Η Μαίρη Πίσια γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει δυο γιους.
Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Λογοτεχνία στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων και εργάζεται ως εκπαιδευτικός από το 1990. Το 2009 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο χώρο του βιβλίου με τη συμμετοχή της στη συλλογή διηγημάτων «7 ψυχές 7 ζωές».
Το 2011 και το 2012 δύο θεατρικά της παρουσιάστηκαν στο διεθνές φεστιβάλ του θεάτρου Πέτρας και στα πολιτιστικά δρώμενα του δήμου Ιλίου (Μελίνα Μερκούρη). Το 2012 εκδίδεται το πρώτο προσωπικό της έργο, η συλλογή παραμυθιών «Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!», και το 2014 η συλλογή διηγημάτων της, με θέμα το παιδί στη σύγχρονη εποχή, «Ζωή σε δέκα καρέ». Το πρώτο της μυθιστόρημα «Στη δίνη του ονείρου» εκδόθηκε το 2016. Το 2018 συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σχολείο».
Τον ίδιο χρόνο διακρίνεται με το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του Δήμου Σκοπέλου «Καισάριος Δαπόντες» κι αυτό είναι το έναυσμα για την έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής «Ιριδίζουσες σιωπές» το 2020.
Το δεύτερο μυθιστόρημά της «Τζιβαέρι μου» κυκλοφορεί τον ίδιο χρόνο, ενώ το 2021 ακολουθεί το μυθιστόρημα «Χάπι end». Την επόμενη χρονιά, το 2022, συμμετέχει στο συλλογικό έργο με τίτλο «Ανθρώπινες σχέσεις, ένα σχολείο που δεν τελειώνει ποτέ».
Με το νέο της μυθιστόρημα, «Το ξύπνημα της μαριονέτας», θέλει να δείξει πως ο δάσκαλος διδάσκει πρώτα με το ήθος του και πως η τέχνη επιβάλλεται να στοχεύει στην ανύψωση και τον εξανθρωπισμό μέσα από την ελεύθερη έκφραση και την αγάπη για κάθε μοναδική προσωπικότητα.
(Πηγή: "Εκδόσεις Όταν", 2023)
