Availability: Εξαντλημένο

(αντι)Παιδαγωγικό πανόραμα ή Πώς η κοινωνία παράγει ανθρωπάκους

7,77

Εξαντλημένο

Κατηγορία:

Συγγραφέας: Δημολιάτης Γιάννης

Εκδότης: Σύγχρονη Εκπαίδευση

Ημερ. Έκδοσης: 10/10/1985

Σειρές: Απόψεις

Περιγραφή

Η ζωή μας χωρίζεται σε δύο μέρη. (Τρία; «Ελλάς Ελλήνων Συνταξιούχων»! Εκτός θέματος αυτού του βιβλίου.)
Στο δεύτερο, ο άνθρωπος μπαίνει στην παραγωγή. («Καλή σταδιοδρομία!» = καλή ιεραρχία. Εκτός θέματος.)
Στο πρώτο, ετοιμάζεται για το δεύτερο. (Τον ετοιμάζουν. Οι ενταγμένοι.) Εκπαιδεύεται. Κάθε ζωντάνια νεκρώνεται, κάθε ανησυχία ησυχάζεται, κάθε επανάσταση καταπνίγεται. Του σύγχρονου ανθρώπου δεν έχει νόημα το πρώτο μέρος τής ζωής του… (Εντός θέματος.)
Ποιός, αλήθεια, εκπροσωπεί στη Βουλή την πρώτη ηλικία του ανθρώπου; Ποιος αταλάντευτα αντιπολιτεύεται το σήμερα και το χθές για χάρη του αύριο;
Αφελής πλάνη ότι γίνεται αγωγή σε δημοτικό, γυμνάσιο, πανεπιστήμιο (λόγια-λόγια-λόγια). Αποδοτικότεροι μηχανισμοί δουλεύουν σαφώς επιστημονικότερα και πιο ραφινάτα: οικογένεια, οικογένεια, οικογένεια, εκκλησία, τύπος, τηλεόραση, …, συνδικάτα, κόμματα, Βουλή, …, στρατός, στρατός και στρατός (το μεγαλύτερο μετά την οικογένεια πανεπιστήμιο: βιώματα-βιώματα-βιώματα ο τρόπος τους, ο μόνος με τον οποίο ο εγκέφαλος μαθαίνει).
Το εκπαιδευτικό συνεχές αρχίζει την πρώτη μέρα της γέννησης («Αγόρι! Μπράβο! Να σου ζήσει!», «Κορίτσι… Δεν πειράζει. Να σου ζήσει») και τελειώνει με το τελευταίο δευτερόλεπτο στρατιωτικής θητείας («Καλός πολίτης»). 20-30 χρόνια, ο άνθρωπος ετοιμάζεται για την κοινωνία των ενηλίκων: Άβουλο, άκακο, ακίνδυνο όν, «Άξιος, άξιος, άξιος!», χειροτονείται ταχτικό, κανονικό, παραγωγικό (!!!) μέλος της κοινωνίας…
Ελεύθεροι άνθρωποι πολιορκούνται στενά και μακρόχρονα από πολιορκητές απολιόρκητους σκλάβους, μετασχηματίζονται σε απολιόρκητους σκλάβους, πανέτοιμους ν’ αναπαράξουν τον εαυτό τους μές από τα παιδιά τους τα οποία θα πολιορκήσουν. Φαύλος κύκλος. Η πολιορκία λέγεται εκπαίδευση. Διαφωνείτε… Σταμάτα και σκέψου ένα λεπτό τις δυνατότητες τού ανθρώπινου εγκεφάλου (και τους νόμους λειτουργίας του). Και τα ξαναλέμε.-
Όριο ανάμεσα στις δυο ζωές το απολυτήριο του στρατού, αναγκαίο τεκμήριο περάσματος από τα «ανήλικα» στα «ενήλικα», από τα «ερίφια» στα «πρόβατα»: Μπορεί να παντρευτεί («έγινε άντρας»). Να πιάσει δουλειά. Να διοριστεί στο δημόσιο («εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις»). Να πάρει σύνταξη. Να σταδιοδρομήσει. Ν’ αναρριχηθεί στην ιεραρχία· Και να την εκπροσωπήσει: Να γίνει Βουλευτής.
Ποιός αταλάντευτα αντιπολιτεύεται το παρόν και το παρελθόν, για χάρη του μέλλοντος;

