Γραφές της μνήμης

Ο Henri Tonnet (γεν. 1942) είναι τακτικός καθηγητής νέων ελληνικων στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμού στο Παρίσι. Επίσης, διευθύνει το Νεοελληνικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Paris IV της Σορβόννης. Είναι αρχισυντάκτης των επιθεωρήσεων "Revue des Etudes Neo-helleniques", "Cahiers balkaniques" και πρόεδρος της γαλλικής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών [Societe des Etudes neo-helleniques].

Ο Ζαχαρίας Ι. Σιαφλέκης (Βόλος 1953) σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και κατόπιν, στο Παρίσι, συγκριτική φιλολογία με ειδίκευση στη θεωρία των λογοτεχνικών μορφών. Εκεί ανακηρύχθηκε διδάκτορας με διατριβή που δημοσιεύθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Παρισιού, των Ιωαννίνων και της Θεσσαλίας, και διετέλεσε καθηγητής στο τμήμα γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του ΑΠΘ. Δημοσίευσε επιστημονικές μελέτες πάνω στο αντικείμενο του ενδιαφέροντός του τόσο αυτοτελώς όσο και συνεργαζόμενος με ποικίλα περιοδικά έντυπα ή συλλογικά έργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ παράλληλα σημείωσε την παρουσία του με πρωτότυπα δημοσιεύματα στο χώρο της λογοτεχνίας. Συνέβαλε στην ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας (1986) της οποίας διετέλεσε επί 16 χρόνια αντιπρόεδρος και πρόεδρός της (2006-2009). Μέλος της αντίστοιχης Γαλλικής Εταιρείας και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας, καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας, ενώ από το 1989 είχε την επιστημονική ευθύνη του περιοδικού Σύγκριση / Comparaison, επετηρίδας της ΕΕΓΣΓ. Έφυγε από τη ζωή στις 18 Απριλίου 2017.

Η Αικατερίνη Δούκα - Καμπίτογλου είναι ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Leeds και Reading της Μεγ. Βρετανίας. Δίδαξε αγγλική και συγκριτική λογοτεχνία στο Τμήμα Αγγλικής του ΑΠΘ. Το συγγραφικό-επιστημονικό της έργο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων βιβλίων το "Plato and the English Romantics": διάλογοι (London and New York: Routledge, 1990), επιμέλειες εκδόσεων και δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως σε θέματα που σχετίζονται με την ποίηση και την ποιητική του ρομαντισμού, τη φιλοσοφία, την ελληνική λογοτεχνία, τη θεωρία της λογοτεχνίας και τις πολιτισμικές σπουδές. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικής & Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής και Αντιπρύτανις του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Ουρανία Πολυκανδριώτη είναι Φιλόλογος, κύρια ερευνήτρια (Β΄ βαθμίδα) στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συμμετέχει στο πρόγραμμα του ΙΝΕ "Γραμματολογία, 15ος-19ος αι." (τομέας Ιστορία του Πολιτισμού, της Παιδείας και των Επιστημών), καθώς και σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα και προγράμματα. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία, και ειδικότερα στην ιστορία των λογοτεχνικών ειδών, σε ζητήματα ταυτότητας στη λογοτεχνία και σε ζητήματα προσωπικού λόγου (αυτοβιογραφία, απομνημονεύματα).

Ο Ελευθέριος Μύστακας γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπουδές: Ζωγραφική (Α.Σ.Κ.Τ. εργαστήριο Γ. Μόραλη, αποφοίτηση με έπαινο). Νωπογραφία και Φορητή Εικόνα (Α.Σ.Κ.Τ. - έπαινος). Σκηνογραφία (Α.Σ.Κ.Τ. - βραβείο). Master of Arts Ζωγραφικής, (Royal College of Art, Λονδίνο). ΜΔΕ Ιστορίας Τέχνης (Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών). Διδάκτωρ Ιστορίας Τέχνης του ίδιου τμήματος. Ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια: Βουκουρέστι, Λίλλη, Κάιρο, Μονπελιέ, Ρίγα. Βιβλία: "Θεωρία Διακοσμητικών Εφαρμογών, Ψηφιδωτό - Υαλογραφία" (Τ.Ε.Ι. Αθηνών), "Σχέδιο Ψηφιδωτού - Υαλογραφίας" (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο), "Οδηγός Αγιογραφίας" (2005). "Εργασίες για τη ζωγραφική: Γράμματα και Τέχνες, Αφιέρωμα Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου". Εκθέσεις: Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση 1987, Πάτρα - Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 2006, Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο (Σόφια, Αθήνα), Α΄/Β΄ διεθνής έκθεση Αγιογραφίας, κ.ά. Από το 1988 δίδαξε στη Διακοσμητική Σχολή (Τ.Ε.Ι. Αθηνών), όπου από το 2006 είναι επίκουρος καθηγητής. Από το 1999 δίδαξε Βυζαντινή Ζωγραφική και Υαλογραφία στην Α.Σ.Κ.Τ. Έχει διδάξει Ζωγραφική στο ΜΔΕ της ίδιας σχολής. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας. (Πηγή: "Εκδόσεις Ακρίτας", 2024)

