Κριτική της τέχνης – κριτική της κοινωνίας

Ο Γιώργος Σταυριανός γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Στη συνέχεια έζησε και σπούδασε στο Νάνου της Γαλλίας. Απόκτησε το πτυχίο της Φιλολογίας του ομώνυμου Πανεπιστημίου, στη συνέχεια Master και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το 1992 της Σχολής Γραμμάτων και Κοινωνικών Επιστημών (ειδικότητα Γλώσσα, Φιλολογία και Πολιτισμός), με μια διατριβή πάνω στο έργο του Νομπελίστα φιλόσοφου Α. Καμύ με θέμα: "Αλμπέρ Καμύ, από την τραγική ανάλυση στην αισθητική απαίτηση". Ενδιάμεσα πήρε πτυχίο από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στην ελληνική φιλολογία. Το έργο του είναι πάνω απ' όλα μουσικό και ποιητικό. Πάνω από δέκα δισκογραφικές εργασίες με μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του τραγουδιού και του θεάτρου φέρουν την υπογραφή του και ισάριθμες είναι οι συμμετοχές του στη διεθνή παραγωγή. Παράλληλα, πάμπολλες είναι οι εκδηλώσεις βίο χώρο του πολιτισμού στις οποίες συμμετείχε και εξακολουθεί να συμμετέχει με προσωπικότητες πανελλήνιου αλλά και παγκόσμιου βεληνεκούς, συμβάλλοντας κατ' αυτόν τον τρόπο δημιουργικά στο γενικότερο προβληματισμό της εποχής του. "Η Δυναμική των Πολιτισμών" αποτελεί το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο του. Τα προηγούμενα, "Μητροπόλεις" και "Το τρυφερό παραμύθι του κόσμου"κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη ενώτο "Πόρτεςμισάνοιχτες..." από τις εκδόσεις Ηρόδοτος.

Ο Βασίλης Φιοραβάντες γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1952. Θήτευσε στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά στα δύσκολα και γόνιμα χρόνια της δικτατορίας και στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, στο πλαίσιο ενός μαχόμενου μαρξισμού, και μετά το 1976 κατέφυγε στο Παρίσι. Μετά από σπουδές στην τεχνολογία και την πληροφορική, ολοκλήρωσε το διδακτορικό του δίπλωμα στη φιλοσοφία της τέχνης, στο Πανεπιστήμιο Paris I (Σορβόννη), υπό τη διεύθυνση των Francois Chatelet και Olivier Revault d'Allonnes, σχετικά με το έργο του γλύπτη Γ. Σκλάβου. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο Πολυτεχνείο Κρήτης και στη συνέχεια εξελέγη αναπληρωτής και έπειτα, τακτικός καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα ΔΕ του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Διδάσκει αντικείμενα σχετικά με τη θεωρία και τη φιλοσοφία του πολιτισμού, της τέχνης και την κοινωνική θεωρία, προσπαθώντας συγχρόνως να δημιουργήσει κριτικές και σφαιρικές θεωρήσεις. Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά ("Σήμα", "Εικαστικά", "Μαρξιστικό Δελτίο", κ.ά.) και έχει δημοσιεύσει άρθρα και δοκίμια στην "Ελευθεροτυπία", στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", το "Βήμα", κ.ά. Έχει συνεργαστεί με ερευνητικά ιδρύματα, παν/μια και σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού, έχει διευθύνει ερευνητικά προγράμματα και έχει οργανώσει επιστημονικά συμπόσια και συνέδρια. Είναι επιστημονικός σύμβουλος σε φορείς, έχει διευθύνει επιστημονικές εκδοτικές σειρές, έχει δημιουργήσει αφιερώματα σε περιοδικά για τη σχολή της Φρανκφούρτης κ.ά. και είναι μέλος επιστημονικών συλλόγων, επιτροπών, εταιρειών κ.ά. Βασική αρχή που προσδιορίζει το έργο του είναι η διαρκής αναζήτηση και επεξεργασία μορφών συλλογικής και ατομικής χειραφέτησης. Η διδασκαλία του, υπ' αυτή την οπτική, και δεδομένης της καθοριστικής επίδρασής του από τους δύο μεγάλους δασκάλους του, συνάδει με αυτή τη θεώρηση, και επιπλέον προσπαθεί να παράγει και ν' αναπαράγει το ιδεώδες της απελευθέρωσης δια μέσου της συνειδητής κατάκτησης της γνώσης και της βαθύτερης κατανόησης και επικοινωνίας με την τέχνη. Μερικά από τα σημαντικότερα έργα του είναι: "Κοινωνική θεωρία και αισθητική" (Αρμός), "Μοντερνισμός και κουλτούρα" (Παπαζήσης), "Κριτική θεωρία και άνθρωπος" (Παπαζήσης), "Αρνητική πολιτισμική πράξη" (Παπαζήσης), "Αισθητική και σύγχρονη τραγική συνείδηση" (Παπαζήσης), "Στέρης" (Αρμός), κ.ά.

