Ποια Ευρώπη;

Ο Εντγκάρ Μορέν (Edgar Morin), Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) της Γαλλίας, γεννήθηκε το 1921 στο Παρίσι από γονείς που ανήκαν στην εβραϊκή μεσογειακή διασπορά και είχαν ζήσει πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα και έλαβε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Αργότερα (1951) διαγράφηκε από το Γαλλικό Κ.Κ. και έγινε ένας διεισδυτικός και οξύς κριτικός του σταλινικού ολοκληρωτισμού. Αφιερώθηκε έκτοτε στην επιστημονική και τη συγγραφική εργασία του, παραμένοντας πολιτικά αυτόνομος στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, δίνοντας πάντα το παρόν με την κριτική του στάση απέναντι στα "μεγάλα γεγονότα" του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Το 1957 ίδρυσε μαζί με τον Κώστα Αξελό και άλλους το περιοδικό "Arguments". Έχουν κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα τα ακόλουθα έργα του Εντγκάρ Μορέν: "Οι σταρ" (Παϊρίδης, χ.χ.), "Αφήνοντας τον εικοστό αιώνα" (Ροές, 1987), "Να σκεφτούμε την Ευρώπη" (Εξάντας, 1991), "Γη-πατρίδα" (Οδυσσέας, 1993), "Έρωτας-ποίηση-σοφία" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1997), "Μια πολιτική πολιτισμού" (Νέα Σύνορα, 1998), "Κοινωνιολογία" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1998), "Τα δαιμόνιά μου" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1999), "Το καλοφτιαγμένο κεφάλι" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2000), "Η ανθρώπινη φύση: το χαμένο παράδειγμα" (Εναλλακτικές εκδόσεις, 2000), "Η Μέθοδος: 3. Η γνώση της γνώσης" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2001). Άλλα έργα του: "L' homme et la mort" (1951), "Autocritique" (1959), "L' esprit du temps" (1962-1976), "Le vif du sujet" (1969), "La methode 5 τόμοι" (1977-1991) κ.λπ.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1957. Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ. Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Παράλληλα άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στον Άρειο Πάγο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και μέλος της Επιτροπής Τοπικής Ραδιοφωνίας (ανεξάρτητη αρχή αρμόδια για την εποπτεία των ραδιοφωνικών σταθμών). Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει πάρει μέρος ως εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια, συμπόσια και άλλες συναφείς εκδηλώσεις. Είναι επίτιμος διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου La Trobe της Μελβούρνης (Βικτώρια, Αυστραλία). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βιβλίων και μελετών στο πεδίο του συνταγματικού δικαίου, της πολιτικής θεωρίας, της πολιτιστικής πολιτικής κ.ά. Τα τελευταία χρόνια το συγγραφικό του έργο, παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση του Συντάγματος, την προοπτική του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, το "ανοιχτό κόμμα" ως μορφή συλλογικού πολιτικού υποκειμένου της μεταβιομηχανικής εποχής, τον "Πολιτισμό των Πολιτισμών" ως απάντηση στη θεωρία της "σύγκρουσης των πολιτισμών", την σχέση "ελληνικότητας" και "δυτικότητας" κ.ά. Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής στις εκλογές του 1996 και στις εκλογές του 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Πολιτισμού και Υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Το Νοέμβριο του 2001 έγινε για δεύτερη φορά Υπουργός Πολιτισμού. Ήταν επίσης μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Μπακατσέλου, με την οποία έχει μία κόρη. Ήταν ο εισηγητής της εκτεταμένης Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. Ιδιαίτερα πλούσιο είναι το νομοθετικό του έργο στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, της δικαιοσύνης, της ενέργειας, του πολιτισμού κ.λ.π. Με εισήγηση του ψηφίστηκε μεταξύ άλλων ο βασικός νόμος για τα μέσα ενημέρωσης, ο νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο νέος νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λ.