Περιγραφή
Ένας παπάς σε ένα νησί, λίγες δεκαετίες πίσω. Αντιμέτωπος με το Θεό, τους ανθρώπους, τον εαυτό του. Με σύμμαχο τη θάλασσα.
[…] Κίνησε για τον απογευματινό του περίπατο στην παραλία. Η θάλασσα ήταν η μεγάλη του αγαπημένη. Την αγαπούσε με θρησκευτική λατρεία. Αν αυτή, η λατρεμένη του, δεν είχε πάρει τον πατέρα του στα βάθη του Βισκαϊκού, εκείνος αντί για λειτουργός του Υψίστου θα ήταν τώρα υποπλοίαρχος και θα πήγαινε για καπετάνιος.
[…] Ήθελε να μπορούσε να πει στους συμπατριώτες του τη γνώμη του γι αυτούς. Ήθελε να πει στο Θεό τη γνώμη του γι αυτόν. Οι ενορίτες του ήταν πολύ αδιάφοροι. Ο Θεός του πολύ υπερβατικός. Από τους ενορίτες του έτρωγε απόρριψη και στο Θεό του δεν έβρισκε παρηγοριά. Η μοναξιά που ένιωθε ήταν αφόρητη.
