Περιγραφή
Σύμφωνα μέ τήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἡ διατροφικὴ συμπεριφορά τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, κατά τή διάρκεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, διαβαθμίζεται σὲ ἑπτὰ κατηγορίες, μὲ τὴν κάθε κατηγορία νὰ ἐμπεριέχει τὶς ἐπιτρεπόμενες τροφὲς τῆς προηγουμένης: α) ἀσιτία, β) ξηροφαγία, γ) νηστεία ἀνέλαιη (ἀλάδωτη), δ) κατάλυση οἴνου καί ἐλαίου, ε) κατάλυση ἰχθύος, στ) κατάλυση τυροῦ καί ᾠῶν, καί ζ) κατάλυση εἰς πάντα. Ἡ κατανάλωση οἴνου καὶ ἐλαίου στίς ἡμέρες καὶ περιόδους νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας χαρακτηρίζεται ὡς κατάλυση (δηλαδή «χαλάρωση») νηστείας, ἐνῶ, ὅποτε ἐπιτρέπεται ἡ κατανάλωση οἴνου, αὐτὴ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν κατανάλωση ἐλαίου. Στὴν παροῦσα μελέτη ἑρμηνεύεται καὶ ἀξιολογεῖται ἡ διατροφικὴ σύσταση τῆς συνδυασμένης κατανάλωσης οἴνου καὶ ἐλαίου, τόσο ἀπὸ θεολογικὴ ὅσο καὶ ἀπὸ ἰατρικὴ πλευρὰ. Συμπεραίνεται ὅτι ἡ διατροφικὴ αὐτὴ σύσταση κατὰ τὶς ἡμέρες κατάλυσης τῆς νηστείας δὲν συντελεῖ μόνο στὸν πανηγυρικὸ ἑορτασμὸ μεγάλων ἑορτῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων ἢ στὴν ἐνδυνάμωση τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ κατὰ τὸν καιρὸ τῆς νηστείας, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀποτροπὴ ἐμφάνισης ὀξείας μέθης καὶ τῶν συνεπειῶν αὐτῆς στὴν ψυχοσωματικὴ ὑγεία τοῦ νηστευτοῦ.
