Περιγραφή
Είμαστε άνθρωποι, λοιπόν.
Κι είναι στη φύση μας πολλά.
Η προσμονή, ο φόβος, η λαχτάρα,
ο χρόνος ανταγωνιστής, ο θάνατος,
η ξεροκεφαλιά, η αγνωμοσύνη, η δειλία,
ο πόλεμος, η τέχνη, η ελπίδα,
ο πόνος, η παραφροσύνη, η αγάπη.
Κι όλα μαζί τυλίγονται πάνω μου σαν τα φύκια,
μπερδεύονται σαν πεταλούδες στα χαρτιά μου
ή δραπετεύουν απ’ το στόμα μου σαν τις περικοκλάδες,
με σπρώχνουνε σε πέσιμο ελεύθερο,
άλλοτε με βυθίζουνε στον πάτο
και με τσιμπούν φριχτά σαν μέδουσες,
άλλοτε πάνω τους καλπάζω
–άλογα ασυγκράτητα χωρίς κανένα χαλινάρι–
κι άλλοτε με σηκώνουνε ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα
φιλόμουσοι και καλλιτέχνες γλάροι.
Είναι στη φύση μας.
