Η γραμματική του έρωτα

Ο Αλεξέι Νικολάεβιτς Τολστόι γεννήθηκε στις 10.1.1883 στην πόλη Νικολάεφσκ. Το 1901 μπήκε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Πετρούπολης. Το 1907 τύπωσε τους πρώτους στίχους του. Το 1908 δημοσίευσε στο περιοδικό Νίβα το διήγημα "Ο παλιός πύργος". Τα καλύτερα έργα του -το ιστορικό μυθιστόρημα "Πέτρος ο 1ος", η τριλογία "Βασανιστικός δρόμος", οι νουβέλες "Το ψωμί", "Ιβάν ο Τρομερός"- ήταν μια πολύτιμη συνεισφορά στον εθνικό πολιτισμό και την τέχνη της σοσιαλιστικής εποχής. Υπήρξε βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και ακαδημαϊκός. Τιμήθηκε με το παράσημο "Λένιν", την "Κόκκινη σημαία της δουλειάς" και το "Μετάλλιο τιμής". Τα έργα του βραβεύτηκαν τρεις φορές με βραβείο "Στάλιν". Πέθανε στις 23.2.1945.

Ιβάν Μπούνιν (1870 - 1953): Ποιητής και πεζογράφος (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1933). Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και βιβλιοθηκάριος. Το 1929 μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του. Κύρια χαρακτηριστικά της πεζογραφίας του Μπούνιν είναι η πλούσια σε ιδιωματισμούς γλώσσα, η εκφραστικότητα και η μουσικότητα της περιγραφής. Τα πιο σημαντικά έργα του είναι: "Τα μήλα του Αντόνοφ (1900), "Το χωριό" (1910), "Ο κύριος από τον Άγιο Φραγκίσκο" (1916), "Οι θεριστές" (1925).