Η Αλίκη Τσοτσορού γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Εργασίες της για τη νέα ελληνική λογοτεχνία και τη διδασκαλία της Νέας Ελληνικής ως ξένης γλώσσας έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά (Χάρτης, Γράμματα και Τέχνες) και έχουν παρουσιαστεί σε ημερίδες, ευρωπαϊκά και διεθνή συνέδρια. Είναι μέλος της συγγραφικής ομάδας τριών εγχειριδίων για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως ξένης. Έχει μεταφράσει τα βιβλία: "Η Ελλάδα και ο Ελληνιστικός κόσμος", "Υπέρ Πατρίδος - Πατριωτισμός ή Κοσμοπολιτισμός;" και "Η επίδραση του Μότσαρτ". Εργάστηκε ως σύμβουλος σεναρίου ντοκυμαντέρ για τον ποιητή Τάκη Αντωνίου. Ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 2004 εκδόθηκε ποιητική συλλογή της με τίτλο "Φωνή Αιωρούμενη". Από το ακαδημαϊκό έτος 1991-92 διδάσκει την Ελληνική ως ξένη γλώσσα στο Διδασκαλείο Ελληνικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι υποψήφια διδάκτωρ του τομέα Νέας Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας.

Η Λητώ Ιωακειμίδου είναι Λέκτορας στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, όπου διδάσκει Γενική και Συγκριτική Γραμματολογία. Τα πεδία επιστημονικού ενδιαφέροντός της είναι ο λογοτεχνικός μύθος, τα υφολογικά ζητήματα του μοντερνισμού, η εξέλιξη των αφηγηματικών ειδών.

Η Ιφιγένεια Μποτουροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1990 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Paris IV) με την εργασία: "Ο Ernest Renan και η σύγχρονη Ελλάδα". Το 1998 εξελέγη λέκτωρ στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Τομέα του Γαλλικού Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει πλούσιο μεταφραστικό έργο.

Η Τιτίκα Δημητρούλια γεννήθηκε στο Βόλο και σπούδασε κλασική, νεοελληνική, γαλλική φιλολογία, μετάφραση και νέες τεχνολογίες στην Αθήνα (ΕΚΠΑ, Πάντειο) και στο Παρίσι (Sorbonne-Paris IV). Είναι Καθηγήτρια Θεωρίας και Πράξης της Μετάφρασης στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, μεταφράστρια και και κριτικός λογοτεχνίας. Διευθύνει με τον Κ.Γ. Παπαγεωργίου το περιοδικό Τα Ποιητικά.

Ο Δημήτρης Αγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα (1958). Είναι καθηγητής Θεωρίας Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κύπρου, όπου και διδάσκει από το 1994. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για το έργο του Δ. Σολωμού και του Κ. Καρυωτάκη, για τη μεταπολεμική πεζογραφία και τη θεωρία των λογοτεχνικών ειδών. Άλλες μελέτες του επί ζητημάτων Θεωρίας Λογοτεχνίας, Νεοελληνικής και Συγκριτικής Φιλολογίας έχουν δημοσιευτεί σε σύμμεικτους τόμους και περιοδικά.

