Περιγραφή
Το βιβλίο αποτελεί έρευνα πολλών ετών και εμβαθύνει σε ζητήματα φιλοσοφικής ανθρωπολογίας. Η συγγραφέας προβάλλει την αυτονομία του φιλόσοφου μέσα από την ηθική, φυσική, και ειδικότερα την κοινωνική και πολιτική θεωρία του, προοιωνίζοντας την έλευση του παρεγκλίνοντος ατόμου, του ενεργούντος υποκειμένου. Συγκεκριμένα, γράφει (η συγγραφέας) ότι ο επικούρειος σοφός, μέσω της ορθής συμμέτρησης των επιθυμιών του σε μια σημασιολογικά ανοδική πορεία, αποβλέπει στην άσκηση της ελεύθερης βούλησης, σκοποθετώντας την απόκτηση του υπέρτατου τέλους, της αταραξίας. Στη συνέχεια αναφέρει τη βασική της θέση ότι όχι μόνο υπάρχει επικούρεια πολιτική φιλοσοφία (Κήπος- πόλις ?ν πόλει), αλλά και η γνωστή υποτίμηση από το φιλόσοφο της πολιτικής δε σημαίνει αποχή αλλά μια συγκεκριμένη πολιτική πράξη, ως επιθετική κριτική, μέσω του επαναστατικού διαφωτισμού, με στόχο κάθε σκληρυμένη αντίληψη της αλλοτριωμένης ε��οχής του. Και καταλήγει η συγγραφέας στη σύνδεση της αυτονομίας και ελευθερίας του ανθρώπου με την ευδαιμονία, όχι μέσα από μια θεωρητική, όπως πιστεύεται συνήθως, αλλά μια επαναστατική ανθρωπολογία με βάση την έννοια-οδηγό που χρησιμοποίησε από την αρχή της μελέτη της, δηλαδή την ανθρώπινη αυτονομία.
