Περιγραφή
Το να επικροτούμε την αναβίωση του αναρχισμού, αλλά ταυτόχρονα να λυπούμαστε επειδή απομακρύνεται από τα παραδοσιακά του σχήματα, όπως κάνουν ορισμένοι αναρχικοί και ορισμένα ρεύματα, συνιστά αντίφαση που εμφανίζεται ξεκάθαρα αν αντιληφθούμε τον δεσμό που ενώνει αυτές τις δύο όψεις. Για άλλη μια φορά πρέπει να επιλέξουμε. Διότι ο αναρχισμός δεν θα είχε αναβιώσει ποτέ αν είχε παραμείνει ο ίδιος. Αν είμαστε αντίθετοι στην ανανέωσή του, είμαστε αναπόφευκτα αντίθετοι και στην επανεμφάνισή του. (…) Αν ο αναρχισμός δεν ήταν από τη φύση του σε συνεχή αλλαγή, θα έσπαγε αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο δεσμό που ο ίδιος συντηρεί ανάμεσα στην ιδέα και τη δράση και ο οποίος αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά του στοιχεία. Θα γινόταν συνεπώς κάτι άλλο. Ο αναρχισμός δεν προϋπάρχει των πρακτικών που τον θεσμίζουν, ούτε όμως μπορεί να επιβιώσει και χωρίς αυτές που τον παράγουν καθημερινά. Αλλιώς θα ήταν ένα ιστορικό αξιοθέατο.
