Η Αναΐς Νιν (1903-1977), ισπανικής, κουβανικής, γαλλικής και δανέζικης καταγωγής, γεννήθηκε στο Παρίσι. Πατέρας της ήταν ο κουβανός συνθέτης και πιανίστας Joaquin Nin, γαλλικής καταγωγής, και μητέρα της η κουβανή τραγουδίστρια Rosa Culmell, με μικτή γαλλική και δανέζικη καταγωγή. Μετά τον χωρισμό των γονιών της, η Αναΐς θα ακολουθήσει τη μητέρα και τα δύο αδέλφια της στη Βαρκελώνη και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη, όπου θα μάθει άπταιστα αγγλικά, διατηρώντας τα γαλλικά αλλά λησμονώντας τα ισπανικά της. Το 1923 παντρεύεται στην Αβάνα τον πρώτο της άντρα, Hugh Parker Guiler (1898-1985), τραπεζικό και πειραματικό σκηνοθέτη της δεκαετίας του '40 με το ψευδώνυμο "Ian Hugo", και εγκαθίσταται μαζί του στο Παρίσι. Εκεί θα ψυχαναλυθεί από τον Ρενέ Αλαντί και τον Ότο Ρανκ, στον οποίο θα μαθητεύσει για ένα χρονικό διάστημα, και θα έρθει σε επαφή με πολλούς διάσημους καλλιτέχνες του Μεσοπολέμου, μεταξύ των οποίων ο Χένρι Μίλλερ, με τον οποίο θα αναπτύξει μια παθιασμένη σχέση, αλλά και οι Αντονέν Αρτώ, Λώρενς Ντάρελ, κ.ά. To 1932 η Νιν δημοσίευσε το πρώτο της έργο, μια μελέτη για τον Ντ. Χ. Λώρενς. Το 1939, ενόψει του επερχόμενου πολέμου, αναγκάζεται ως ξένη υπήκοος να εγκαταλείψει τη Γαλλία και εγκαθίστανται μαζί με τον Guiler στην Αμερική, όπου θα ζήσει ως το τέλος της ζωής της (στην αρχή στη Ν. Υόρκη και μετά το 1955 στην Καλιφόρνια, με τον κατά δεκαέξι χρόνια νεώτερό της ηθοποιό Rupert Pole, τον οποίο επίσης παντρεύτηκε αλλά αναγκάστηκε να χωρίσει το 1966, για νομικούς λόγους, καθώς δεν είχε πάρει διαζύγιο από τον Guiler). Παρά την πλειάδα των έργων της, η Νιν έγινε κυρίως γνωστή το 1966 όταν εκδόθηκε ο πρώτος τόμος των "Πρώιμων ημερολογίων" της (1931-1934), που βρήκε μεγάλη απήχηση στο κοινό. Ακολούθησαν άλλοι τρεις τόμοι των "Early Diaries" (1934-1947) και, συνολικά, έξι ακόμη τόμοι ημερολογίων. Η ανταπόκριση που συνάντησε η τολμηρή και ειλικρινής γραφή της, την ενθάρρυνε να επιτρέψει, τη δεκαετία του '70, τη δημοσίευση των ερωτικών γραπτών που είχε γράψει επ' αμοιβή τη δεκαετία του '40, για λογαριασμό ενός συλλέκτη, μαζί με τους Χένρι Μίλλερ, Τζορτζ Μπάρκερ, Ρόμπερτ Ντάνκαν, κ.ά. φίλους τους, που σήμερα θεωρούνται κλασικά στο είδος τους (ιδίως οι συλλογές διηγημάτων "Το τρίγωνο της Αφροδίτης" και "Μικρά πουλιά"). Πέθανε στο Λος Άντζελες, το 1977, μετά από μάχη με τον καρκίνο, έχοντας ανακηρυχθεί επίτιμη διδάκτορας του Philadelphia College of Art, το 1973, και εκλεγμένο μέλος του United States National Institute of Arts and Letters, το 1974.
