Περιγραφή
Μικροί, μεγάλοι, γυναίκες, άντρες, με φορτωμένη πάνω τους -ή και σε ζα-την προχειροσυμμαζεμένη οικοσκευή, σακιά, μπαούλα, μπόγους, δέματα, κοφίνια, όλοι δρόμο για κρυφές κι απόκρυφες μεριές…
Τρεχαλητό του σκοτωμού για δυο και τρία δρομολόγια, ει δυνατόν και τέσσερα. Ξοπίσω κι ο μπόμπιρας σε μια περίπτωση, τρέχοντας με κλάηματα και γυρεύοντας μ’ απλωμένα τα χεράκια γκαλαλίτσα. Δηλαδή αγκαλίτσα. Αγκαλιά. Εκείνη την ώρα!
– Γκαλαλίτσα! Γκαλαλίτσα! Γκαλαλίτσα!
Με πολύ κόπο ένα πισωκοίταγμα της ψόφιας από την κούραση μάνας μ’ ένα πνιχτό πνιχτό σιωπητήριο κέλευσμα στο στόμα:
– Σσσστ! Γιορμανοί, ασταύρωγο! Γιορμανοί!
Άχνα ύστερα κι εκείνο το καημένο. Σιωπηλό ξοπίσω τους, πότε πότε μόνο επαναλαμβάνοντας χαμηλόφωνα τη μεγάλη απειλή Μανοί… Μανοί….
(Μνήμες, σελ. 79-80)
