Δήμος Θέος

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και εκδότης Γιάννης Σολδάτος γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1952. Είναι ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου "Αιγόκερως" που έχει στο ενεργητικό του την κυκλοφορία περισσότερων από 200 κινηματογραφικών βιβλίων και περισσότερων από 400 λογοτεχνικών. Ως συγγραφέας, έγραψε τα βιβλία: "Στον αστερισμό του Κριού", "Τρομαχτικές ιστορίες", "Πολεμικές ιστορίες", "Το αίνιγμα", "Εύα, η αγαπημένη των βρικολάκων", "Η πλάνη", "Υποβρύχιος έρωτας", "Ελένη: Λιοσίων 5Α", "Διόνυσος, ο βασιλεύς των ορέων", "Ιερή πόρνη", "Το ερωτευμένο τρένο", "Αλέξης Δαμιανός", "Ζαν-Λυκ Γκοντάρ", "Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου", "Συνοπτική ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου", "Ελληνικός κινηματογράφος: ένας αιώνας", "Ιστορία του γυμνού στον κινηματογράφο", "Ένας άνθρωπος παντός καιρού: Θανάσης Βέγγος", "Οδύσσειες σωμάτων στο έργο του Νίκου Κούνδουρου", κ.ά. Διετέλεσε καθηγητής ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου σε σχολές κινηματογράφου. Έχει σκηνοθετήσει 40 επεισόδια της σειράς "Η περιπέτεια ενός ποιήματος" (ΕΤ2), τις ταινίες: "Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου " (ΕΤ2), "Βήματα" (ΕΤ2), "Το αίνιγμα" (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως, ΕΡΤ, New Star), "Υποβρύχιος έρωτας" (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως), τη μικρού μήκους ταινία "Ένα Σάββαρο βράδυ (Αιγόκερως, ΕΚΚ), πέντε ντοκιμαντέρ με γενικό τίτλο "Καστρολόγος: αναφορά στον Φώτη Κόντογλου" (ΕΤ1), δέκα επεισόδια της σειράς "Παρασκήνιο" (ΕΤ1) και τέσσερα δραματοποιημένα επεισόδια της σειράς "Σελίδες με Θέα" (ΕΤ1). Στο θέατρο έχουν ανεβεί τα θεατρικά του έργα: "Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Γεώργιο Βιζυηνό" (Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη, σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη), "Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας" (Ανοιχτό Θέατρο, σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη), "Πόε" (Θέατρο της Μεσογείου, σκηνοθεσία Αλμπέρτο Εσκενάζη), "Ιερή πόρνη", κ.ά.

Ο κριτικός κινηματογράφου Στράτος Κερσανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957. Σπούδασε οικονομικά στο Κλουζ της Ρουμανίας και δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη. Το 1976 οργανώθηκε στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και στη συνέχεια υπήρξε μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού. Σήμερα είναι στέλεχος της ΑΚΟΑ και μέλος της δημοτικής παράταξης "Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη". Εργάζεται ως διοικητικός υπάλληλος στο Ψυχιατρείο Θεσσαλονίκης. Έχει συνεργαστεί με έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ως κριτικός, και έχει δημοσιεύσει κείμενα σε συλλογικές εκδόσεις για τον κινηματογράφο. Για πολλά χρόνια ήταν αρχισυντάκτης του ιστορικού περιοδικού "Εξώστης", της Θεσσαλονίκης, και των "Υποτίτλων", της εφημερίδας του Φεστιβάλ Δράμας. Κινηματογραφικός συντάκτης στο περιοδικού "City", είναι τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" και μόνιμος συνεργάτης της εφημερίδας "Έποχή".

