Περιγραφή
Τι μας συνέβη;
Πότε ακριβώς σ’ αυτές τις δύο δεκαετίες του ’90 και του 2000 αυτή η χώρα έχασε την ορμή και τον δυναμισμό της; Πώς αυτή η γενιά του ρίσκου και της απόλαυσης έγινε γενιά του φόβου και της ασφάλειας; Πότε πιστέψαμε ότι η ζωή μας χρωστάει; Ότι ζωή είναι να καταστρέφεις μια πρόσληψη στο δημόσιο, να δουλέψεις 20-25 χρόνια και να βγεις στη σύνταξη στα 50 κάτι;
Πότε αρχίσαμε να θεωρούμε την εργασία δουλεία, να ονομάζουμε τη μείωση των αποδοχών εξαθλίωση και την κατάργηση του επιδόματος γάμου εργασιακό μεσαίωνα;
Πότε αυτή η χώρα άρχισε να φοβάται τη δουλειά; Να φοβάται ν’ αλλάξει; Να θρηνεί 3 χρόνια ένα μοντέλο που και η ίδια ξέρει ότι χρεοκόπησε, χωρίς να κάνει τίποτα για να το αλλάξει;
Πότε δηλαδή αυτή η κοινωνία γέρασε ανεπανόρθωτα;
Πώς έχασε τη ζωντάνια της;
Πώς θα γίνει να ξυπνήσει μια μέρα και να πει: τέρμα η κλάψα και η θυματοποίηση, τώρα σηκώνουμε τα μανίκια, τα αλλάζουμε όλα.