«Ανατρεπτική Σκέψη-Άποψη. Του Γιάννη Δημολιάτη: (αντι)Παιδαγωγικό πανόραμα. Ο υπότιτλος του έργου προτείνει μια διάζευξη προς τον τίτλο: ή Πώς η κοινωνία παράγει ανθρωπάκους! Και αναπαράγει θα λέγαμε κι εμείς, συμφωνώντας με το παράξενο, ευρηματικό, χρηστικά απαραίτητο στο ρέκτη της πλάγιας πληροφορίας αναγνώστη τής εποχής μας! Δεν είναι τυχαίο πως το μικρό αυτό, αλλά γεμάτο ‘χυμούς’, βιβλίο εξαντλήθηκε αμέσως άμα τη εμφανίσει στην κλειστή εν τούτοις αγορά του εκπαιδευτικού βιβλίου. Κι αυτό γιατί εδώ καραδοκεί μια ανατρεπτική σκέψη που μεταφράζεται εύστοχα σε ανατρεπτική άποψη, βοηθούντος τα μέγιστα του τρόπου γραφής και εμφάνισης της ύλης του!» Δημήτρης Ιατρόπουλος: «Το πρώτο φύλλο: Βιβλίο». Περιοδικό «Εικόνες» 13(;) Μαΐου 1992, σελ. 131.