Ο Φίλιππος Νικολόπουλος σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παν/μιο Αθηνών κι αργότερα έγινε διδάκτορας του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Παν/μίου. Από το 1990 άρχισε να διδάσκει κοινωνιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Παν/μίου Κρήτης, όπου το 1993 εξελέγη Επίκουρος καθηγητής. Έχει διατελέσει visiting fellow στο τμήμα κοινωνιολογίας του Παν/μίου Yale (1994), Research Scholar στο τμήμα Κοινωνιολογίας του London School of Economics (1995), Senior Associate member του St Antony's College της Οξφόρδης (1995), Research Scholar του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών του παν/μίου του Harvard (1997) και επισκέπτης καθηγητής στη σχολή Κοινωνιολογίας του Παν/μίου Λομονόσωφ της Μόσχας (1996). Από το 1994 εκλέγεται μέλος του διευθυντικού συμβουλίου της Επιτροπής Ερευνών της Θεωρίας Κοινωνικών Συστημάτων και Κοινωνιοκυβερνητικής Διεθνούς Κοινωνιολογικής Εταιρείας. Έχει γράψει βιβλία και μελέτες κοινωνιολογικού περιεχομένου, όπως και πολλά άρθρα πολιτικού περιεχομένου σε περιοδικά και εφημερίδες. Επίσης έχει πραγματοποιήσει εμπειρικές κοινωνικές έρευνες σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος. Παράλληλα ασχολείται με τη λογοτεχνία (ποίηση, δοκίμιο, κριτική) και είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Επιπλέον είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, έχει ενεργό πολιτική δράση και συμμετέχει στο οικολογικό κίνημα.

Εικαστικός καλλιτέχνης και συγγραφέας, ο Γιάννης Ζιώγας γεννήθηκε το 1962 στη Θεσσαλονίκη όπου μεγάλωσε. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και καλές τέχνες στις Ηνωμένες Πολιτείες (MFA, School of Visual Arts, 1991, Νέα Υόρκη). Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει δημοσιεύσει άρθρα του σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο "Ο βυζαντινός Μάλεβιτς" εκδόθηκε το 2000. Σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, στη Φλώρινα.

Η Ευαγγελία Καλεράντε είνα Επίκουρη Καθηγήτρια της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στο Πανεπιστήμιο της Δ. Μακεδονίας.Είναι απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Παιδαγωγικής Σχολής Αθηνών και της Σχολής Νηπιαγωγών. Έχει πραγματοποιήσει Μεταπτυχιακές Σπουδές στην Κοινωνιολογία και το θέμα του διδακτορικού της είναι στον τομέα της Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Ασχολείται με ζητήματα Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και Πολιτικής Κοινωνιολογίας. Με βάση την ενασχόλησή της με την Κοινωνιολογία της Τέχνης και της Λογοτεχνίας συνεργάζεται με τη Σχολή Καλών Τεχνών.Είναι μέλος Ελληνικών Επιστημονικών Συλλόγων και αντίστοιχων Παγκοσμίων της ειδικότητάς της. Έχει εργαστεί σε ερευνητικές ομάδες για τη διερεύνηση ζητημάτων αναφορικά με την Εκπαιδευτική Πολιτική για τη μετανάστευση και την ισότητα. Επίσης, την ενδιαφέρει η μελέτη της Ιστορίας της Εκπαιδευτικής Πολιτικής, με αξιοποίηση αρχειακού υλικού και βιογραφικής ανάλυσης. Επικεντρώνεται στη σύνδεση πολιτικής, εκπαίδευσης και δομημένης κοινωνικής πραγματικότητας. Μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και επιστημονικούς τόμους.

