Από το Σαραντάπορο στη Θεσσαλονίκη

Ο Βασίλης Κ. Γούναρης έλαβε πτυχίο με ειδίκευση στην Ιστορία (1983) και δίπλωμα μεταπτυχιακών σπουδών (1985) στη Νεώτερη Ιστορία από το ΑΠΘ και διδακτορική διατριβή στη Νεώτερη Ιστορία από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (St. Antony’s College), όπου φοίτησε με υποτροφία του Ismene Fitch Charitable Trust (1985-88). Διετέλεσε Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος του Τομέα Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας (1985) του ΑΠΘ. Από το 1990 έως το 2001 διηύθυνε το ερευνητικό κέντρο του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (ΚΕΜΙΤ) στη Θεσσαλονίκη. Την περίοδο 2001-2005 υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Καθηγητής της Κοινωνικής και Οικονομικής Ιστορίας των Χωρών της Χερσονήσου του Αίμου στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, που εδρεύει στη Φλώρινα, του οποίου διετέλεσε Αναπληρωτής Πρόεδρος καθώς και πρώτος Διευθυντής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών. Το 2004 εκλέχθηκε Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας των Νεωτέρων Χρόνων στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. και το 2009 Καθηγητής.Το 2009-2010 διετέλεσε Επισκέπτης Καθηγητής στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και το 2013 Senior Visiting Scholar (Onassis Foundation USA) στα Πανεπιστήμια Yale, Princeton, Columbia, George Washington των ΗΠΑ και York του Καναδά.

Ο Βασίλειος Νικόλτσιος γεννήθηκε στην Ηράκλεια Σερρών. Αποφοίτησε από το Φαρμακευτικό τμήμα της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων και αποστρατεύτηκε το 2002, με αίτησή του, με το βαθμό του Συνταγματάρχη Φαρμακοποιού ε.α. Για περισσότερα από 40 χρόνια ασχολείται με την ιστορική έρευνα, απόκτηση, καταγραφή, φύλαξη, τεκμηρίωση, έρευνα, ερμηνεία, έκθεση και προβολή ιστορικού υλικού. Έχει στην κατοχή του περισσότερα από 20.000 ιστορικά κειμήλια της Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας, τα οποία εκτίθενται σε Μουσεία και με τα οποία έχει οργανώσει περισσότερες από 190 ιστορικές περιοδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το κύριο μέρος της συλλογής του εκτίθεται στο Πολεμικό Μουσείο / Παράρτημα Θεσσαλονίκης και το υπόλοιπο σε δέκα άλλα ιστορικά μουσεία της Ελλάδας, από το Ρέθυμνο και την Καλαμάτα, μέχρι το Σκρα και τα Γιαννιτσά. Για περισσότερα από 25 χρόνια ασχολείται με τη Μουσειολογία. Με διαταγή του ΓΕΣ εργάστηκε για την αναβάθμιση όλων των Στρατιωτικών Μουσείων της χώρας και για το σχεδιασμό και τη δημιουργία όλων των νέων Στρατιωτικών Μουσείων. Έχει επίσης εργαστεί για τη δημιουργία ιδιωτικών μουσείων σε όλη την Ελλάδα. Είναι συγγραφέας δεκαέξι ιστορικών έργων, που έχουν σχέση με τη Νεώτερη Ελληνική Ιστορία. Ασχολείται επίσης ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Από το 2002 έως το 2013 εργάστηκε στο φαρμακείο του στη Θεσσαλονίκη και παράλληλα ήταν διευθυντής του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, μέχρι τον Νοέμβριο του 2017. Διετέλεσε από το 2004 έως το 2013 Αντιπρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Από το 2013 είναι διευθυντής και του Ελληνικού Φαρμακευτικού Μουσείου. Το 2014 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Αριστείας της Τιμής, για εξαίρετες υπηρεσίες προς την Πατρίδα. Το ίδιο έτος παρασημοφορήθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με το Σταυρό Αξίας και Τιμής, Α' τάξεως, για διακεκριμένες υπηρεσίες προς τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Πατρίδα. Από τον Ιούλιο του 2016 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού/τμήματος Θεσσαλονίκης. To 2016 τιμήθηκε από το Γενικό Προξενείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Θεσσαλονίκη με το Μετάλλιο Εκατονταετηρίδας από το ξεκίνημα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το ίδιο έτος του απονεμήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το Οφίκιο του Άρχοντα "Κουροπαλάτη" της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκηδόνος. Είναι παντρεμένος με τη φαρμακοποιό Αναστασία Χαδιά και έχουν τρεις γιους.