Availability: Σε Αποθεμα

Ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος: Από τον Δάντη ως τον Ιωάννη τον Κατακουζηνό

(Τόμος 2)
SKU: 9789604697434

5,34

Συγγραφέας: Κανελλόπουλος Κ. Παναγιώτης

Εκδότης: Alter - Ego ΜΜΕ Α.Ε.

Ημερ. Έκδοσης: 01/05/2010

Σειρές: Το Βήμα· Βιβλιοθήκη

Περιγραφή

Στον δεύτερο τόμο της έκδοσης της Ιστορίας του Ευρωπαϊκού Πνεύματος από Το Βήμα, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος προχωρά σε τολμηρές μα και εξαιρετικά διεισδυτικές συνθέσεις στην παράλληλη προσέγγιση του βυζαντινού με τον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο και στην προσπάθειά του να καταδείξει πώς ο πρώτος φώτισε τον δεύτερο και συνέβαλε αποφασιστικά στην Αναγέννησή του.

Όσο προχωρούν οι αιώνες, Ανατολή και Δύση σταδιακά διαμορφώνονται σε έννοιες διακριτές και, τελικά, εν πολλοίς αντιθετικές μεταξύ τους. Η διάχυση της σκέψης από την Ανατολή προς τη Δύση, όσο ενδυναμώνει τη δεύτερη -που ούτως ή άλλως ψάχνει το δρόμο να αναπτυχθεί πνευματικά, οικονομικά και πολιτικά- κατά κάποιο τρόπο, απομυζά την πρώτη.

Την ίδια ώρα που η τέχνη και η σκέψη στη Δύση ξεκινούν στην ουσία να κατακτήσουν τον κόσμο, στα ανατολικά, η βυζαντινή πνευματικότητα καταστλάζει στον αντίποδα: στους Ησυχαστές και στον Νικόλαο Καβάσιλα, που αναζητά τη μυστική εν Χριστώ Ζωή και την ένωση μαζί Του. Σταδιακά, το Βυζάντιο εξαϋλώνεται ακριβώς όπως οι μορφές των αγίων στις συγκλονιστικές αγιογραφίες στα μοναστήρια και τις εκκλησίες του…

Περιέχονται τα κεφάλαια:
– Ο Δάντης και η Θεία Κωμωδία
– Ο δυτικός μυστικισμός
– Η κρίση της Ρωμαϊκής Εκκλησίας
– Η Μονή της Χώρας και ο Μυστράς
– Η μορφολογική σύλληψη της τέχνης
– Η άνοδος της Φλωρεντίας και η πρώιμη Αναγέννηση
– Ο Νικόλαος Καβάσιλας και η μυστική ένωση με τον Χριστό
– Η έντονη πνευματική συναλλαγή του Βυζαντίου με την Ιταλία

Επιμέλεια: Σφυρόερα Ν. Σοφία
Ευθύνη Σειράς: Μαλούχος Π. Γεώργιος
Σειρές: Το Βήμα· Βιβλιοθήκη
ISBN: 978-960-469-743-4