Η Ιφιγένεια Βαμβακίδου γεννήθηκε στα Άβδηρα Ξάνθης και σπούδασε στο Φιλοσοφικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη φιλοσοφία της Ιστορίας από το Φιλοσοφικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. και διδάκτορας στη νεότερη ελληνική ιστορία του Α.Π.Θ. από την Παιδαγωγική Σχολή του Α.Π.Θ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της επικεντρώνονται στην κοινωνική και πολιτισμική διάσταση της ιστορίας και στην αξιοποίηση των οπτικών τεχνών ως μαρτυριών-πηγών στη συγγραφή, αλλά και στη διδασκαλία της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας. Έχει γράψει πολλά επιστημονικά άρθρα και μετέχει σε διεθνή συνέδρια για τη σύγχρονη έρευνα στην επιστήμη της ιστορίας. Είναι λέκτορας στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Ο Γιάννης Λαζαράτος είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ιονίου Πανεπιστημίου, με γνωστικό αντικείμενο «Φιλοσοφία: Οντολογία, Γνωσιολογία, Αισθητική». Διδάσκει ή δίδαξε «Φιλοσοφία», «Ερμηνεία Φιλοσοφικών Κειμένων», «Μετάφραση Φιλοσοφικών Κειμένων», «Αισθητική Φιλοσοφία & Διασημειωτική Μετάφραση», και σε μεταπτυχιακό επίπεδο «Φιλοσοφία και Μεθοδολογία της Επιστήμης» και «Πολιτική Φιλοσοφία». Έχει παρακολουθήσει τις παραδόσεις Σημειωτικής του Umberto Eco, Φιλοσοφικής Αισθητικής του Luciano Nanni, το Σεμινάριο Φιλοσοφικής Ερμηνευτικής του Gianni Vattimo, ενώ στην πρώτη περίοδο εκπόνησης της διδακτορικής του διατριβής είχε ως μέλος της τριμελούς συμβουλευτικής του επιτροπής τον Κορνήλιο Καστοριάδη. Από τις Εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφορούν μεταξύ άλλων τα έργα του: Τέχνη και Πολυσημία. «Συζητώντας» με τον Luciano Nanni (2004), Umberto Eco: Διασημειωτική Μετάφραση & Μετάφραση και Επιστημολογία (2007), Τέχνη, Φιλοσοφία, Αυτονομία. Η απελευθερωτική αποδοχή της θνητότητας (2011, 2018), Το παράθυρο του Καστοριάδη. Χάος, Άβυσσος, Απύθμενο (2018). Η ανακοίνωσή του στο 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας είχε τον τίτλο: Οντολογία της Επικαιρότητας, Θνητότητα και Αυτονομία. Σχόλιο στην περίπτωση της Σύγχρονης Τέχνης.

Η Σοφία Αράβου γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Είναι οδοντίατρος, ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει μάστερ (ΜSc) στην Κοινωνική Οδοντιατρική. Η μεταπτυχιακή της εργασία, πάνω στις σχέσεις του οδοντιάτρου με τον ασθενή, καθώς και οι θεωρίες εκπόνησης των δύο διδακτορικών διατριβών της (PhD), στην Κοινωνική Ψυχολογία και την Κοινωνική Οδοντιατρική, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και ερμηνευτικά εργαλεία για τη νουβέλα "Ο έρωτας αντίστιξη στον φόβο". Ζωγραφίζει ερασιτεχνικά.