Περιγραφή
Εισαγωγή
Όταν ακόμα η Εκάβη εγκυμονούσε τον Πάρη είδε όνειρο ότι φλόγες έβγαιναν από το σώμα της. Κατέφυγε στους μάντεις, οι οποίοι, εξηγώντας το όνειρο, την προειδοποίησαν για το κακό που επρόκειτο να συμβεί αν έφερνε στον κόσμο το παιδί που κυοφορούσε, και αν το άφηνε στη συνέχεια να ζήσει. Η Εκάβη, από κοινού με το σύζυγό της τον Πρίαμο, βασιλιά της Τροίας, δεν πήρε την προειδοποίηση εκείνη τοίς μετρητοίς, με αποτέλεσμα να συμβεί ότι γνωρίζουμε πως συνέβη στην Τροία. […]
Ποια τρέλα μ’ έκανε του νου, ώρα κακιά, αχρεία
την πρόταση ν’ αποδεχτώ του καταχθόνιου Δία
στο χρόνο πίσω να βρεθώ και με τον Πάρη βρέφος
στην αγκαλιά μου, ξέροντας της δυστυχίας το νέφος
πως καταφθάνει ανήλεο, ψηλά από τη Τροία
– εκτός… κι αν πάρω απόφαση, ανείπωτη, αθλία;
Απόφαση τόσο σκληρή, που η σκέψη δεν αντέχει
– μια ευκαιρία δεύτερη η Τροία για να έχει.
Να μη χαθούν τόσες ζωές που σα να ‘ταν παιδιά μου
τις θρήνησα και τις θρηνώ μαζί με τα δικά μου.
Η Τροία η πανέμορφη αλώβητη κι εκείνη
περήφανη, αδούλωτη κι απόρθητη να μείνει. […]