Ο Νίκος Μαυρέλος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Η διδακτορική του διατριβή εστιάζει στο κριτικό έργο του Ν. Επισκοπόπουλου ("Οι κοσμοπολίτες και οι φουστανελοφόροι. Το ελληνόγλωσσο κριτικό έργο του Νικόλαου Επισκοπόπουλου", 2001). Έχει δημοσιεύσει ανθολογία διηγημάτων του Ν. Επισκοπόπουλου με εισαγωγή (2002), μία σχολιασμένη μετάφραση σατιρικών διηγημάτων του Ε. Πόε με εκτενή εισαγωγή ("Ο Σατιρικός Πόε. Διηγήματα", 2005), μία μονογραφία για το έργο του Εμμ. Ροΐδη ("Το ψηλαφητό παλίμψηστο της ροϊδικής γραφής. Ζητήματα λογοτεχνικής και πολιτισμικής θεωρίας", 2008), και τις μελέτες "Η επαρχία της ανυπάρκτου": Είδη, διακείμενα, γλώσσα και νεοτερική ιδεολογία στην "Αληθή Ιστορία" ('Ανώνυμος του 1789')" (2016) και "Roidis' tangible images and Baudelaire's paintings of modern life. Aspects of Modernity in Emmanouil Roidis' works", LAP LAMBERT Academic Publishing, (2018). Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί, επίσης, σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: Νεοελληνική και Συγκριτική Φιλολογία· Θεωρίες για τα λογοτεχνικά είδη, Αισθητική, Πολιτισμική Θεωρία, Θεωρία των Ιδεών, Θεωρίες διακειμενικότητας, Θεωρίες σχετικές με τον πεζό λόγο (αφηγηματολογία, θεματική, μορφολογική προσέγγιση κ.λπ.), Θεωρίες για τη Νεοτερικότητα (17ος - 19ος αιώνας)· Πεζογραφία και κριτική 18ου και 19ου αιώνα· Λογοτεχνία και ζωγραφική· Λογοτεχνία και Φιλοσοφία.

Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι διδάκτωρ Συγκριτικής Λογοτεχνίας των Πανεπιστημίων του Kent και του Paris VIII. Το θέμα της διατριβής της ήταν: Ασκήσεις Αθανασίας. Το θέμα της επίγειας αθανασίας στη γαλλική και αγγλόφωνη λογοτεχνία του πρώτου μισού του 19ον αιώνα: Godwin, Maturin, και Balzac, Gautier (2002). Έχει διδάξει συγκριτική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο του Kent (Αγγλία), γυναικεία λογοτεχνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού)· από το 2006 είναι μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει Ιστορία της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και από το 2007 διδάσκει με σύμβαση στο τμήμα Θεωρητικών Σπουδών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Κείμενα της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια (μελέτες πάνω στο έργο των Balzac, Sand, Gautier, Hawthorne, Shelley, Carroll, Giraudoux, Nothomb, Rowling). Έχει ακόμη ασχοληθεί με τη μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων, θεατρικών έργων και δοκιμίων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη συγκριτική μελέτη της ευρωπαϊκής πεζογραφίας κυρίως του 19ου αιώνα.

Η Κωνσταντίνα Ευαγγέλου είναι Δρ Κοινωνιολογίας της Λογοτεχνίας του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας ΑΠΘ (Μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Γραμματολογία). Εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια (Λέκτορας από το 2001) στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Αντικείμενο της διδασκαλίας και της ερευνητικής της δραστηριότητας είναι η ιταλική και ελληνική μεταπολεμική λογοτεχνική παραγωγή, ιδωμένη υπό το πρίσμα της "κοινωνιολογικής ανάγνωσης". Τα τελευταία χρόνια ασχολείται ερευνητικά και με το χώρο της μεταναστευτικής λογοτεχνίας, όπως η λογοτεχνική παραγωγή των αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα και την Ιταλία από το 1991 και μετά. Έχει δημοσιεύσεις σε περιοδικά κριτικής λογοτεχνίας και συλλογικούς τόμους.