π. Στο πεδίο της πολιτιστικής πολιτικής αξίζει να σημειωθεί η οργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ενόψει της Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, με κεντρικό θέμα την αναζήτηση ενός "Πολιτισμού των Πολιτισμών". Με πρωτοβουλία του, μεταξύ άλλων, ιδρύθηκαν πολλοί νέοι πολιτιστικοί θεσμοί ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία με διάφορα ξένα πανεπιστήμια για την ανάπτυξη των Ελληνικών σπουδών. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (στις οποίες εξελέγη πρώτος σε σταυρούς στην Περιφέρεια της Α' Θεσσαλονίκης) δήλωσε ότι προτίθεται να διεκδικήσει την αρχηγία του κινήματος. Ωστόσο, στις εσωκομματικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 2007, δεν κατάφερε να πάρει την αρχηγία, καθώς οι εκλογές ανέδειξαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και πάλι τον Γιώργο Παπανδρέου. Στις γενικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 επανεξελέγη βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Στις 7 Οκτωβρίου, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, ορκίστηκε Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τον Ιούνιο του 2011 η επικείμενη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής 2012-2015 προκάλεσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που εκφράστηκαν με μεγάλες πολυήμερες διαδηλώσεις και κυβερνητική κρίση και με παραιτήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών. Η κατάσταση οδήγησε στον κυβερνητικό ανασχηματισμό της 17ης Ιουνίου, με τον οποίο ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, σε μία κρίσιμη περίοδο της ελληνικής κρίσης χρέους. Παράλληλα ανέλαβε και καθήκοντα αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Στην κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που ακολούθησε την παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, το 2011, διατήρησε τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών. Στην εθνική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στις 12 Μαρτίου του 2012 ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, καθώς ήταν ο μοναδικός ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών βάσει του καταστατικού. Διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2013-2015. Κατά τις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου 2012, υπήρξε συμφωνία μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ, για συγκρότηση Κυβέρνησης Συνασπισμού, με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επέλεξε να μην συμμετέχουν κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματός του σ' αυτή την κυβέρνηση, αλλά πρότεινε "ανεξάρτητες" προσωπικότητες. Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, όμως, από τον συνασπισμό, τον Ιούνιο του 2013, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, προχώρησαν σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, με τον ίδιο να αναλαμβάνει τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών.

Ο Γιάννης Ζ. Δρόσος είναι καθηγητής του συνταγματικού δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Ο Βαγγέλης Κάσσος γεννήθηκε το 1956 στην Καρδίτσα, όπου τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και ευρωπαϊκό δίκαιο στο Στρασβούργο. Στον τομέα του πολιτισμού, έχει εργαστεί ως ειδικός σύμβουλος και συνεργάτης στα Υπουργεία Εξωτερικών και Πολιτισμού. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και πολωνικά.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1934. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ) (1953-1957) και στην London School of Economics and Political Science, London University (1963-1970), από την οποία πήρε διαδοχικά τα πτυχία Β.Sc.Econ., 1967, Μ.Sc. 1968 και Ph.D., 1971. Σ' όλη τη διάρκεια των σπουδών του εργαζόταν σε Τράπεζες στην Ελλάδα (1954-1961) και στην Αγγλία (1961-1964) καθώς και στην Ελληνική Υπηρεσία του B.B.C. (B.B.C., Greek Section) (1964-1970). Εκλέχτηκε και διορίστηκε: (α) Μόνιμος Εντεταλμένος Υφηγητής της Οικονομετρίας (Lecturer in Econometrics with tenure) στην Οικονομική Σχολή του Πανεπιστημίου ταν Λήντς (School of Economic Studies, University of Leeds) στην Αγγλία (1970- 1974), και (β) Καθηγητής της Οικονομετρίας στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (1974-1984). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά πάνω σε θέματα: Θεωρητικής και Εφαρμοσμένης Οικονομετρίας, Μετανάστευσης, Εκπαίδευσης και Δημογραφίας. Από το 1975 μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 34 βιβλία του στην Ελλάδα. Από αυτά 29 είναι μελέτες για την Παιδεία, το Δημογραφικό Πρόβλημα, τις Εκλογές, τη Βουλή, την Απλή Αναλογική, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελληνική Οικονομία, τους Θεσμούς και τις Αξίες και τα Μεταναστευτικά Ρεύματα, 2 βιβλία περιλαμβάνουν τις κυριότερες ομιλίες του στη Βουλή την περίοδο 1977-1981 και 3 είναι διδακτικά συγγράμματα. Ένα βιβλίο του εκδόθηκε το 1975 στη Γιουγκοσλαβία (στα αγγλικά και στα σερβοκροατικά) για τα Μεταναστευτικά Ρεύματα της χώρας αυτής προς και από τη Δυτική Γερμανία. Από το 1976 μέχρι σήμερα έχει δημοσιεύσει ένα μεγάλο αριθμό άρθρων στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και περιοδικό Τύπο πάνω σε πολιτικά., οικονομικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά και δημογραφικά προβλήματα του Τόπου. Στις εκλογές της 20.11.77 εκλέχτηκε Βουλευτής Νομού Ηρακλείου και στη συνέχεια Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Στη διάρκεια αυτής της Περιόδου της Βουλής ήταν Γενικός Εισηγητής του ΠΑΣΟΚ στους Προϋπολογισμούς των ετών 1978, 1980 και 1981 καθώς και στα "Προκαταρκτικά" του Πενταετούς Προγράμματος 1978-1982.Στις εκλογές της 18.10.81 επανεκλέχτηκε Βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ. Στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών και εισηγήθηκε στη Βουλή τον Προϋπολογισμό γιο το Οικονομικό έτος 1982 και το φορολογικό- μισθολογικό νομοσχέδιο που τον συνόδευε. Παραιτήθηκε από το αξίωμα του Υπουργού Οικονομικών στις 23.6.82 ύστερα από διαφωνία του με τον Πρωθυπουργό για την απόφαση του τελευταίου να καταργήσει ουσιαστικά το νόμο για τη Φορολογία της Ακίνητης Περιουσίας. Στο διάστημα 1982-1984 ήταν μέλος των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Παιδείας, Πολιτισμού και Επιστημών και Έρευνας και Τεχνολογίας. Διαφωνώντας ριζικά με τη συνολική πολιτική της Κυβέρνησης, παραιτήθηκε στις 15.5.84 τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από το Βουλευτικό του αξίωμα. Πήρε μέρος στις εκλογές της 2.6.85 ως ανεξάρτητος συνεργαζόμενος στο Ενωτικό Ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και αναδείχτηκε Βουλευτής Α΄ Αθήνας. Στη Βουλή ήταν Ανεξάρτητος στο χώρο της Αριστεράς. Σ όλη τη διάρκεια της Δ΄ Περιόδου της Βουλής(1985-1969) ήταν Μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. Στις εκλογές της 18.6.89, της 5.11.89 και της 8.4.89 εκλέχτηκε Βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στην Α΄ Αθήνας. Στις 23.4.90 εκλέχτηκε Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής για τη Ζ΄ Περιόδου (1990-1993). Την περίοδο αυτή διετέλεσε Γραμματέας της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής που κατάρτισε το ομόφωνο πόρισμα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, ήταν Γενικός Εισηγητής του Συνασπισμού στους Προϋπολογισμούς του 1990 και 1992 καθώς και για το νομοσχέδιο για το εκλογικό σύστημα. Εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το 1991 και 1992 και διετέλεσε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του. Το 1992 αποφάσισε να μην πάρει ενεργό μέρος στις επόμενες εκλογές λόγω της γενικής πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε τότε και το 1993 παραιτήθηκε από το Συνασπισμό. Από το 1993 μέχρι σήμερα ασχολείται αποκλειστικά με την αρθρογραφία και η συγγραφή βιβλίων.

Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες. Έργα του ιδίου:"Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα" (Εξάντας, 1975)."Ο Δύσμορφος Καπιταλισμός" (σε συνεργασία με τον Samir Amin, Παπαζήσης, 1975). "Κράτος και Οικονομική Πολιτική στον 19ο αιώνα" (Εξάντας,1978). "Εθνισμός και Οικονομική Ανάπτυξη" (Εξάντας, 1979). "Η Ελλάδα σε εξέλιξη" (διεύθυνση, Εξάντας, 1985). "Οι Νέες Τεχνολογίες στην Ευρωπαϊκή Οικονομία Τροφίμων" (Βρυξέλλες, 1986). "Η Απο-ανάπτυξη σήμερα" (Εξάντας, 1987), κ.ά. Εκδόσεις των έργων του κυκλοφορούν επίσης στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ιταλικά, ολλανδικά, κινέζικα. Έφυγε από τη ζωή στις 9 Νοεμβρίου 2017 στο Παρίσι, σε ηλικία 75 ετών.

Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Είναι Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και του Παντείου Πανεπιστημίου. Διδάσκει Εργατικό Δίκαιο και Δίκαιο Κοινωνικών Ασφαλίσεων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1980 μέχρι σήμερα. Έχει πλούσια κοινωνική δράση. Από μαθητής Γυμνασίου διώχθηκε για τις δημοκρατικές του ιδέες. Ως φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, στη διάρκεια της δικτατορίας, φυλακίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα και βασανίστηκε από τα Σώματα Ασφαλείας του δικτατορικού καθεστώτος. Τον Μάιο του 2010, μαζί με εξειδικευμένους επιστήμονες και κοινωνικά στελέχη, ίδρυσε την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ., enypekk.gr). Στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές του Νοεμβρίου 2010 ηγήθηκε του συνδυασμού "Αττική συνεργασία - Όχι στο μνημόνιο" για την Περιφέρεια Αττικής. Στις Εθνικές Εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2012 και του Ιανουαρίου 2015 εξελέγη πρώτος σε ψήφους βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής. Διετέλεσε Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής μέχρι το καλοκαίρι του 2015, που διαχώρισε τη θέση του από τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν ψήφισε το τρίτο Μνημόνιο. Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία και μελέτες.

O καθηγητής Σταύρος Δ. Πάνου γεννήθηκε στην Aθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Aθηνών, Mονάχου, Στρασβούργου και Παρισιού φιλοσοφία, κοινωνιολογία, πολιτικές επιστήμες και ψυχολογία. Πτυχιούχος του Πανεπιστημίου Aθηνών, διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Mονάχου, Στρασβούργου και Θεσσαλονίκης, καθηγητής στα Πανεπιστήμια Mονάχου και Pέγκενσμπουργκ. Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου, Mπόχουμ, Φραγκφούρτης, Mύνστεφ, Aθηνών, Θεσσαλονίκης, Iωαννίνων και στο "Kέντρο Mεταπτυχιακών σπουδών" (Inter-University Centre of Postgraduate Studies) του Nτουμπρόβνικ. Συνεργάτης του Max-Planck-Institut. Iδρυτικό μέλος της "Eνώσεως Eλλήνων Πανεπιστημιακών Δυτικής Eυρώπης" και της πρώτης αντιδικτατορικής οργανώσεως στο εξωτερικό (Mόναχο). Eκδότης της σειράς "Kείμενα Φιλοσοφίας και Kοινωνιολογίας" (1978 κ.ε.) και της σειράς "Kείμενα" (1977 κ.ε.). Mέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών. Πρόεδρος του Eλληνικού Tμήματος της "Διεθνούς Eταιρείας Kοινωνικής Φιλοσοφίας και Φιλοσοφίας του Δικαίου" (IVR) και γεν. γραμματέας της "Διεθνούς Eταιρείας Φαινομενολογίας" (SIPH).

