Περιγραφή
[…] Όλο το βιβλίο είναι μια προσπάθεια να σκεφθώ τις προεκτάσεις της διαλεκτικής συγκρότησης εννοιών (που προσπαθώ να θεματίσω καθ’ αυτή) όσον αφορά την συγκρότηση του κοινωνικού αντικειμένου. Τον ίδιο δρόμο είχα πορευθεί πρωτύτερα επικεντρωμένος στις επιπτώσεις του γεγονότος ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, κατ’ εξοχήν δε στα πολιτικοκοινωνικά, κάτι τίθεται ως αληθινό αντί να είναι αληθινό επειδή αποτυπώνει, αντίθετα μια πραγματικότητα. Εδώ παραδίδω τα ανάλογα αποτελέσματα, εξ’ ου επισφαλή και προσωρινά με εκείνα, της προσπάθειας να σκεφθώ την αυτοαναίρεση της αιτιότητας ως κατηγορίας που φιλοδοξεί να εξηγεί τα κοινωνικά φαινόμενα και το είδος αυτοτέλειας του κοινωνικού γνωστικού αντικειμένου που μια τέτοια αυτοαναίρεση συνεπάγεται.
Αποτυπώνεται εδώ η προσπάθεια μου οικειοποίησης της σκέψης του Κοσμά Ψυχοπαίδη, της σκέψης της αξιογένεσης, που αναφέρθηκε προηγουμένως, δηλαδή της μετάβασης από τον όρο αναπαραγωγής στην αξία, και ένταξής της σ’ αυτό το πρόγραμμα.
Φαράκλας Γιώργος
Πειραιάς, 1999-2001
