Βάσος Καπάνταης

Ο Άγγελος Δεληβοριάς γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία (1956) στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές το 1964 στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ/Μπραϊσγκάου και το 1965, έπειτα από επιτυχή διαγωνισμό, διορίστηκε στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Υπηρέτησε αρχικά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας υπό την καθοδήγηση του Χρήστου και της Σέμνης Καρούζου και αργότερα ως επιμελητής στις Εφορείες Αρχαιοτήτων Αχαΐας και Αρκαδίας-Λακωνίας. Το 1969, με υποτροφία της Alexander von Humboldt Stiftung, άρχισε τη μελέτη της διδακτορικής του διατριβής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν, την οποία και ολοκλήρωσε το 1972. Κατά το διάστημα 1972-1973 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Από το 1973 έως και το 2014, για 41 χρόνια, διηύθηνε το Μουσείο Μπενάκη, τη ριζική ανάπλαση του οποίου ανέλαβε και ολοκλήρωσε τον Ιούνιο του 2000. Για την οργάνωση των νέων εκθεσιακών χώρων έτυχε διεθνούς αναγνωρίσεως και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1992 εξελέγη καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε διευθυντής προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών στο ίδιο Τμήμα. Το 2005 αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο ως ομότιμος. Άρθρα και εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλές ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις. Έφυγε από τη ζωή στις 24 Απριλίου 2018, σε ηλικία 81 ετών.

Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος είναι ιστορικός και κριτικός της τέχνης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 1952. Τελείωσε το Λεόντειο Λύκειο το 1970 και παράλληλα σπούδασε μουσική και ιστορία της μουσικής στο Ωδείο Αθηνών. Σπούδασε σύγχρονη φιλολογία και αισθητική στο Πανεπιστήμιο της Αιξ-αν-Προβάνς, κοινωνιολογία της τέχνης και σημαντική των αναπαραστατικών συστημάτων στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών στο Παρίσι. Ανώτατο δίπλωμα κοινωνικών επιστημών με τον J. Cassou, το 1976. Μεταπτυχιακό στην ιστορία και θεωρία της τέχνης με τους L. Marin, H. Damish και G. Genette, το 1980. Παρακολούθησε συστηματικά το διδακτορικό σεμινάριο φιλοσοφίας και αισθητικής του L. Marin από το 1980 έως το 1985. Από το 1986 μέχρι το 1991 δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Εικαστικών Τεχνών της Γενεύης· από το 1986 μέχρι το 1993 στη Μεταπτυχιακή Σχολή του Εθνικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης, "Le Magazin", της Γκρενόμπλ· από το 1992 μέχρι το 1996 εκλέχτηκε ομότιμος καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης και διευθυντής του Ινστιτούτου Σύγχρονης Τέχνης. Δίδαξε ως καθηγητής στο Μεταπτυχιακό της Rijksacademie van Beeldende Kunsten, στο Άμστερνταμ, και ως έκτακτος καθηγητής στη Hochschulle fur Kunst und Gestaltung της Βέρνης. Από το 2002 διδάσκει ιστορία της τέχνης και μουσειολογία στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, στη Μυτιλήνη. Έχει διατελέσει: διευθυντής του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης και Πολιτισμού και Πάρκου Γλυπτικής, Domaine de Kerguehennec στη Βρετάνη, Γαλλία από το 1992-1999. Συν-διευθυντής της Documenta IX του Κάσσελ, 1992. Κομισάριος του Γαλλικού Περιπτέρου στη 48η Μπιενάλε της Βενετίας, 1999. Σύμβουλος της Επιτροπής Αναγνώρισης Ανωτάτων Διπλωμάτων Καλών Τεχνών του Ομοσπονδιακού Συνεδρίου Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ελβετίας. Επιμελητής και οργανωτής πολυάριθμων εκθέσεων σε Μουσεία και Κέντρα Τέχνης στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Αυστρία, το Βέλγιο, την Ισπανία, την Ολλανδία, το Μαυροβούνιο και τις Η.Π.Α. Εκλέχτηκε Γενικός Επιθεωρητής Καλών Τεχνών του Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας το 1999, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 2000. Έχει διατελέσει σύμβουλος και σύνεδρο μέλος της Εθνικής Συλλογής Σύγχρονης Τέχνης της Γαλλίας, από το 1993 μέχρι το 2000, των περιφερειακών συλλογών της Καμπανίας και Αρδεννών, από το 1997 μέχρι το 2000, του Βορρά και Καλαί, από το 1984 μέχρι το 1990. Διατέλεσε σύνεδρο μέλος της επιτροπής διεθνούς πολιτιστικής πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας από το 1993 μέχρι το 1999. Από το 1987 μέχρι το 1989 συμμετείχε ως μέλος της Επιτροπής Εκθέσεων του Υπουργείου Πολιτισμού της Ισπανίας. Συντονιστής Προγράμματος του Ελληνικού Μήνα στο Λονδίνο, 1975-1976, Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης. Βοηθός του Τ. Σπητέρη από το 1973 μέχρι το 1979, για τη συγγραφή του τρίτομου "Τρεις αιώνες νεοελληνικής τέχνης (1660-1967)". Κριτικός τέχνης, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά. Δημοσίευσε βιβλία, καταλόγους, δοκίμια και μελέτες πάνω στη σύγχρονη τέχνη, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την άρτε πόβερα, την τοιχογραφία, το χώρο, την αναπαράσταση, την αρχιτεκτονική, το τοπίο, τον ήχο, την ιστορία της τέχνης, τη μεθοδολογία, την ιστορία των θεσμών, την κριτική της τέχνης, και σημαντικό αριθμό μονογραφιών πάνω σε σύγχρονους και ιστορικούς καλλιτέχνες. Έχει δώσει διαλέξεις και συμμετάσχει, διευθύνει και οργανώσει συνέδρια σε πολυάριθμα μουσεία, ιδρύματα και πανεπιστήμια στην Ευρώπη και την Αμερική.