Διαστάσεις : 22 x 14 cm

Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

Τόπος Έκδοσης : Αθήνα

Τόμος : 2

Τόμοι : 22

Κανελλόπουλος Κ. Παναγιώτης

Παναγιώτης Κ. Κανελλόπουλος (1902-1986). Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα, γιος του φαρμακοποιού Κανέλλου Κανελλόπουλου και της Αμαλίας Γούναρη. Είχε έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Αναστάσιο και μια μικρότερη αδερφή τη Μαρία. Φοίτησε στο α’ Γυμνάσιο Πατρών και σπούδασε στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών (1919-1920), τη νομική σχολή του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης (1920-1923, οπότε αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου) και τη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου (1923). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και απολύθηκε ένα χρόνο αργότερα με το βαθμό του τυφεκιοφόρου. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Κοινωνικών Επιστημών (το 1925 μετά από δημοσίευση της πρώτης κοινωνιολογικής του πραγματείας στο Αρχείο των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Δ.Καλλιτσουνάκη και με πρόταση του τελευταίου, του Αλέξανδρου Παπαναστασίου και του Αριστοτέλη Σιδέρη), γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση του Αλεξάνδρου Ζαΐμη (1926), υφηγητής (1929) και καθηγητής (1933) Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1929 πήρε μέρος (από κοινού με τους Κων/νο Τσάτσο και Μ.Τσαμαδό) στην ίδρυση και σύνταξη του περιοδικού Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας των Επιστημών. Το 1935 παντρεύτηκε τη Θεανώ Πουλικάκου. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σειρά άρθρων υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας στην εφημερίδα Ακρόπολις, απομακρύνθηκε από το πανεπιστήμιο μετά από άρνησή του να ορκιστεί πίστη στο βασιλιά και ίδρυσε το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, με το οποίο εισηγήθηκε την υπερνίκηση του εθνικού διχασμού και πήρε μέρος στις εκλογές του 1926 χωρίς επιτυχία. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά συνελήφθη και εξορίστηκε στην Κύθνο, τη Θάσο και την Κάρυστο, ως το 1940. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου κατατάχτηκε εθελοντικά και υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή (Πόγραδετς - Κορυτσά). Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής διώχτηκε για αντιστασιακή δράση και κατέφυγε στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος και υπουργός εθνικής άμυνας της εξόριστης κυβέρνησης Τσουδερού, θέση από την οποία αγωνίστηκε υπέρ του ελληνικού αγώνα. Πήρε μέρος στο διεθνές συνέδριο του Λίβανο (1944) και υπήρξε υπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου ανέλαβε γενναίες πρωτοβουλίες για την αποσόβηση των σφαγών. Ως το 1967 συνέχισε την πολιτική του δραστηριότητα καταλαμβάνοντας υπουργικά και βουλευτικά αξιώματα σε πολλές κυβερνήσεις, ενώ διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας από την 1η ως τις 22 Νοεμβρίου του 1945. Αρχηγός της Ελληνικής αντιπροσωπείας στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. την περίοδο Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 1950 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1959, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος υπέγραψε ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης τη συμφωνία ένταξης της χώρας στην Ε.Ο.Κ. τον Ιούλιο του 1961. Υπήρξε επίσης αρχηγός του κόμματος της Ε.Ρ.Ε. και λίγο πριν την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου σχημάτισε κυβέρνηση με στόχο τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εναντιώθηκε στο καθεστώς των συνταγματαρχών . Στην πολιτική επέστρεψε ως ανεξάρτητος βουλευτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας το 1977 και το 1981 και με το κύρος του επιβλήθηκε ως υπερκομματικά αξιοσέβαστο πρόσωπο. Στο χώρο των γραμμάτων είναι γνωστός κυρίως για το πολύτομο ιστορικό έργο του Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη φιλοσοφία και το κοινωνιολογικό και επιστημονικό δοκίμιο. Τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (1957 για το Γεννήθηκα στο 1402) και το Μετάλλιο Γκαίτε (1982) και το 1979 εκλέχτηκε ξένος εταίρος της Βουλγαρικής Ακαδημίας των Επιστημών. Εξέδωσε και δημοσίευσε μελέτες στο εξωτερικό (κυρίως στη Γερμανία) και έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα από καρδιακή ανακοπή. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1918 με δημοσίευση ποιήματός του στο Νουμά. Το 1920 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Ρυθμοί στα κύματα. Ως το 1955 εξέδωσε τρεις ακόμη συλλογές. Εκτός από την ποίηση ασχολήθηκε με την πεζογραφία (εξέδωσε στο Μόναχο το μυθιστόρημα Η λυτρωμένη από το σόι που χάθηκε) και τη θεατρική γραφή (με το ιστορικό δράμα Όλιβερ Κρόμβελ). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου βλ. Δεσποτόπουλος Κ.Ι., «Κανελλόπουλος Παναγιώτης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 4. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Χατζηφώτης Ι.Μ., «Κανελλόπουλος Παναγιώτης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 8. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και «Βιοχρονολόγιο-Εργογραφία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου», Νέα Εστία 140, Χριστούγεννα 1996, αρ.1667, σ.3-11. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).