Περιγραφή
Σε ένα Πηγαίο πέλαγος, σχηματισμένο από σταγόνες που κυλούν από μέσα μας, συναντιούνται όσα νιώσαμε, αλλά δεν τα εκφράσαμε· όσα ονειρευτήκαμε, αλλά δεν τα ζήσαμε στο φως καμιάς ημέρας. Ο Ιωάννης Αλέξανδρος Άντερσεν μοιράζεται τη δική του θάλασσα με τον αναγνώστη, του οποίου η ταύτιση ελπίζει να γίνει πανί για το καΐκι που χτίζει ο νους, περιπλανώμενος στις αναμνήσεις ανεκπλήρωτων ερωτικών εγχειρημάτων. Η παλίρροια του μονόπλευρου ερωτικού συναισθήματος αποδίδεται σε στίχους φορτισμένους με ρομαντισμό και προσδοκία για το γνήσιο έρωτα.
