστόρημα, Εστία, 2003), "Το σπίτι και το κελλί" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2005· 8η έκδοση, 2014), "Λόγια φτερά" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2009), "Στη Δευτέρα Παρουσία ας μας βάλουν απουσία" (διηγήματα, Πατάκης, 2010), "Ο κόσμος στα μέτρα του" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2014), "Νίκη" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2014, Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος, Bραβείo μυθιστορήματος του περιοδικού "Αναγνώστης" και Βραβείο μυθιστορήματος Public), "Νεαρό άσπρο ελάφι" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2016). Τα βιβλία του έχουν µεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, τσεχικά, λιθουανικά, τουρκικά και εβραϊκά. Μετέφρασε στα ελληνικά το θεατρικό έργο "The Rope" του Patrick Hamilton (α' παράσταση: Θέατρο Χώρα, 1998), και έγραψε το σενάριο για την ταινία "Μαύρο γάλα" (σκην. Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999) και για την τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1 "Η φωνή" (πάνω στο δικό του μυθιστόρημα, σκην. Γιώργος Οικονόμου, 18 επεισόδια, 2001). Για ένα μικρό διάστημα αναμίχθηκε στην πολιτική, ως μέλος της ΚΕ του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ). Μεταξύ 2002-2010 εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός, με καθημερινή εκπομπή στα ερτζιανά. Σήμερα κατοικεί πάντα στην Κυψέλη και επιµένει να ελπίζει στο καλύτερο.

Ο Αριστείδης Αντονάς ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τις εγκατέλειψε το 1984 για να αποφοιτήσει ως Αρχιτέκτων Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1988 και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Nanterre. Δίδαξε φιλοσοφία, θεωρία της αρχιτεκτονικής αλλά και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό σε πανεπιστήμια όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Massachussets Institute of Technology και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Από την ηλικία των δέκα ετών (κατά τις θερινές διακοπές, όσο έλειπε από την πόλη) παρουσίασε έντονη αλλεργική δύσπνοια που τον ανάγκαζε να μένει ξύπνιος τις νύχτες. Άρχισε να γράφει στη διάρκεια των μοναχικών αυτών αϋπνιών, στην αρχή θεατρικά έργα και κατόπιν πεζογραφία. Μαζί με τον εικαστικό καλλιτέχνη Ζάφο Ξαγοράρη και την ποιήτρια Φοίβη Γιαννίση (που έζησε μαζί του επί δεκαεπτά χρόνια) εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό "Μαύρο Μουσείο" που κυκλοφόρησε το 1986 με ψευδυπόγραφα κείμενα, διανθισμένα με πλαστά βιογραφικά υποτιθεμένων πεζογράφων: τα δημοσιεύματα παρουσιάζονταν αναμεμειγμένα με αληθινά στοιχεία που φανέρωναν τους πραγματικούς συντελεστές του περιοδικού. Ο συγγραφέας Ε. Χ. Γονατάς (από τους λίγους που αντελήφθησαν τη φάρσα) έγινε ο δάσκαλός του στη γραφή και στην ανάγνωση. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι ο Αντονάς γνώρισε τη φιλοσοφική σκηνή της εποχής και ήρθε σε επαφή με τον Jacques Derrida. Επέστρεψε από την Γαλλία και εργάστηκε ως επαγγελματίας αρχιτέκτων: έκτισε κατοικίες και καταστήματα, σχεδίασε επίσης σειρά κτισμάτων χωρίς εργοδοτική εντολή, προτείνοντας την εγκατάσταση ιδιόμορφων κτιριολογικών προγραμμάτων σε ειδικές τοποθεσίες. Τα λογοτεχνικά του κείμενα χαρακτηρίστηκαν εν σμικρύνσει φιλοσοφικά μυθιστορήματα, αφηγήματα τρόμου, περιπετειώδεις ιστορήσεις, αστυνομικά διηγήματα, οικογενειακά χρονικά, μινιμαλιστικές καταγραφές, αδύνατοι αποχωρισμοί, αποκρυφιστικές αλληγορίες, ηθικές παραβολές.

Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1960. Είναι ποιητής, μεταφραστής και συγγραφέας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, άρχισε να γράφει σε έντυπα όπως το "Ιδεοδρόμιο" του Λεωνίδα Χρηστάκη και η "Χιονάτη" του Βαγγέλη Κοτρώνη, και να συνθέτει ποιήματα και πεζογραφήματα. Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά όπως η "Οδός Πανός", ο "Ήχος", το "Κάππα", η "Λέξη", η "Πολιορκία", και άλλα. Συνεργάστηκε για δέκα χρόνια με την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" και το περιοδικό "Έψιλον". Διατήρησε τη σελίδα του βιβλίου στην εφημερίδα "City-Press". Ο τρόπος ζωής του τον οδήγησε στη συστηματική μελέτη των λεγόμενων "ιστορικών πρωτοποριών" (Φουτουρισμός, Dada, Υπερρεαλισμός), των Beat ποιητών και συγγραφέων, καθώς και του ρεύματος για την "υπέρβαση και την πραγμάτωση της Τέχνης" (Cobra, Λεττριστές, Καταστασιακοί). Καρπός αυτών των αναζητήσεών του είναι τα πολυσυζητημένα του βιβλία για τον William S. Burroughs, για την Internationale Situationniste, για τον Guy Debord, για τον Μάη του '68. Ίδρυσε και διηύθυνε την επιθεώρηση "Propaganda", όπου δημοσιεύτηκαν κρίσιμα κείμενα για την πολιτική και την κουλτούρα των καιρών μας. Έχει εργαστεί στο ελληνικό ραδιόφωνο, και συγκεκριμένα στο Δεύτερο Πρόγραμμα, στην ΕΡΑ4, στον Εν Λευκώ, στο Κόκκινο 105,5, και στο Κανάλι 1 Πειραιάς 90,4. Σήμερα διευθύνει τη σειρά "Αιφνίδια Ντοκιμαντέρ" στις εκδόσεις Γαβριηλίδης και το λογοτεχνικό περιοδικό/εγχείρημα "ΚΟΡΕΚΤ", μαζί με τον ποιητή Θάνο Σταθόπουλο, στις εκδόσεις Νεφέλη. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών και της Εταιρείας Συγγραφέων.

Η Ελένη Τορόση γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Ζει στη Γερμανία από το 1968 και εργάζεται ως δημοσιογράφος στο ελληνικό και στο γερμανικό πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας του Μονάχου από το 1971. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε γερμανικές εφημερίδες, λογοτεχνικά περιοδικά και γερμανικά σχολικά βιβλία. Το πρώτο της βιβλίο, «Ο χορός των χταποδιών», μπήκε στη λίστα επιλογής των καλύτερων παιδικών βιβλίων της Stiftung Lesen. Η ιστορία της «Το όνειρο του Παγκανίνι» γυρίστηκε ταινία μικρού μήκους από το δεύτερο πρόγραμμα της γερμανικής τηλεόρασης.

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.

Ο Γιάννης Τσιώλης/John Chioles (1940-2018), γεννήθηκε στην Πελοπόννησο, στο Λεβίδι Μαντινείας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Hunter College των ΗΠΑ και έκανε το διδακτορικό του στην ελληνική τραγωδία ("Dramatic Literature, Theory, Criticism, and Directing for the Stage"), το 1972, στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, στην Καλιφόρνια. Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Μπέρκλεϊ και του Στάνφορντ και διετέλεσε καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας στα Πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης (NYU) και της Αθήνας. Βραβεύτηκε από το National Endowment for the Humanities για τη μετάφραση της "Ορέστειας" στα αγγλικά, δυο φορές από το National Endowment for the Arts για το συγγραφικό του έργο, και το 1983 πήρε πρώτο βραβείο διηγήματος του ΡΕΝ/ΝΕΑ για το διήγημα "Before the Firing Squad" που παρουσιάζεται σε διάφορες εκδόσεις σχολικών βιβλίων. Μετέφρασε, επίσης, έργα της ελληνικής λογοτεχνίας στα αγγλικά, όπως "Το τρίτο στεφάνι" του Κώστα Ταχτσή και την "Κάθοδο των εννέα" του Θανάση Βαλτινού, μεταξύ πολλών άλλων. Το σκηνοθετικό του έργο αριθμεί 49 έργα, επί το πλείστον στο εξωτερικό -στην Ελλάδα από την περίοδο του Βολανάκη στα κρατικά θέατρα ως και πρόσφατα με την "Ισμήνη" του Ρίτσου. Τα τελευταία χρόνια του μοίραζε το χρόνο του μεταξύ Νέας Υόρκης και ορεινής Αρκαδίας. Στα ελληνικά κυκλοφόρησαν, μεταξύ άλλων, τα βιβλία του: "Θεωρία της λογοτεχνίας", 1995, "Μυθικό θέατρο, πολιτική φωνή: Ο τραγωδός Αισχύλος", 1998, "Θεωρία της θεατρικής πράξης", 2005, καθώς και η συλλογή διηγημάτων "Ο Ρωμαίος το πρεζόνι και η Ιουλιέτα το κλεφτρόνι", Καστανιώτης, 2004. Το 2011 εξελέγη ομότιμος καθηγητής του τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στις 14 Φεβρουαρίου 2018.