O Κωνσταντίνος Κυριακός γεννήθηκε στη Χίο. Καθηγητής της Ιστορίας του Θεάτρου και του Ελληνικού Κινηματογράφου (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Πατρών). Στα περισσότερα από εκατό μελετήματα και άρθρα του γύρω από το θέατρο και τον κινηματογράφο, έχει ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με την ιστοριογραφία της ελληνικής σκηνής με έμφαση σε ζητήματα πρόσληψης (θέατρο 19ου αιώνα, ρωσικό θέατρο και Αντόν Τσέχοφ), τη θεωρία της υποκριτικής τέχνης ("starstudies"), τις διεπιστημονικές προσεγγίσεις του θεάτρου με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, τις αρχαιόθεμες ταινίες της ελληνικής κινηματογραφίας και θέματα κοινωνικού φύλου και ταυτότητας στο θέατρο (σκηνή και δραματουργία) και στον κινηματογράφο (queer studies και θεωρίες της αρρενωπότητας). Δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Εργάσθηκε ως δραματολόγος, συντάκτης, μεταφραστής και υπεύθυνος έκδοσης μελετών στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Βόλου και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Ο Στάθης Βαλούκος ξεκίνησε ως σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, μια εκ των οποίων τιμήθηκε με το βραβείο ποιότητας του ΥΠΠΟ 1983 (Ενθύμια από τη Βαϊμάρη). Στη συνέχεια, έγραψε σενάρια σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, συνεργάστηκε στο γράψιμο σεναρίων σε κινηματογραφικές ταινίες, ενώ σατιρικά θεατρικά του μονόπρακτα παίχτηκαν σε παράσταση αθηναϊκού θιάσου. Έγραψε ακόμα τα βιβλία: Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου (οδηγός ταινιών), Το φιλμ νουάρ (μονογραφία), Να σκοτώσεις το διάβολο (αστυνομική νουβέλα), Ο ήρωας της επόμενης σελίδας (διηγήματα), Λεξικό σκηνοθετών του παγκόσμιου κινηματογράφου (σε 4 συμπληρωμένες, ανά τριετία, εκδόσεις), Η ελληνική τηλεόραση (ιστορία και παρουσίαση του δραματοποιημένου προγράμματος της περιόδου 1968-1998), και, τέλος, Το σενάριο (1997), μια μελέτη της δομής και της τεχνικής συγγραφής ενός κινηματογραφικού έργου, βιβλίο που επιλέχτηκε ως πανεπιστημιακό βοήθημα και διδάσκεται σε δύο πανεπιστημιακές σχολές (Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πάντειος Σχολή). Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Ο Δημοσθένης Αγραφιώτης (γεν. 1946), ποιητής, δοκιμιογράφος, κριτικός κινηματογράφου, φωτογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης, εργάστηκε ως καθηγητής κοινωνιολογίας στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 2007. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν στις κοινωνικές και πολιτιστικές διαστάσεις της υγείας, της επιστήμης και της τέχνης.

Ο Λάκης Παπαστάθης γεννήθηκε στον Βόλο το 1943. Έχει σκηνοθετήσει τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους: "Τον καιρό των Ελλήνων" (1981), "Θεόφιλος" (1987), "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον" (2001), "Ταξίδι στη Μυτιλήνη" (2010) και μία μικρού μήκους: "Γράμματα από την Αμερική" (1972). Από το 1976 είναι βασικός συνεργάτης της τηλεοπτικής εκπομπής "Παρασκήνιο", ως υπεύθυνος της εταιρείας Cinetic. Έχει δημοσιεύσει τις συλλογές διηγημάτων "Η νυχτερίδα πέταξε" (Νεφέλη 2002), "Η ήσυχη" (Νεφέλη 2005), καθώς και το χρονικό "Όταν ο Δαμιανός γύριζε την Ευδοκία" (Πατάκης 2006).

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γεννήθηκε το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης και πέθανε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 2000. Το 1953 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και δούλεψε σαν βοηθός του Ν. Κούνδουρου και του Ρ. Μανθούλη. Το 1964-65 βρέθηκε στην Αλγερία κοντά στον Μιχάλη Ράπτη. Έγινε επαγγελματίας κινηματογραφικός κριτικός στη "Δημοκρατική Αλλαγή" (1965). Συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα των περιοδικών "Ελληνικός Κινηματογράφος" (1966) και "Σύγχρονος Κινηματογράφος" (1968). Εργάστηκε σαν κινηματογραφικός κριτικός και ρεπόρτερ στο "Βήμα" (1974-1983) και στο "Έθνος" (1983-1998) σαν κινηματογραφικός κριτικός, σχολιογράφος και επιφυλλιδογράφος. Επιφυλλίδες ήταν και οι τελευταίες του δημοσιεύσεις στην "Ελευθεροτυπία".

