Περιγραφή
Με βλέπω σαν σε όνειρο, να σέρνομαι στην προκυμαία.
Υπάρχω;, λέω, κ’ ύστερα δεν υπάρχεις!
Η προκυμαία εξαφανίζεται,
καθώς η σκοτεινή κόρη του Χηρόλακκα ελλιμενίζεται.
Μεσίστια κυματίζει η σημαία,
στο πηδάλιο, ο καπτάν- Ταξιάρχης.
… Μου γνέφει η πανσέληνος από ψηλά,
ενώ τ’ αστέρια παρακολουθούνε σιωπηλά.
Οι ουρανοί, με ραίνουνε με άνθη!
Με πήρε και με σήκωσε στον Κάτω Κόσμο, η Οιάνθη…
Μια Γκραν Γκινιόλ συνομιλία με την Πρέβεζα του Κώστα Καρυωτάκη.