Ο Κλέων Αρζόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έζησε κατά καιρούς στην Αυστρία, στη Σουηδία και στην Ινδία. Το 2001 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Εγώ κι ο θείος Χάρις"

Ο πεζογράφος, μεταφραστής και εικαστικός Πάνος (Πητ) Κουτρουμπούσης (1937-2019) γεννήθηκε στη Λιβαδειά και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Ρώμη και γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, χωρίς όμως να την παρακολουθήσει. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1958 ως εκπρόσωπος της λογοτεχνίας beat, με δημοσιεύσεις στο περιοδικό "Αθηναϊκά Γράμματα", σε έντυπα του Λεωνίδα Χρηστάκη και σε άλλα περιοδικά της εποχής, ενώ παράλληλα εργάστηκε στον κινηματογράφο ως βοηθός παραγωγής ταινιών. Συμμετείχε στην παρέα των "Ελλήνων Υπαρξιστών", μέλη της οποίας ήταν τότε ο Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Δημήτρης Πουλικάκος. Υπήρξε προσωπικός φίλος του Γιώργου Μακρή και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Πάλι", το 1963. Με τον ερχομό της δικτατορίας, το 1967, έφυγε στο Λονδίνο όπου δούλεψε στο ραδιόφωνο και στην εικονογράφηση βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Πέρασε λίγα χρόνια στη Μέση Ανατολή και στην Αμερική, δουλεύοντας σε περιοδικά και εκθέτοντας την εικαστική δουλειά του. Το 1978 κυκλοφόρησε στην Αθήνα το πρώτο του βιβλίο, "Εν αγκαλία de Κρισγιαούρτι y otros ταχυδράματα y historias περίεργες". Τη δεκαετία του ’80 δημοσίευσε διηγήματα και ιστορίες σε πολλά ελληνικά περιοδικά και εφημερίδες, μεταξύ των οποίων "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία", "Βαβέλ", "Ταχυδρόμος" και "Αντί". Έργα του (ταχυδράματα, ήτοι μίνι θεατρικά έργα με παραλλαγμένες στιγμές της καθημερινότητας, η ερμηνεία των οποίων αφήνεται στον θεατή), παρουσιάστηκαν στο "Τρίτο Θέατρο" της ΕΡΤ σε σκηνοθεσία Γιώργου Χριστοδουλάκη, καθώς και στο ραδιόφωνο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το λογοτεχνικό έργο του Κουτρουμπούση είναι ένα μίγμα σουρεαλισμού, λαϊκής αφήγησης, φανταστικής λογοτεχνίας, κόμικ, λεξιπλασίας και μπητ λογοτεχνίας, ενώ η μετέπειτα δουλειά του αποτελείται από μεγαλύτερα μυθοπλαστικά και σατιρικά κείμενα. Το εικαστικό του έργο περιλαμβάνει εικονογραφήσεις για εξώφυλλα περιοδικών, ζωγραφισμένα κολάζ, φωτογραφίες και κατασκευές. Εξέδωσε τα βιβλία: "Εν αγκαλιά de Κρισγιαούρτι y otros ταχυδράματα y historias περίεργες", 1978, β' 1987· "Περίεργες ιστορίες-ταχυδράματα", 1978· "Στον θάλαμο του Μυθογράφφ: μικρο-ιστορίες", 1992· "Η ταβέρνα του Ζολά: Καινούργιες και μεταχειρισμένες μικρο-ιστορίες", 1997· "Το κεντράκι του Ταρζάν και άλλα παραμύθια", 2005· "Εικόνες στην άμμο. Ο Μπάροουζ στην Ουάσινγκτον", 2005. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 21 Μαρτίου 2019, σε ηλικία 82 ετών.

