Ευτυχισμένη Μόσχα

Ο Αντρέι Πλατόνοβιτς Πλατόνοφ (ψευδώνυμο του Α. Π. Κλιέμτοφ) γεννήθηκε το 1899 στο Βορόνεζ, πρώτος από τα 11 παιδιά ενός μηχανικού τρένων, εργάτη μετάλλων και αυτοσχέδιου εφευρέτη. Μετά το Δημοτικό εργάστηκε ως ξυλουργός, θερμαστής, εργάτης σε χυτήριο, βοηθός μηχανοδηγού. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Βορόνεζ και συγχρόνως άρχισε να δημοσιογραφεί. Το 1920 παραιτήθηκε από δόκιμο μέλος του Κ. Κ. Συνδύασε την εργασία του ως τεχνικού με την συγγραφική δραστηριότητα, θεωρώντας την πρώτη ως κοινωνικό του καθήκον. Το 1927 εγκατέλειψε την υπηρεσία του και επιδόθηκε αποκλειστικά στο γράψιμο. Το 1929 κατηγορήθηκε για αναρχικές και ατομικιστικές τάσεις με σοβαρό αντίκτυπο στην οικονομική του κατάσταση. Το 1931 ο Στάλιν απαγόρευσε την δημοσίευση των έργων του. Το 1937 με χαλκευμένες κατηγορίες ο 15χρονος μοναχογιός του Πλάτων εγκλείσθηκε στα Γκουλάγκ, απ' όπου ελευθερώθηκε το 1941, άλλα πέθανε το 1943 από φυματίωση. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Πλατόνοφ υπηρέτησε στο μέτωπο ως πολεμικός ανταποκριτής. Μετά τον πόλεμο θεωρήθηκε "συκοφάντης της Σοβιετικής οικογένειας" και οι διώξεις του συνεχίστηκαν μέχρι τον θάνατό του -λέγεται από φυματίωση- το 1951. Τα σημαντικότερα έργα του: "Ο υδατοφράκτης του Επιφάνιου", "Τσε-Τσε-Ο", "Ο διαπορών Μακάρ", "Τσεβενγκούρ", "Λάκκος", "Επ' ωφελεία", "Ο ποταμός Ποτουντάν".