Σειρές: Απόψεις

Πρώτη Έκδοση : 10/10/1985

Αριθμός Σελίδων : 78

Διαστάσεις : 21 x 14 cm

Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

Γλώσσα : Ελληνικά

Γλώσσα Πρωτοτύπου : Ελληνικά

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Δημολιάτης Γιάννης

Γυμνάσιο Πρεβέζης (1969). Πτυχίο Ιατρικής Αθηνών (1976). Πνευμονολογία-Φυματιολογία (1980). Κοινωνική Ιατρική (1990). Master of Public Health (1997). Master of Medical Education (2006). Αφυπηρετήσας (2018) αναπληρωτής καθηγητής Υγιεινής* και Ιατρικής Εκπαίδευσης** Πανεπιστημίου Ιωαννίνων {* Δημόσιας Υγείας. ** Πώς διδάσκει το μυαλό τού δασκάλου και, κυρίως, πώς μαθαίνει το μυαλό τού μαθητή}. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ: Πολιτική, Παιδεία, Υγιεινή, Ποιότητα ζωής (γέννησης, βίου+πολιτείας, θανάτου). ΒΙΒΛΙΑ: (αντι)Παιδαγωγικό Πανόραμα ή πώς η Κοινωνία Παράγει Ανθρωπάκους (1985, 1992). Ξέρουμε τι γίνεται στα σχολεία; Από το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήμιο (1987). Διερεύνηση Θνησιμότητας στην Ελλάδα 1956-1982 (1988). Πολιτική Δημογραφία: Ακτινογραφία της Βουλής (1992). Εισαγωγή στη Σύγχρονη Επιδημιολογία (1992). Πώς να γίνετε ένας καλύτερος δάσκαλος (1992). Το Επόμενο Βήμα: Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει (1994). Η Γλώσσα του Σώματος (1999, 2007). Υγεία 21 (2002). Διατριβή περί Ευθανασίας (2005). Η τέχνη να είσαι δάσκαλος (2007). Η Μεγάλη Κραυγή (2014). Λεξικό Όρων Υγιεινής και Επιδημιολογίας (2015). ΆΡΘΡΑ: "Εμβόλιο ή επιδημία;" (1985). "Βαθμοθηρία" (1985). "Εξάρτηση επιστημόνων: Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν" (1987). "Για νάχουν νόημα οι συνενώσεις δήμων" (1987). "Γιατί δεν κόβεται το κάπνισμα" (1988). "Computer-Εγκέφαλος: βίοι παράλληλοι" (1990). "Ευθανασία ή ευζωία; Η διαθήκη μου" (1990). "Τί θα θέλατε να σας είχε μάθει το πανεπιστήμιό σας;" (1991). "Φοιτητές ιατρικής: απόψεις για το πανεπιστήμιο και σκιαγράφηση της προσωπικής τους ζωής" (1991). "Να φέρεις χαρτί γιατρού: Η ιατρικοποίηση της ζωής μας" (1991). "1 γιατρός ανά 1 κάτοικο!" (1992). "σωματικό Ατύχημα ή διανοητικό ΔΥΣτύχημα;" (1992). "Οικολογία μικροβίων" (1992). "Η Α΄ ηλικία στο Λαό και στη Βουλή" (1994). "Εναλλακτική θεώρηση των συνόρων" (1994). "Νοσηρότητα καρδιαγγειακών: έχει η Κρήτη τη μικρότερη;" (1995). "Η απουσία φυσικής άσκησης ή η ανυπαρξία ποδηλατόδρομων και πεζόδρομων αποτελεί παράγοντα στεφανιαίας νόσου;" (1995). "Για ένα καλιτεχνικό-χαρούμενο σχολείο!" (1998). "Σας αρέσει το επάγγελμά σας; Τί γνώμη έχετε για τις πανελλήνιες; (1997). "Να μεταφερθεί η πρωτεύουσα στη Θεσσαλονίκη" (1998). "Αεικίνητη ανάπτυξη" (1999). "Η ευλογία των πλημμυρών" (1999). "Η απειλή του πολέμου" (2001). "Το αίτημα της ‘ιστορικής’ ορθογραφίας είναι αδύνατο" (2001). "Αν ήμουν υπουργός παιδείας για μία μέρα, θα έδιωχνα τα πανεπιστήμια από το Υπουργείο Παιδείας" (2001). "Η υγιεινή του χρόνου εργασίας και του χρόνου μη εργασίας" (2001). "Ο μύθος της υπεργεννητικότητας του τρίτου κόσμου" (2001). "Η κατανάλωση ψωμιού ολικού αλεύρου" (2001). "Η αρρώστια της υγείας και η θεραπεία της" (2002). "A master of public health must be the minimum prerequisite for a health minister” (2003). "Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα" (2003). "Κατάπτυξη" (2005). "The student is more than a listener” (2012). "Τι νούμερο θρανίο φοράνε οι πιο σκληρά εργαζόμενοι: τα παιδιά μας" (2013). "Η διαθήκη ζωής μου" (2016). "Γιατί η Εκκλησία δεν μπορεί να μην προμαχεί υπέρ της ευθανασίας" (2018). "The outcome-based iCAN! / theyCAN! feedback paradigm: A shift to metacognitive assessment" (2018). "Δάνειες και αντιδάνειες στρεβλώσεις όρων" (1919). "Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε;" (2020). "Διασφάλιση δικαιώματος επιλογής αν θα εμβολιαστούμε + Αναλαμβάνομε την ευθύνη της επιλογής μας" (2021). "Από ή Μέ COVID-19; Σύνδρομο Υποκλοπής Υποκείμενης Αιτίας Θανάτου στο Ιατρικό Πιστοποιητικό Αιτιών Θανάτου" (2023). ΣΥΜΠΟΣΙΑ (συντονιστής): Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (1991). Μεθοδολογία Έρευνας (1992). Πότε Πρέπει να Πεθαίνομε (2016, 2017). Πώς Μαθαίνει ο Εγκέφαλος (2017, 2018). ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ: person15032. ΟΣΔΕΛ: contributor1053379. ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: lookforΔημολιάτης. idimolia@uoi.gr.