Ο καθηγητής Απόστολος Λάζαρης, εκτός από το πανεπιστημιακό του έργο, που περιλαμβάνει σημαντικό αριθμό οικονομικών μελετών και ακαδημαϊκών συγγραμμάτων σε θέματα προχωρημένης οικονομικής ανάλυσης και προγραμματισμού, άρχισε να ασχολείται συστηματικά με πολιτικά και κοινωνικά θέματα από το 1975, μετά την επιστροφή του από το εξωτερικό, όπου υπηρέτησε για αρκετά χρόνια ως εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ. Η εμπειρία του με τον ΟΗΕ και η μετέπειτα ανάμειξή του στην πολιτική (ως υπουργός Συντονισμού της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και ως υπουργός Προεδρίας και βουλευτής) επηρέασαν βαθιά τις ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις του, όπως αυτές εκφράζονται σε μεγάλο αριθμό πολιτικών άρθρων και στο βιβλίο του Ποιος Σοσιαλισμός; (εκδ. Θεμέλιο, 1989). Κεντρικά θέματα των εργασιών αυτών είναι η λειτουργία του κομματικού συστήματος, η ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών και η διαδικασία του κοινωνικού μετασχηματισμού. Το βιβλίο αυτό κινείται στον ίδιο πολιτικό - ιδεολογικό χώρο, όμως προχωρεί και στην εξέταση των σύγχρονων μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων, ερευνά τα αίτια και τις συνέπειες της κατάρρευσης του "υπαρκτού σοσιαλισμού", καθώς και τη δυναμική της εναλλακτικής λύσης στο σημερινό κοινωνικό σύστημα.

Ο Κώστας Γ. Σημίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Γερμανία και την Αγγλία. Δίδαξε ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κόνσταντς το 1971 και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γκίσσεν την περίοδο 1971-1975. Το 1977 εκλέχτηκε καθηγητής Εμπορικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1965 πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Ομίλου "Αλέξανδρος Παπαναστασίου". Στη διάρκεια της δικτατορίας διέφυγε παράνομα στο εξωτερικό και από το 1970 συμμετείχε στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) ως μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο του Κινήματος. Διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας (1981-1985), Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1985-1987) και Υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου (1993-1995). Το 1985 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πειραιά, όπου επανεκλέγεται συνεχώς έως σήμερα. Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρωθυπουργός και στις 30 Ιουνίου 1996 πρόεδρος του Κινήματος, θέσεις τις οποίες διατήρησε μέχρι τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και μέχρι το έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ της 8ης Φεβρουαρίου 2004, αντίστοιχα. Κυριότερα έργα του: "Η δομική αντιπολίτευση" (1979), "Θέσεις για την πολιτική στρατηγική του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος" (1980), "Για μια κοινωνία ισχυρή, για μια ισχυρή Ελλάδα" (1995), "Για μια ισχυρή Ελλάδα" (τρίτομο, 2002), "Πολιτική για μια δημιουργική Ελλάδα 1996-2004" (2005). Επίσης έχει γράψει: "Gute Sitten und Ordre Public" (1959), "Δίκαιο της ευρεσιτεχνίας" (1967 και δεύτερη έκδοση 1999), "Verbraucherschutz, Schlagwort oder Rechtsprinzip?" (1976).

Ο Λουκάς Τσούκαλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, στο Κολέγιο της Ευρώπης στη Μπριζ και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Δίδαξε επί σειρά ετών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, μεταξύ άλλων, στην Οξφόρδη, στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο του London School of Economics (LSE) και στο Κολέγιο της Ευρώπης. Σήμερα είναι καθηγητής ευρωπαϊκής οργάνωσης στην έδρα Jean Monnet του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Έχει διατελέσει επίσης, μεταξύ άλλων, πρόεδρος του ΔΣ και διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ) και πρέσβης και ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού για ευρωπαϊκά θέματα. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο, το οποίο έχει μεταφραστεί σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, καθώς και ενεργό συμμετοχή τόσο στον χώρο της πολιτικής όσο και της οικονομίας. Μεταξύ των βιβλίων του περιλαμβάνονται τα "The New European Economy", 1997, και "What Kind of Europe?", 2004.

Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1942. Απόφοιτος του Βαρβακείου, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του ιδίου Πανεπιστημίου. Αναμίχθηκε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και εξελέγη επανειλημμένα μέλος του ΔΣ φοιτητών της Νομικής. Η επιστροφή του στην Ελλάδα συνέπεσε με τη Μεταπολίτευση. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με τον οποίο είχε συνδεθεί με προσωπική φιλία στο Παρίσι, τον κάλεσε να μετάσχει στις εκλογές του 1974 στο νομό Ηλείας, όπου εκλεγόταν βουλευτής μέχρι το 2000. Το 1976 ορκίστηκε υφυπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Κ. Καραμανλή και, στη συνέχεια, στην κυβέρνηση Γ. Ράλλη. Μετείχε στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Τζαννή Τζανετάκη ως υπουργός Παιδείας και στην οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα ως αναπληρωτής υπουργός Παιδείας με υπουργό τον Κώστα Σημίτη. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη διετέλεσε υπουργός Παιδείας και, στη συνέχεια, υπουργός Βιομηχανίας, Ενεργείας και Εμπορίου. Το 1998 διαγράφτηκε από τη ΝΔ. Το 2000 αποδέχτηκε πρόταση του Κώστα Σημίτη, προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και εκλέχτηκε βουλευτής στη Β΄ Περιφέρεια Αθήνας. Μετείχε στην τελευταία κυβέρνηση Σημίτη ως υφυπουργός Υγείας και Πρόνοιας. Το 2005 εκλέχτηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Είναι παντρεμένος με τη Ματίλντα Μανωλικάκη και έχει μία κόρη. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: " Παιδεία, εκσυγχρονισμός υπό αναστολή" (Εκδόσεις Gutenberg, 1991), "Στην πρώτη γραμμή" (Εκδόσεις Οδυσσέας, 1992), "Το αύριο δεν είναι χθες" (Εκδόσεις Libro, 1996).

Ο Σωτήρης Χατζηγάκης γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και την Αγγλία στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες (1971-1974). Το 1974 αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική και εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής με τη Ν.Δ. Επανεκλέγεται με το ίδιο κόμμα το 1977, το 1981, το 1985, τον Ιούνιο του 1989, τον Οκτώβριο του 1989, το 1990, το 1993 και το 2000. Το Ιούνιο του 1989 διορίζεται για πρώτη φορά υπουργός (αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας και υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Τζαννετάκη). Διετέλεσε επτά φορές υπουργός σε καίρια υπουργεία (Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Εργασίας, Εμπορίου, Δικαιοσύνης) στις κυβερνήσεις Τζαννή Τζανετάκη, Κώστα Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή. Στην περίοδο 2004-2007 εκλέχθηκε Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και διετέλεσε Πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, ιδιότητα με την οποία συμμετείχε στη Διάσκεψη των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των Κοινοβουλίων των κρατών μελών της Ε.Ε.. Συμμετείχε σε συνεδριάσεις διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, όπως η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, αλλά και σε διεθνή συνέδρια και σε μεικτές κοινοβουλευτικές αποστολές. Είχε πάντοτε ανεξάρτητη φωνή και δεν έπαψε ποτέ να διακηρύττει τις απόψεις του ελεύθερα. Συγγραφέας 16 βιβλίων, μελετών και δοκιμίων πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού περιεχομένου και πληθώρας άρθρων σε έγκριτες εφημερίδες και περιοδικά. Οι τίτλοι των κυριοτέρων βιβλίων του είναι: "Ιδεολογία του μεσαίου χώρου, Κοινωνικός φιλελευθερισμός" (αυτοέκδοση), "Χωρίς συμβιβασμούς" (Λαβύρινθος), "Ώρα μηδέν για τους έλληνες αγρότες" (Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής) και από τις εκδόσεις Καστανιώτη: "Ανατροπή", "Η ελληνική ταυτότητα στη Νέα Τάξη", "Ψήγματα γνώσης και σοφίας", "Ευρώπη και παγκοσμιοποίηση", (δίτομο), "Το πρόσωπο του σημερινού κόσμου" και με τον γιο του Μιχάλη (Μικέλη) το βιβλίο "Κίνα 1978-2008 - η αναγέννηση του δράκου". Είναι παντρεμένος με τη Μιρέλλα Βαφειάδη, έχει δύο γιούς, τον Μιχάλη (Μικέλη) και τον Νικηφόρο-Σπύρο.