Η προσευχή των λόφων

Όνομα που δανείσθηκα απ’ το χωριό μου, Φώσταινα, όπου γεννήθηκα το 1949, προκειμένου να εκτεθώ δημόσια. Το όνομά μου είναι Αλέξανδρος Μπεθυμούτης. Στα πρώτα μου χρόνια υπήρξα βοηθός αγρότη και τσοπάνη. Ύστερα, στα μαύρα χρόνια για τον τόπο μας και τη σχολή μας, σπούδασα πολιτικός μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Τελείωσα προτού βαφτεί με αίμα η αυλή του. Στρατιώτης, για είκοσι επτά μήνες, στις εσχατιές της πικρής πατρίδας περπάτησα την εποχή που λιγόστευε η Κύπρος. Αργότερα, και επί τριάντα και πλέον χρόνια, εργάσθηκα ως τεχνικός στους δήμους και τις κοινότητες του Ν. Αχαΐας. Στη ζωντανή και ανεπίστρεπτη εποχή των κοινοτήτων. Συνήθως τα ποιήματα με επισκέπτονται νύχτα και ολοκληρώνονται ημέρα. Το φως είναι για τον δρόμο για το ταξίδι και λιγότερο για τη γραφή η οποία μοιάζει σαν επιστροφή. Τα «ρήγματα σιωπής» είναι η έκτη ποιητική μου συλλογή. Ρήγματα σιωπής Ό,τι με παρηγορεί και μένω όρθιος είναι η μοναξιά που ζει η φύση. Στέλιος Θ. Μαφρέδας Μου λες γιατί σωπαίνω Και συλλογίζομαι. Με ταχύτητα αστραπής περνούν μπροστά μας εικόνες λέξεις άνθρωποι πουλώντας τα ιερά τους. Καθρέφτισμα βίου σεισμογενούς θα πεις και άχτιστου, μακριά αιώνες μακριά από το μέτρο. Μείναμε μόνοι. Εγώ κι ο κόσμος όλος. Ποτέ πιο πλούσια η μοναξιά μας. Κι είναι που δεν προφταίνω μαθήματα νοήματος τώρα να παίρνω.