Ο Βαγγέλης Λαδόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Παιδί της άνω πόλης έπαιξε στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, όπου και μεγάλωσε. Τέλειωσε το 7ο Λύκειο, σπούδασε Τεχνολόγος Μηχανικός και συνέχισε τις σπουδές του στις Παιδαγωγικές επιστήμες. Στη συνέχεια σπούδασε Νηπιαγωγός και ολοκλήρωσε με μεταπτυχιακό «Στις επιστήμες της Αγωγής και της Εκπαίδευσης».
Υπηρέτησε ως δάσκαλος στην Α΄θμια εκπαίδευση για 28 έτη. Ως δάσκαλος εργάστηκε σε όλους τους τύπους σχολείων: ολιγοθέσια, πολυθέσια, Α.μ.Ε.Α., ολοήμερο και στη διοίκηση, όπου ασχολήθηκε με τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Τέλος, υπηρέτησε ως Σχολικός Σύμβουλος στην Α΄ εκπαιδευτική περιφέρεια Χίου. Παρακολούθησε πλήθος συνεδρίων, σεμιναρίων, σε κάποια εκ των οποίων έκανε εισηγήσεις.
Παράλληλα, είναι διαπιστευμένος ως Εκπαιδευτής Ενηλίκων. Με την ιδιότητά του αυτή εργάστηκε με όλες τις ομάδες. Ιδιαιτέρως ασχολήθηκε με αναλφάβητους, Τσιγγάνους, Ανήλικες παραβάτες, γυναίκες απομακρυσμένων και ορεινών περιοχών και Φυλακισμένους. Είχε την τύχη να υπηρετήσει στην κεντρική διοίκηση της Γενικής Γραμματείας Εκπαίδευσης Ενηλίκων, να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα και να διοργανώνει εκπαιδευτικές δράσεις, σεμινάρια επιμόρφωσης Εκπαιδευτών Ενηλίκων,…
Ιδιαιτέρως σημαντική θεωρεί την εμπειρία την οποία απέκτησε από τις εκπαιδευτικές δράσεις στο Κατάστημα Κράτησης Λάρισας (Φυλακή ενηλίκων ανδρών). Υπήρξε πρωτεργάτης στον τομέα αυτό, αρκεί κάποιος να αναλογιστεί πως την εποχή των παρεμβάσεων εκείνων όχι μόνο δεν είχαν ιδρυθεί τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας αλλά, ήταν ταμπού η είσοδος εκπαιδευτών στη φυλακή. Στον κοινωνικό - συνδικαλιστικό χώρο υπήρξε συνδικαλιστής εκλεγμένο μέλος του Ν. Τμήματος της ΑΔΕΔΥ για εννέα έτη. Επίσης, υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα ως αντιπρόεδρος του συλλόγου Δασκάλων Λάρισας.
Παρακολούθησε και συμμετείχε ως εισηγητής σε ημερίδες, συνέδρια. Τέλος, δημοσίευσε μια σειρά άρθρων εκπαιδευτικού περιεχομένου στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και ασχολήθηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός σε εκπομπή εκπαιδευτικού περιεχομένου.
Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Λογοτεχνών Βόρειας Ελλάδας (ΕΛΒΕ) (2024- ), όπως επίσης υπήρξε και την περίοδο 2020 -2022. Τέλος, είναι μέλος του σωματείου «Φίλοι του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης (ΚΙΘ)» και της Αμφικτιονίας Ελληνισμού. Συνεργάζεται και δημοσιεύει άρθρα στα ηλεκτρονικά περιοδικά : «Περι-Οδικόν» και «Δίαυλος».
Έχει δύο (02) παιδιά, τον Δημήτριο – Αλέξανδρο και την Δέσποινα – Ευαγγελία.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τα:
Δημήτρια: ένας θεσμός μέσα στο χρόνο, Α΄ εκδ. Βάνιας, 1989, Θεσσαλονίκη.
Αλφαβητάρι ( Λειτουργικός Αλφαβητισμός), εκδ. Γ.Γ.Ε.Ε. / Υπ. Παιδείας. 1990, Αθήνα.
Εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης, συλλογικό έργο ερευνητικής ομάδας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., εκδ. Γ.Γ.Ε.Ε. / Υπ. Παιδείας, 1991 Αθήνα.
Μια φορά κι έναν καιρό ελπίζαμε στο.. όνειρο, διηγήματα εκδ. Α. Σταμούλη, 2016, Θεσσαλονίκη.
Παράξενο ταξίδι η ζωή, νουβέλα, εκδ. Α. Σταμούλη, 2017, Θεσσαλονίκη.
Ίσως…, υπαρξιακό μυθιστόρημα, εκδ. Πηγή, 2019, Θεσσαλονίκη.
ΔΗΜΗΤΡΙΑ Μ ι α Π ο λ ι τ ι σ μ ι κ ή Δ ι α δ ρ ο μ ή στην Ι σ τ ο ρ ί α τ η ς Θ ε σ σ α λ ο ν ί κ η ς, Β΄ εκδ. συμπληρωμένη, iwrite, 2019, Θεσσαλονίκη.
Γίγνεσθαι και το όν, Νουβέλα, εκδ. Ηλιαχτίδα, 2021, Αθήνα.
Οι Δάσκαλοι του Μ. Αλεξάνδρου. Οι προσωπικότητες που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του βασιλιά των Μακεδόνων, εκδ. Δαιδάλεος, 2022, Θεσσαλονίκη.
(Πηγή: "Εκδόσεις Κουάρκ", 2024)