Η Παναγιώτα (Τιτίκα) Καραβία είναι αριστούχος του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (κατεύθυνση: Γλωσσολογία·1995). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη σημειωτική, με έμφαση στη διασκευή λογοτεχνικών κειμένων στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, στο Πανεπιστήμιο Sorbonne Nouvelle - Paris 3 (DEA· 1997). Το 2005 ανακηρύχθηκε Docteur ès Lettres του ιδίου Πανεπιστημίου (βαθμός: Très honorable avec les félicitations du jury/Άριστα με διάκριση) για τη διδακτορική διατριβή που εκπόνησε με επιβλέποντα Καθηγητή τον Philippe Hamon και θέμα τον διάλογο στη λογοτεχνία-μαρτυρία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχει λάβει υποτροφίες επίδοσης από το ΙΚΥ, μεταπτυχιακών σπουδών από το Κοινωφελές Ίδρυμα «Α.Σ. Ωνάσης» και διδακτορικών σπουδών από τον Σύνδεσμο Αποφοίτων Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και το Ίδρυμα «Λίλιαν Βουδούρη». Τη διετία 2007-2009, ενεκρίθη ερευνητική χορηγία στο όνομά της από το Κοινωφελές Ίδρυμα «Α.Σ. Ωνάσης» για τον επιστημονικό σχεδιασμό με την Άννα Τζούμα και την Πέγκυ Καρπούζου βιβλιογραφικής βάσης δεδομένων Θεωρίας της Λογοτεχνίας. Το ακαδημαϊκό έτος 2009-2010 εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως υπότροφος του ΙΚΥ. Κατά το παρελθόν, έχει διδάξει μαθήματα Νεοελληνικής λογοτεχνίας, Θεωρίας της Λογοτεχνίας και Πολιτισμικής Κριτικής (α) σε προπτυχιακό επίπεδο στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων (Τμήμα ΔΠΠΝΤ, 2008-2010), Δυτικής Ελλάδας (Τμήμα ΔΠΠΝΤ, 2010-2011) και Πατρών (Τμήμα Φιλολογίας, 2009-2011 και Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, 2009-2010) και (β) σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΠΜΣ «Ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία», 2013-Ιανουάριος 2016) και σε προγράμματα του Ινστιτούτου Μεταφραστών, Διερμηνέων και Διεθνών Σχέσεων (ITIRI) του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου (2014-Ιανουάριος 2016). Η Τιτίκα Καραβία είναι Επίκουρη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας: Θεωρίας της Λογοτεχνίας και Διδακτικής νεοελληνικών λογοτεχνικών κειμένων στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Η Εύη Βογιατζάκη είναι διδάκτωρ Νεοελληνικής, Αγγλικής και Συγκριτικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Warwick της Αγγλίας και κάτοχος Master Συγκριτικής Φιλολογίας (Warwick). Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Παιδαγωγική στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου "The Body in the Text: James Joyce’s Ulysses and the Modern Greek Novel", που εκδόθηκε στις ΗΠΑ, Lanhma, Md: Lexington Books, 2002. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για τον ευρωπαϊκό και τον ελληνικό μοντερνισμό, το μύθο και τα παραμύθια, τον Τζόυς, τον Γ. Σεφέρη, τον Γ. Ν. Πεντζίκη, τον Σ. Ξεφλούδα, τον Γ. Χειμωνά, τον Γ. Δέλιο, τον Α. Γιαννόπουλο, τον Α. Κοτζιά και τον Γ. Γιατρομανωλάκη. Έχει διδάξει Νεοελληνική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια Πατρών (2003) και Κύπρου (2004).

