Περιγραφή
Επειδή οι ελληνικές διάλεκτοι (Αιολική, Δωρική, Ιωνική και οι λοιπές ιδιωματικές γλώσσες) έχουν γλωσσικές διαφορές μεταξύ τους και οι ίδιες λέξεις ήταν διαφορετικές, ενώ το ελληνικό αλφάβητο είναι το ίδιο, έγινε αντιληπτό ότι υπήρχε πολυφωνία στα γράμματα της Αλφαβήτου. Τα γράμματα δηλαδή είχαν πολυπροφορά.
Επί πλέον διαβάζοντας τις λέξεις συνέχεια, κατανοήθηκε ότι αυτές αυτοαναλύονται, δίνοντας ορισμούς, συνώνυμες λέξεις και πληροφορίες.
Ακόμη διαπιστώθηκε πως εάν εφαρμοστούν αυτές οι γλωσσικές διαφορές των ελληνικών γραμμάτων στις ξένες γλώσσες, αμέσως διαβάζονται στην ελληνική γλώσσα.
Επί πλέον ό,τι έχει ονοματισθεί στη γη, έχει πάρει την ονομασία του από την ελληνική γλώσσα.
Στην εργασία παρέχονται τεκμηριώσεις όλων των ανωτέρω.
(Μαρίνα Καραβά – Γαλάνη, εισαγωγικό κείμενο)