Ο Νίκος Παπανδρέου ήρθε στον κόσμο ένα Σάββατο το Σεπτέμβρη του 1956, στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας. Σαν καλό παιδί, απέκτησε διάφορα εφόδια, τυπικά και μη: πτυχίο bachelors στα οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Yale (1979), Masters στη Δημόσια Διοίκηση στο Woodrow Wilson School (1981), και ντοκτορά (Ph. D.) στα οικονομικά από το Princeton (1986). Αργότερα, όταν άρχισε πια να ασχολείται πιο εντατικά με τη συγγραφή, απέκτησε το πιο αγαπημένο του πτυχίο, το Masters of Fine Arts από το πανεπιστήμιο του Vermont (1994). Έκανε τη στρατιωτική του θητεία στην αεροπορία (1986-1987). Δίδαξε οικονομικά στην Ελλάδα και στην Αμερική, δούλεψε στην World Bank για δυόμισι περίπου χρόνια, δίδαξε αμερικανική λογοτεχνία και για πολλά χρόνια έκανε στατιστική ανάλυση για ερευνητές στην ιατρική. Αρθρογραφεί σε δύο ελληνικά περιοδικά, κάνει οικονομικές και στατιστικές μελέτες, και όποτε έχει χρόνο χαζεύει το απέραντο θαύμα που ονομάζεται αιγαιοπελαγίτικη θάλασσα και ελληνικό ουρανό. Τα πρώτα του λογοτεχνικά κείμενα είναι γραμμένα στα αγγλικά, με μεταφραστή προς τα ελληνικά, αρχικά, τον Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο και επιμελητές τον Θανάση Νιάρχο και τον Χριστόφορο Λιοντάκη, και αργότερα τον ίδιο. Έχει γράψει πέντε βιβλία: το βιογραφικό μυθιστόρημα "Δέκα μύθοι και μια ιστορία" (Καστανιώτης, 1995· εκδόθηκε στην Αγγλία με τίτλο: "Father Dancing. An Invented Memoir", Penguin UK, 1996, και στην Αμερική με τίτλο "A Crowded Heart", Picador USA, 1998· ήταν υποψήφιο για το "Los Angeles Times First Fiction Award" του 1999· κυκλοφορεί ακόμη στα γερμανικά και στα αραβικά), τη συλλογή διηγημάτων "Λεπτή γραμμή" (1997), το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας "Ο κλεπτομνήμων" (2002), το δοκίμιο "Ανδρέας Παπανδρέου: η ζωή σε πρώτο ενικό και η τέχνη της πολιτικής αφήγησης" (2003) και το θρίλερ "Μέρες σαν κι αυτές" (2005). Άρθρα, δοκίμια και διηγήματά του κυκλοφορούν στην Αμερική, στον Καναδά και στην Ελλάδα. (φωτογραφία: Μαριλένα Σταφυλίδου, 2001)

Ο Βασίλης Πεσμαζόγλου, γιος του πολιτικού Γιάγκου (Ιωάννη) Πεσμαζόγλου (1918-2003), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε μαθηματικά και οικονομικά στις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Yale, ΒΑ) και στην Αγγλία (Πανεπιστήμιο Bradford, Μ.Sc.). Από το 1981 έως το 1988 εργάστηκε ως στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΓΔ Εξωτερικών Εμπορικών Σχέσεων), στις Βρυξέλλες. Στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την πολιτική της ΕΚ στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1990) και μεταξύ των ετών 1990-1993 και 1995-2007, δίδαξε πολιτική οικονομία στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής οικονομικών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1992 με το αφήγημα "1993" (εκδόσεις Ηριδανός). Ακολούθησαν η συλλογή διηγημάτων "Αγίου Βαλεντίνου" (Πόλις, 2002) και το μυθιστόρημα "Τυφλό σύστημα" (Πόλις, 2006).