Ο Γιώργος Φρέρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει µόνιµα από το 1985. Πτυχιούχος Γαλλικής Φιλολογίας Α.Π.Θ. και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων, έκανε τις µεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήµιο "Φρανσουά Ραµπελαί" της Τουρ, Γαλλίας. Υπηρέτησε ως Δάσκαλος γαλλικής γλώσσας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων και ως Καθηγητής Συγκριτικής Γραµµατολογίας στο Τµήµα Γαλλικής του Α.Π.Θ., ιδρύοντας, το 1998, το Εργαστήριο Συγκριτικής Γραµµατολογίας, εκδίδοντας το ετήσιο επιστηµονικό γραµµατολογικό περιοδικό, Δια-Κείµενα,µε άρθρα στην ελληνική, γαλλική, αγγλική, ιταλική, ισπανική και γερµανική γλώσσα, καθώς και την επιστηµονική εκδοτική σειρά "Διακειµενικά". Υπήρξε πρωτοπόρος στα ευρωπαϊκά µεταπτυχιακά προγράµµατα και τα κυριώτερα επιστηµονικά του έργα θεωρούνται: - Ο "Μισελληνισµός" του Σατωβριάνδου και ο "φιλελληνισµός" του Λαµαρτίνου (στα γαλλικά), 1976 - Ο Πρώτος παγκόσµιος πόλεµος και η εθνική κρίση συνείδησης, στην Ελλάδα και στη Γαλλία, µέσα από το µυθιστόρημα (στα γαλλικά), 1985 - Εισαγωγή στο πολεµικό µυθιστόρηµα, ελληνικό και ευρωπαϊκό (στα ελληνικά), 1992 - Εισαγωγή στη Γαλλοφωνία. Πανόραµα γαλλόφωνων λογοτεχνιών (στα ελληνικά), 1999. Παράλληλα έχει εκδώσει, τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές: - Λυσίπονοι ρυθµοί, 1984 - Χροναξία, 1987 - Ουλές Ονείρων, 1997 - Ιριδισµοί υποµονής, 2002 - Επιπεδόκυρτα 2006 - Μεταστάσεις στην κοίτη του έρωτα, 2008 - Διαθήκη, 2015. Ασχολήθηκε και µε τη λογοτεχνική µετάφραση, αποδίδοντας στα ελληνικά: Saint-Exupery, Eugene Guillevic, Leopold Senghor, Jules Supervielle, Ceil Jouanar, Jean Joubert, Frederic-Jacques Table, Louise Labe και δύο ποιητικές συλλογές του Christian Bobin, σε συνεργασία µε τη σύζυγό του, Μαρία Ορφανίδου. Στα γαλλικά µετέφρασε: Δηµήτρη Χατζή, Μάρκο Αυγέρη, Βασίλη Μάργαρη, Κώστα Βλάχο, Χρυσάνθη Ζιτσαία, Αρχιµανδρίτη Ιερόθεο Βλάχο, Ιεροµόναχο Μωησή, Φρίξο Τζιόβα, Γιοσέφ Ελυγιά και Κώστα Νικολαΐδη.

Η Ελένα Κουτριάνου είναι λέκτορας Ιστορίας και Θεωρίας της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα πεδία της διδασκαλίας και των ερευνών της είναι η Νέα Ελληνική Λογοτεχνία, η Συγκριτική Γραμματολογία και η Θεωρία της Λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει τέσσερα αυτοτελή έργα και εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Στις υπό έκδοση μελέτες της περιλαμβάνεται ο τόμος "Ποίηση και ζωγραφική: Το 'μικρό φανταστικό μουσείο' του Οδυσσέα Ελύτη".

Ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς γεννήθηκε το 1947 στην Tulcea της Ρουμανίας, από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα με ρίζες στην πολυεθνική και πολυπολιτισμική περιοχή της Μπουκοβίνας (κτήση, μέχρι το 1918, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας). Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Λύκειο του Βουκουρεστίου (1962- 66), και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Λατινογενών, Κλασικών και Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου (1966-71). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Malaga, Ισπανίας (1987), και εκπόνησε τη διακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Cluj, Ρουμανίας, σχετικά με το έργο του Gabriel Garcia Marquez (1993). Μεταξύ 1971-84 δίδαξε ισπανική και ισπανοαμερικανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1985, για πολιτικούς λόγους, αναγκάστηκε να εκπατρισθεί, και έκτοτε ζει στην Ελλάδα. Έχει εργασθεί ως καθηγητής στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-) και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ιδίου πανεπιστημίου, στον κύκλο μαθημάτων με τίτλο: "Οι 'γλώσσες' της νεοελληνικής ποίησης" (1995-1997). Διδάσκει Ισπανική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Θεωρία Μετάφρασης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Κριτικού Δοκιμίου (1981) και το Βραβείο Μετάφρασης (1991) της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας.Το 1999 τιμήθηκε με το ισπανικό παράσημο "Orden del Merito Civil" ("Τάγμα της αξίας του πολίτου"], "con encomienda" (με βαθμό), για ερευνητική δραστηριότητα. Είναι μέλος:της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας και της ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Διεθνούς Εταιρείας Ισπανιστών, καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Ισπανιστών (ιδρυτικό μέλος και πρώην Αντιπρόεδρος). Γνωρίζει ρουμανικά, ισπανικά, ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, πορτογαλικά, καταλανικά. Γράφει στα ελληνικά, ρουμανικά, ισπανικά και γαλλικά. Επίσης έχει γνώσεις γερμανικής και ρωσικής. Πολλά άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά σε διάφορες χώρες.

