Η ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας

Γερμανός φιλόσοφος και ψυχαναλυτής (1900 - 1980). Γεννήθηκε στη Γερμανία και σπούδασε κοινωνιολογία και ψυχολογία στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης, της Φρανκφούρτης και του Μονάχου. Το 1934 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου δίδαξε στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Γέιλ και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Προσπάθησε με το έργο του να "συμφιλιώσει" τον Φρόιντ με τον Mαρξ, να συνδυάσει δηλαδή την ψυχανάλυση με τον "ουμανιστικό" μαρξισμό. Ως ψυχαναλυτής ο Φρομ υπέβαλε σε κριτική τον Mαρξ γιατί είχε υποτιμήσει την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων παθών και τη σημασία του ψυχολογικού παράγοντα. Παράλληλα όμως επέκρινε τον Φρόιντ γιατί υπογραμμίζοντας τις βιολογικές εξαρτήσεις ­και επομένως το αμετάβλητο­ της ανθρώπινης φύσης δεν μπόρεσε να φτάσει σε μιαν ορθή ερμηνεία των ιστορικών και κοινωνικών φαινομένων.