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα την 27η Απριλίου 1935. Τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στην Αχαρνών. Συμμαθητές και φίλοι του καλοί ήταν ο Χρήστος Γιανναράς, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Αλέκος Φασιανός. 1953: Εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών την οποία εγκαταλείπει στο πτυχίο. 1961: Φεύγει για τη Γαλλία και γράφεται στη Σορβόννη όπου παρακολουθεί μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμολογίας, με καθηγητές τον Ζωρζ Σαντούλ και τον Ζακ Μιτρί, τους οποίους ξανασυνάντησε αργότερα στην IDHEC. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα εθνολογίας με το Λεβί Στρως. Για να αντεπεξέλθει στα έξοδα των σπουδών δουλεύει στη ρεσεψιόν της Σιτέ Ουνιβερσιτέρ (με την ώρα) μαζί με τον γλύπτη Γεράσιμο Σκλάβο. 1962-63: Γίνεται δεκτός, ύστερα από εξετάσεις, στην περίφημη σχολή κινηματογράφου IDHEC. Η διαφωνία και σύγκρουσή του με τον καθηγητή της σκηνοθεσίας οδηγεί σε πρόωρη λήξη τις σπουδές του. 1963-64: Συνεχίζει τη φοιτητική του διαδρομή στο "Musee de l΄homme" κοντά στον εθνολόγο-σκηνοθέτη Ζαν Ρους, όπου διδάσκεται το σινεμά-ντιρέκτ. 1964: Επιστροφή στην Ελλάδα. Η επάνοδος στην πατρίδα συνοδεύεται από αναίτιο ξυλοδαρμό του από την αστυνομία καθώς βάδιζε ανύποπτος. Επεισόδιο που τον επηρέασε και άλλαξε τη διάθεση και τα σχέδιά του. Τότε η σκηνοθέτις Τώνια Μαρκετάκη του προτείνει να συνεργαστεί με την εφημερίδα "Δημοκρατική Αλλαγή" ως κριτικός. Προς μεγάλη έκπληξη όλων -και του ιδίου- αντί να γυρίσει στη Γαλλία, όπως ήταν και το αναμενόμενο, έμεινε στην Ελλάδα και εργάστηκε ως κριτικός. 1965: Οι "Φόρμινξ" (ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και ο αδελφός του και μάνατζερ του συγκροτήματος, Νίκος), του προτείνουν να γυρίσει μια ταινία που θα προωθούσε την περιοδεία τους στην Αμερική. Τότε, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, κάνει και το πρώτο γύρισμα στη Θεσσαλονίκη, στο Παλαί ντε Σπoρ, σε συναυλία του συγκροτήματος, με 8.000 θεατές. Η περιοδεία ματαιώθηκε και οι "Φόρμινξ" δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. 1968: Μικρού μήκους ταινία: "Εκπομπή". Πρώτη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βραβείο κριτικών. 1969: Την 1η Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του ιστορικού περιοδικού "Σύγχρονος κινηματογράφος". Συνιδρυτές ο Θ. Αγγελόπουλος με τον Β. Ραφαηλίδη. Οι δυο τους συνέλαβαν την ιδέα της οργάνωσης και εκτέλεσης ενός θεωρητικού περιοδικού για τον κινηματογράφο που θα παρακολουθούσε και θα σχολίαζε την σύγχρονη πρωτοπορία. Στη συντακτική επιτροπή οι: Τώνης Λυκουρέσης, Γιώργος Κόρρας, Λάκης Παπαστάθης, Κώστας Σφήκας, Ρούλα Μητροπούλου, Ρίτσα Ντάκου. Οργάνωση και διεκπεραίωση: Παντελής Βούλγαρης. 1971: "Αναπαράσταση". Θριαμβεύει στα βραβεία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βραβείο "Ζωρζ Σαντούλ" για την καλύτερη ταινία που προβλήθηκε στη Γαλλία το 1971. Καλύτερη ξένη ταινία στο Φεστιβάλ του Hyeres (1971). Ειδική μνεία της FIPRESCI (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) στο Φεστιβάλ Βερολίνου (1971). 1972: "Μέρες του ΄36". Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βραβείο της FIPRESCI στο Φεστιβάλ Βερολίνου (1972). 1974-75: "Ο θίασος". Δεκατρία βραβεία. Στις Κάννες (1975) από τη FIPRESCI. Στην Ταορμίνα, στο Βερολίνο (Βραβείο ΙΝΤΕΡΦΙΛΜ), στο Λονδίνο (1979, Καλύτερη ταινία της χρονιάς), στην Ιαπωνία, στη Θεσσαλονίκη (1975, Βραβεία Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α΄ αντρικού και Α΄ γυναικείου ρόλου, ΠΕΚΚ). Καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την ένωση κριτικών της Ιταλίας. Ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες στην Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου από την FIPRESCI. 1977: "Κυνηγοί". Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών. Βραβείο Καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο. Βραβείο της Ένωσης Τούρκων Κριτικών. 1979: Στη διάρκεια των γυρισμάτων του "Μεγαλέξαντρου" γνωρίζει τη Φοίβη Οικονομοπούλου, διευθύντρια παραγωγής, η οποία είναι από τότε η σύντροφος της ζωής του. 1980: "Μεγαλέξαντρος". Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπως επίσης και βραβεία της FIPRESCI και Cinema Nuovo στο ίδιο φεστιβάλ. Βραβείο της ΠΕΚΚ στη Θεσσαλονίκη. 1980: Γεννιέται η πρώτη του κόρη ΄Αννα. 1981: "Χωριό ένα, κάτοικος ένας" (διάρκεια 20΄). Τηλεοπτική παραγωγή της ΥΕΝΕΔ. Αναφέρεται στην εγκατάλειψη του χωριού Νέα Σεβάστεια του νομού Θεσσαλονίκης από τον τελευταίο του κάτοικο. 1982: Γεννιέται η Κατερίνα, δεύτερη κόρη. 1983: "Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη". Μια διαφορετική Αθήνα. Της ιστορίας και του προσωπικού μύθου του σκηνοθέτη (διάρκεια 43΄). Ποίηση Σεφέρη, Λειβαδίτη. Μουσική Χατζηδάκι, Κηλαηδόνη, Σαββόπουλου. 1984: "Ταξίδι στα Κύθηρα". Βραβείο σεναρίου στις Κάννες. Κρατικά βραβεία Καλύτερης ταινίας, σεναρίου, Α΄ ανδρικού ρόλου, Α΄ γυναικείου ρόλου, σκηνογραφίας, βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο. 1985: Γεννιέται η τρίτη κόρη, η Ελένη. 1985: "Chevalier dans l΄ordre des Arts et des Lettres" από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. 1986: "Ο μελισσοκόμος". 1988: "Τοπίο στην ομίχλη". Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία. Βραβείο Φελίξ Καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας. 1991: "Το μετέωρο βήμα του πελαργού". Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών. 1992: Του απονέμεται το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από την Γαλλική Δημοκρατία. 1995: "Το βλέμμα του Οδυσσέα". Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών καθώς και το βραβείο της FIPRESCI. Καλύτερη ταινία της χρονιάς, Φελίξ των κριτικών. 1995: Ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου των Βρυξελλών. 1997: "Officier dans l΄Ordre des Arts et des Lettres", από το Centre National de la Cinematographie. 1998: "Μια αιωνιότητα και μια μέρα". Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών, και το Prix Ecumenique. 1999: "Officier de la legion d΄honneur", από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας. 1999: Docteur Honoris Causa, από το πανεπιστήμιο Universite Paris X Nanterre. 2001: Doctor Honoris Causa, από το Πανεπιστήμιο του Essex. 2004: Docteur Honoris Causa, από το Πανεπιστήμιο "Stendhal-Grenoble 3", Γαλλία. 2004: "Τριλογία: Το λιβάδι που δακρύζει". Βραβείο καλύτερης ταινίας της χρονιάς από την FIPRESCI. Αφιερώματα στο έργο του στον Καναδά, το Μεξικό, την Κορέα, την Ευρώπη, τη Ρωσία, και αλλού. Του απονέμεται από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας το βραβείο "Vittorio De Sica" για την προσφορά του στην τέχνη και τον πολιτισμό. 2008: "Τριλογία, ΙΙ: H σκόνη του χρόνου". 2008: Xρυσό μετάλλιο του ιδρύματος Circulo de Bellas Artes (Mαδρίτη), για το σύνολο του έργου του. Στις 24 Ιανουαρίου 2012 τραυματίστηκε από διερχόμενη μοτοσυκλέτα στη Δραπετσώνα, σε διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας "Η άλλη θάλασσα" που είχε ξεκινήσει λίγες εβδομάδες πριν. Λίγες ώρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, σε ηλικία 76 ετών.