Περιγραφή
Ξεκινάς να διαβάζεις και έχεις την αίσθηση πως ο Τζόγιας χρησιμοποιεί κάρβουνο για να φτιάξει τους πίνακές του. Αδρά περιγράμματα και φωτοσκιάσεις που στοχεύουν στην ουσία. Κι όσο διαβάζεις διαπιστώνεις πως τα μικρά τούτα πεζοποιήματα είναι γεμάτα χρώματα με χιλιάδες αποχρώσεις. Μέσα απ’ το λίγο βγαίνει το πολύ. Το πολύ των αισθημάτων, του έρωτα, της υπαρξιακής αναζήτησης, της κοινωνίας και του κόσμου μας τελικά.
Έρη Ρίτσου, συγγραφέας
Ποιητική με σύγχρονη οπτική και γραφή. Συλλέγει στιγμές επανάληψης στον χρόνο. Συλλέγει έρωτες εν συντριβή. Συλλέγει εικόνες. Η ποίηση ως ανταπόκριση γεγονότων? συχνά σημασιών. Λόγος ουμανιστικός, ελλειπτικός, εν οικονομία. Λόγος στεγνός. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι τα σχήματά του, τα χρώματά του, καθώς μεταφέρει στο λευκό χαρτί την ξηρασία. Αλλά συχνά, στην άπνοια που βασανίζει τη βαριά συννεφιά, ορίζει το ελάχιστο άνοιγμα του γαλάζιου.
Σταύρος Σταμπόγλης, ποιητής
Ο Λουκάς Τζόγιας χρωματίζει τον κόσμο με τις ποιητικές αν-ορθογραφίες του, απόκλιση από τον κανόνα, που φτιάχνει καινούριους κανόνες, δυνατούς, ανεξίτηλους και ανεξ-ήλιους. Τολμηρά τα απονενοημένα διαβήματα των λέξεών του, φτιάχνουν τις δικές τους φόρμες – θέλει γενναιότητα αυτή η σπουδαία μάχη νοημάτων, εικόνων και υπερβάσεων. Με νυστέρι τεμαχίζει τον κόσμο, τον επανασυνθέτει, άλλοτε τον αφήνει κομματιασμένο να βλέπουμε τις πληγές του. Πάντα όμως με αγάπη για την ζωή και τα σημαινόμενά της, μας ρίχνει στις κατακόμβες της ανθρώπινης ψυχής, στην αντηλιά της, στις σκιές της και τελικά στο θελκτικό φω της.
Έλενα Χουσνή, συγγραφέας.
