Περιγραφή
… Η επικοινωνιακή διδασκαλία της γλώσσας αναδεικνύεται με την αποδοχή του ότι η ίδια η γλώσσα συνιστά και ορίζεται ως κοινωνική συμπεριφορά και του ότι η σχολική τάξη προσλαμβάνεται ως δεδομένο κοινωνικό περιβάλλον. Μέσα σ’ αυτό το σχολικό κοινωνικό περιβάλλον η γλώσσα διδάσκεται συστηματικά και, την ίδια στιγμή, χρησιμοποιείται για τη διαμόρφωση των συνθηκών επιτέλεσης του μαθήματος. Στο χώρο της σχολικής τάξης, επομένως, συντελείται η επέκταση-επαύξηση των δυνατοτήτων για επικοινωνιακή αλληλεπίδραση…
Σήμερα είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τη σημασία που έχει η συστηματική και αποτελεσματική διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας. Αν ληφθούν, μάλιστα, υπόψη οι νέες συνθήκες που διαμορφώνουν την κοινωνική πραγματικότητα, θα κατανοηθεί ότι το γλωσσικό μάθημα αναλαμβάνει ρόλο πρωτοποριακό: να συμβάλει ώστε το ελληνικό σχολείο να αποτελέσει ένα επικοινωνιακό περιβάλλον που θα δίνει τον πρώτο λόγο στη δημιουργικότητα και τον εκφραστικό δυναμισμό των παιδιών και των εφήβων.
Στο βιβλίο προσεγγίζεται το θέμα Θεωρία και Πράξη της επικοινωνιακής διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας. Παράλληλα επιχειρείται κριτική προσέγγιση και αξιολόγηση του Αναλυτικού προγράμματος σε δύο φάσεις: α) της περιόδου 1884-1976 και β) της περιόδου 1977-2012.
Προσβλέποντας να συμβάλουν στο διάλογο Θεωρίας και Πράξης, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Πανεπιστημίου, οι συγγραφείς παρουσιάζουν πραγματικές εφαρμογές που μεταφέρουν τον αναγνώστη στη σχολική τάξη, με στόχο να αποβεί το γλωσσικό μάθημα λειτουργικό.