Ο Μίμης Σουλιώτης (1949 - 2012) σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Βυζαντινής φιλολογίας στη Βουδαπέστη και εκπόνησε το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ήταν αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Νηπιαγωγών της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης του. Επίσης, ήταν ο ιδρυτής του "Βαλκανικού Ασύλου Ποίησης" στις Πρέσπες. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: "Σβούρα", Τραμ, 1972, "Ποιήματα εν παρόδω", Τραμ, 1974, "Βαθιά επιφάνεια", Κέδρος, 1992, "Αβγά μάταια", Ερμής, 1998, "Περί ποιητικής", Ερμής, 1999, "Υγρά", Ερμής, 2000, "Ήλιος στην Σκοτία", Ερμής, 2001, "Παλιές ηλκίες", Ερμής, 2002, "Κύπρον, ιν ντηντ", Μεταίχμιο, 2011. Ήταν υπεύθυνος της σειράς "Ανθολόγος Ερμής" των εκδόσεων "Ερμής", ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Δυτικής Μακεδονίας και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή το Νοέμβριο του 2012, μετά από εξάμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Η Έρση Σωτηροπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1953 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτιστική ανθρωπολογία στη Φλωρεντία και εργάστηκε ως μορφωτική σύμβουλος στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη. Έχει γράψει ποιήματα, νουβέλες και μυθιστορήματα. Το βιβλίο της "Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές", τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2000 και με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω". Τιμήθηκε με το Βραβείο "Μεσόγειος" (Prix Mediterranee Etranger 2017) για το βιβλίο της "Τι μένει από τη νύχτα" (γαλλικός τίτλος "Ce qui reste de la nuit", εκδ. Stock, μετάφραση Gilles Decorvet), ένα βιβλίο που ακολουθεί τον νεαρό Κωνσταντίνο Καβάφη στο Παρίσι του 1897 και μας παρουσιάζει τα εμπόδια που συναντά ο ποιητής στην πορεία προς την προσωπική και ποιητική του ωρίμανση. Έργα της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά και σουηδικά.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος γεννήθηκε στο Ρέθυμνο τον Δεκέμβριο του 1959. Σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες. Εργάστηκε ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός, συν-σεναριογράφος (Οι απέναντι [1981] του Γιώργου Πανουσόπουλου, Υπόγεια διαδρομή [1983] του Απόστολου Δοξιάδη), δημοσιογράφος, σύμβουλος εκδόσεων και παρουσιαστής πολιτιστικών εκπομπών στη δημόσια και στην ιδιωτική τηλεόραση: "Πνεύμα αντιλογίας" (ΕΤ-1, 1999-2000), "Μεγάλοι Έλληνες-Ελευθέριος Βενιζέλος" (ΣΚΑΪ, 2009), 1821 (ΣΚΑΪ, 2011), "Μπρα ντε Φερ" (Action 24, 2014). Μαζί με τον Κώστα Μουρσελά, τον Γιώργο Σκούρτη και τον Αντώνη Σουρούνη μετείχε στο "Παιχνίδι των Τεσσάρων" (1998). Έχει δημοσιεύσει είκοσι βιβλία. "Ανάμεσά τους: Οι ανήλικοι" (1980), "Το παυσίπονο" (1982), "Η καρδιά του κτήνους" (1987 - μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ρένο Χαραλαμπίδη το 2005), "Η πρώτη εμφάνιση" (1994), "Τιμής ένεκεν" (2004), "Η καλοσύνη των ξένων" (2006), "Νεοέλληνες" (2007), "Ο Σίσυφος στο μπαλκόνι" (2009 - Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), "Το βιβλίο για τα βιβλία" (2010), "Ήμουν κι εγώ εκεί" (2016), "Γκαγκάριν" (2016). Διηγήματα και μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, τουρκικά και τσεχικά. Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων την περίοδο 2001-2003, υπό την προεδρία του Βασίλη Βασιλικού, και βραχύβιος αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου το 2010. Τον Μάιο του 2012 εκλέχτηκε βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετείχε στην ελληνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρώπης (2012-2013). Από τον Ιανουάριο του 2014 έως το τέλος της ίδιας χρονιάς ήταν ανεξάρτητος βουλευτής. Έχει δύο παιδιά, τον Γιάννη και τη Δανάη.