Οι πολίτες και οι πολιτικοί στην Ελλάδα σήμερα

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. 1972-1980 προπτυχιακές σπουδές στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στη Νεότερη Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία. Την ίδια περίοδο μαθήματα στην Κοινωνιολογία και την Ανθρωπογεωγραφία στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού. 1981-1984, Διδακτορική διατριβή στην Νεότερη Ελληνική οικονομική και κοινωνική Ιστορία στην ΕΗΕSS με θέμα : Μισθοί και εισοδήματα στην Ελλάδα 1841 - 1923. Από τον Δεκέμβριο του 1986 διδάσκει τα μαθήματα σχετικά με την ιστορία του Ελληνικού Κράτους, εκλεγμένος στην βαθμίδα του Λέκτορα στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Του Αύγουστο του 1989 εκλέχτηκε στο ίδιο Τμήμα στην βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Τον Ιούνιο του 1993 εκλέχτηκε Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τον Δεκέμβριο του 1998 εκλέχτηκε Καθηγητής Α' βαθμίδας στο ίδιο Τμήμα. Από το 1998 διευθύνει στο Τμήμα Ιστορίας το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών "Ιστορία και τεκμηρίωση στα σύγχρονα ζητήματα" το οποίο από το 2008 εξελίχθηκε με τον τίτλο Ιστορική έρευνα, Διδακτική και Νέες τεχνολογίες με το Τμήμα Πληροφορικής.

Ο Μενέλαος Γκίβαλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολείται με θέματα Πολιτικής Φιλοσοφίας, Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και Μεθοδολογίας των Επιστημών, τα οποία περιλαμβάνονται στα βιβλία του: "Επιστήμη, Γνώση και Μέθοδος" (Εκδόσεις Νήσος, 2003) και "Πολιτική Κοινωνικοποίηση και Εκπαιδευτικό Περιβάλλον" [Εκδόσεις Νήσος, 2005). Έχει ακόμη δημοσιεύσει μελέτες και έρευνες που αφορούν σε προβλήματα της παγκοσμιοποίησης στον σύγχρονο κόσμο, ζητήματα διαχείρισης της ετερότητας, καθώς και επιστημολογικές προσεγγίσεις στο πεδίο των ιστορικών και κοινωνικών επιστημών που συνδέονται με σύγχρονα μεθοδολογικά προβλήματα.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος, νομικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1950, οπότε και τελείωσε το Λύκειο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1973 και συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι. Το 1977 αναγορεύθηκε διδάκτωρ (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου Paris II, στο οποίο αργότερα (1986) δίδαξε και ως Επισκέπτης Καθηγητής. Το 1982 διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή, εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Από την πλειάδα των έργων του στον επιστημονικό χώρο ξεχωρίζουν "La directive en droit administratif", Paris, 1978, "Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη άποψη του κράτους δικαίου", 1982, "Μαθήματα διοικητικής επιστήμης", 1983, "Η αστική ευθύνη του Δημοσίου", Ι, 1986, ΙΙ, 1989, "Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο", 1993, "Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου", 1997 κ.λπ. Στον πολιτικό στίβο, το 1974-1975 διετέλεσε Γραμματέας του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Μεταξύ 1989-1990 ήταν μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα, στην οποία μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Από το 1990 ως το 1995 υπήρξε Διευθυντής του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μεταξύ 1995 και 1996 άσκησε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 εκλέγεται συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Μεταξύ 2000-2004 άσκησε καθήκοντα Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας. Και μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Το 2015 ανέλαβε έβδομος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (από τη μεταπολίτευση το 1974) οπότε και έληξε η θητεία του Κάρολου Παπούλια. Τον Μάρτιο του 2020 τον διαδέχτηκε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.