Περιγραφή
Είναι Σάββατο απόβραδο και κάθομαι μελαγχολικός στο σαλόνι με μια ποιητική συλλογή στο χέρι. Όχι, μη νομίσετε πως ασχολούμαι με την ποίηση, απλώς τώρα έτυχε. Οι κόρες μου ασχολούνται και με διαολίζουν, όταν διαφωνούν παθιασμένα σχολιάζοντας ποιήματα. Αφήστε, τους φωνάζω, τι θέλει να πει ο ποιητής. Άλλες σκοτούρες έχουμε. Εκείνες τότε συμμαχούν εναντίον μου: Μπαμπά, είσαι άσχετος. Ναι, άσχετος, ξε-άσχετος, εγώ όμως μοχθώ για το ψωμάκι μας. Εμείς οι άσχετοι μοχθούμε σε καράβια, χωράφια, εργοστάσια, σφίγγουμε βίδες, μουντζουρωνόμαστε, κρεμασμένοι σε σκαλωσιές χτίζουμε σπίτια, γέφυρες, οδηγάμε νταλίκες στα χιόνια, παθαίνουμε ατυχήματα. Έτσι δεν είναι; Κι όχι ότι όλοι εμείς έχουμε τίποτα ενάντια στην ποίηση, σκοτούρες έχουμε. Αυτό θέλω να πω.