Η Αντιγόνη Βλαβιανού είναι πτυχιούχος Γαλλικής & Ελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και διδάκτωρ Γενικής & Συγκριτικής Γραμματολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris III). Με ειδίκευση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, δίδαξε επί σειρά ετών Νεοελληνική Λογοτεχνία με συγκριτικές προεκτάσεις στο Κέντρο εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Βουργουνδίας (Ντιζόν Γαλλίας). Είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) & Γενική Γραμματέας στο ΔΣ της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής & Συγκριτικής Γραμματολογίας (ΕΕΓΣΓ). Ο κύριος όγκος του συγγραφικού και ερευνητικού έργου της εστιάζεται στη συγκριτική μελέτη της Ευρωπαϊκής Γραμματείας (19ος-21ος αι.), στον αστικό χώρο στην πεζογραφία, στις ειδολογικές εκδοχές του διηγήματος και στις μεταμορφώσεις του αυτοβιογραφικού λόγου. Το 2017 τιμήθηκε από το Γαλλικό Υπουργείο Παιδείας με τη διάκριση του Ιππότη του Τάγματος του ακαδημαϊκού Φοίνικα. Μεταξύ άλλων, επιμελήθηκε στο περιοδικό Νέα Εστία τα αφιερώματα: 1. "Νάσος Δετζώρτζης", τχ. 1863, Σεπτέμβριος 2014, σσ. 48-120. 2. "Μένης Κουμανταρέας", τχ. 1867, Χριστούγεννα 2015, σσ. 1010-1150. 3. "Δημήτρης Άναλις", τχ. 1869, Ιούνιος 2016, σσ. 357-413. 4. "Ζαν Κοκτώ - Ένας αιρετικός ηνίοχος της ευρωπαϊκής τέχνης", αυτοτελές τεύχος 1879, Δεκέμβριος 2018, σσ. 715-873.

Η Μάρθα Βασιλειάδη είναι απόφοιτη του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στη μεσαιωνική και νεότερη ελληνική φιλολογία (1992). Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης στη Συγκριτική Λογοτεχνία του Πανεπιστήμιου της Σορβόννης (DEA en litterature comparee: "Le culte de la beaute chez Baudelaire et chez Constantin Cavafy", 1993) και διδάκτορας νεοελληνικής λογοτεχνίας του Πανεπιστήμιου Γενεύης (Doctorat es Lettres: "Les fastes de la decadence dans l'ceuvre de Constantin Cavafy", 2004). Από το 1998 διδάσκει ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Τμήμα Νέων Ελληνικών του Πανεπιστημίου Γενεύης ως βοηθός και από το 2004 ως τώρα θέση λέκτορα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα καλύπτουν κυρίως τον 19ο και 20ό αιώνα στη γαλλική και ελληνική ποίηση, το έργο του Κ. Καβάφη και τη σχέση του με τις ξένες λογοτεχνίες και την πρόσληψη των "ευρωπαϊκών" μύθων στην Ελλάδα, κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα.

Η Άννα Ρόζενμπεργκ σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ευρωπαϊκή και λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Η διδακτορική της διατριβή, στο King College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, αφορά στην πρόσληψη και επίδραση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στην Ελλάδα και ειδικότερα στη νεοελληνική ποίηση. Διδάσκει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά και ισπανικά γύρω από τη νεοελληνική και ισπανική λογοτεχνία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική και ισπανόφωνη λογοτεχνία του εικοστού αιώνα, καθώς και στην πράξη και θεωρία της μετάφρασης.

Ο Θανάσης Αγάθος γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα. Είναι Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική λογοτεχνία του 19ου και του 20ού αιώνα, σε ζητήματα πρόσληψης, στη σχέση της λογοτεχνίας με τον κινηματογράφο και το θέατρο. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για το έργο των Εμμανουήλ Ροΐδη, Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή, Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου, Κωνσταντίνου Θεοτόκη, Νίκου Καζαντζάκη, Στράτη Μυριβήλη, Γιώργου Σεφέρη, Οδυσσέα Ελύτη, Άγγελου Τερζάκη, Βασίλη Βασιλικού κ.ά. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υποστήριξε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα "Οι γυναικείοι χαρακτήρες στα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη". Έχει εργασθεί ως καθηγητής της Νέας Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας στο Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Χριστίνα Ντουνιά είναι καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης και στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως κριτικός λογοτεχνίας στο περιοδικό Αντί. Μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο δοκιμίου και το 2016 με το Βραβείο δοκιμίου της Ακαδημίας Αθηνών (Ίδρυμα Πέτρου Χάρη).