Περιγραφή
…Μόνο εσύ, αδελφέ, μπορείς να με φυλάξεις από την ορμή του φόνου, από το μυστήριο τραγούδι του αίματός μου, συ που μ’ έσωσες από τον καταποντισμό και δεν έχω άλλον κανένα. Η σιωπή μου είσαι στο σκοτεινό κελί που φυλακισμένος διάγω το χρόνο, συ με σταύρωσες, συ μου έδωσες τη χάρη…
…Επιθυμώ να γράψω σ’ όλα τα πρόσωπα, σ’ όλους τους αριθμούς, σ’ όλους τους χρόνους, θα πάρω, λέω, τη γραμματική και θα τη μελετήσω, θα τη χωνέψω ολόκληρη, έτσι που να γίνω ένας που τα πάντα να γράφει. Να δω τι γίνεται στις πτώσεις και τις κλίσεις, τι παθαίνουν τα ονόματα, σ’ όλους τους χρόνους να περπατήσω…
