Ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης γεννήθηκε στην Αθήνα (1923). Το 1948 έλαβε το πτυχίο του με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1951 ανακηρύχθηκε αριστούχος Διδάκτωρ της Χειρουργικής. Το 1950-1953 υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίατρος σε Τάγμα Πεζικού και σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Βοστώνη και στο Λονδίνο στην Ορθοπεδική Χειρουργική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Βοστώνη του απονεμήθηκε ο τίτλος του Teaching Fellow του Harvand. Η "Βρετανική Ορθοπεδική Εταιρεία", της οποίας είναι το παλαιότερο ελληνικό μέλος, τον επέλεξε από το 1981 ως μόνιμο εκπρόσωπο της στην Ελλάδα (Corresponding Fellow of the B.O.A.). Ο Α. Λ. Ζαούσης διετέλεσε συνολικώς επί εικοσαετία Διευθυντής στο Ασκληπείο Βούλας και στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων (ΚΑΤ), συγγράψας πληθώρα επιστημονικών εργασιών στα ελληνικά και σε ξένες γλώσσες. Εισήγαγε στην Ελλάδα νέες εγχειρητικές μεθόδους και, πρώτος, το 1967, την ολική αρθροπλαστική του ισχίου. Στην Κατοχή (1941-1944) είχε μετάσχει στην Εθνική Αντίσταση και από τις εμπειρίες του της περιόδου αυτής προέκυψε το πρώτο εξωιατρικό του πόνημα, με τίτλο "Αναμνήσεις ενός αντιήρωα", το 1980. Ακολούθησε το τρίτομο έργο του "Οι δύο όχθες", το δίτομο "Η τραγική αναμέτρηση", για την περίοδο 1945-1949, και πάλι ένα δίτομο, "Ο εμπαιγμός", για τη δικτατορία 1967-1974. Επίσης, καταπιάστηκε και με πολύ παλαιότερες περιόδους με τα βιβλία του "Αλέξανδρος και Ασπασία" και "Αμαλία και Όθων". Το τελευταίο του βιβλίο, "Λέλα Καραγιάννη. Η Μπομπουλίνα της Κατοχής, 1941-1944" εκδόθηκε το 2004. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως 1941-1945 για τις υπηρεσίες του με την οργάνωση "Ιερά Ταξιαρχία".
