Πορεία στο φως και στην καταιγίδα…

Ο Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας (1933-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα. Διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου Neuchatel της Ελβετίας. Διευθυντικό στέλεχος στη Δημόσια Διοίκηση και στον ιδιωτικό τομέα. Ασχολήθηκε με την επιστημονική θεμελίωση της Κοινωνικής Επικοινωνίας την οποία δίδαξε σε πανεπιστήμια στα πλαίσια της κοινωνιολογίας. Έγραψε βιβλία για την κοινωνιολογία και την επιστήμη των δημοσίων σχέσεων. Εξέδωσε δεκατρία βιβλία δοκιμίων και δημοσίευσε συνεργασίες του στα περιοδικά "Ευθύνη", "Νέα Εστία", "Φρέαρ", "Κοινωνικές Τομές", "Πειραϊκά Γράμματα" κ.ά. Για τον δοκιμιακό του λόγο βραβεύθηκε δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών (τη δεύτερη φορά με το Βραβείο Ιδρύματος Ουράνη για το βιβλίο του "Η ζωή ως διαδρομή", Εκδόσεις των Φίλων, 2007). Επίσης, του απονεμήθηκαν το βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, το βραβείο δοκιμίου του Pen Club, της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, το βραβείο δοκιμίου Παναγιώτη Φωτέα και τιμήθηκε για την πνευματική του προσφορά με το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών. Διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος του ΔΣ και αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, μεταξύ 2013-2014, καθώς και πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μεταξύ 2014-2019. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 27 Ιουνίου 2019, σε ηλικία 86 ετών.

Η Ευαγγελία Παπαχρήστου - Πάνου μεγάλωσε στην Κόρινθο, όπου και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Οι πανεπιστημιακές της σπουδές δεν αφορούν στη Λογοτεχνία. Μελέτησε Θεολογία, Φιλοσοφία, Λογοτεχνία. Αποφοιτήσασα από τη Σχολή Λογοτεχνίας συνέχισε σε έντονο ρυθμό την εκδοτική της παρουσία σε Ποίηση και Δοκίμιο. Έχει ανθολογηθεί σε πολλές Ανθολογίες εδώ και στο εξωτερικό. Ενώ το 1985 η ποιητική της συλλογή "Βατόμουρα σε τροχιά διαττόντων" (1981) μεταφράστηκε στη Γαλλική. Το 2002 μεταφράστηκε η ποίησή της στα Περσικά, ενώ ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ρουμανικά και Ινδικά. Έχει εκδόσει ως τώρα 22 ποιητικές συλλογές και 9 τόμους Δοκιμίων. Είναι τακτικό μέλος της Ε.Ε.Ε.Λ., της Ε.Ε. Χρ. Γραμμάτων και ιδρυτικό μέλος του Σωματείου Λόγου και Τέχνης Αλκυονίδες Κορίνθου. Χρυσά και αργυρά μετάλλια από Ιταλία και Γαλλία. Το 1991 ο Δήμος Κορίνθου της απένειμε το χρυσό μετάλλιο της πόλεως Κορίνθου. Τακτικό μέλος την ανακήρυξε η "Ένωσις Κορινθίων" το 1998.

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης γεννήθηκε στην Καλοσκοπή Παρνασσίδος (1927). Σπούδασε οικονομία, κοινωνιολογία και φιλοσοφία στην Αθήνα, στη Χάγη και στη Γενεύη. Εργάστηκε στην οικονομική επιτροπή του ΟΗΕ, σε οικονομικά υπουργεία και στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία. Μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, του Εθνικού Θεάτρου, της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, τακτικός συνεργάτης των περιοδικών "Ευθύνη", "Νέα Εστία", "Νέα Σύνορα", "Λωτός", κ.α. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1964, με συνεργασία του στο περιοδικό "Εποχές". Επηρεασμένος από τον υπαρξισμό, ασχολήθηκε κυρίως με το φιλοσοφικό δοκίμιο, ενώ συγχρόνως μετέφρασε ορισμένα απ' τα σημαντικότερα φιλοσοφικά βιβλία του 20ου αιώνα: Berdiaeff, Heidegger, Jaspers, Tillich, Bochenski, Wahl, κ.α. Πέθανε στην Αθήνα το 1997. Το έργο του έχει κυκλοφορήσει και σε ψηφιακή μορφή από τον Σύνδεσμο Φίλων Χρήστου Μαλεβίτση και τον Θησαυρό της Ελληνικής Γλώσσας.

Ο Γιάννης Κορίδης γεννήθηκε στη Μολόχα Κοζάνης το 1936. Είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ. Δούλεψε, σχεδόν, σε όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες, ως ρεπόρτερ, διορθωτής, κριτικός βιβλίου. Παρουσιάστηκε στα Γράμματα με τη συλλογή "Με την ανατολή του ήλιου' (1952). Ακολούθησαν: "Κραυγές στη θύελλα" (1955), "Το πρόσωπο της Γης" (1957), "Διεισδύσεις" (1962), "Αφιέρωση" (1970), "Κύπρος" (1974), "Χρονολόγιο" (1978), "Η νύχτα της θάλασσας" (1994), "Ποιήματα 1952-2002" (2002), "Κλειστός χώρος" (2009). Κυκλοφόρησε τις ανθολογίες "Ποιητική Ανθολογία 1930-1965" (1965), "Ανθολογία Βαλκανικής Ποίησης" (1984), "Τα ωραιότερα δημοτικά τραγούδια" (2002) και τα ευρείας κυκλοφορίας βιβλία "Οι μεγάλες δίκες των αιώνων", "Οι μεγάλοι εραστές", "Η αλήθεια για τα πυρηνικά", "Τα γεράκια και οι λύκοι", "Υπόθεση Οτζαλάν", "Το Αλβανικό Έπος 1940-41"κ.ά. Από το 1996 ανθολογεί και επιμελείται την ετήσια έκδοση "Ποιητικό Ημερολόγιο". Στο ενεργητικό του έχει τα περιοδικά "Ιωλκός", "Βαλκάνια" και "Έρευνα". Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Για το έργο του εκφράστηκαν με ενθουσιασμό οι Νίκος Καζαντζάκης, Γιάννης Χατζίνης, Αντρέας Καραντώνης, Πέτρος Χάρης, Άγγελος Φουριώτης, Άρης Δικταίος, Βάσος Βαρίκας, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Βασίλης Βασιλικός κ.ά.

Ο ποιτητής και παιδαγωγός Νίκος Καμβύσης γεννήθηκε το 1920 και έφυγε από τη ζωή τον Οκτώβριο του 2010.

Ο μακαριστός π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος (1919-2020) ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Οκτωβρίου του 1919. Τις εγκύκλιες σπουδές του ξεκίνησε κατ' οίκον και στη συνέχεια φοίτησε στην Ιόνιο Σχολή και στο Πειραµατικό Γυµνάσιο της Αθήνας. Ολοκλήρωσε τις θεολογικές του σπουδές στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας, παίρνοντας το πτυχίο του µε άριστα το 1942. Το 1938 εισήλθε στην Αδελφότητα Θεολόγων "Η ΖΩΗ". Στις 8 Νοεμβρίου του 1945 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Τιτουλάριο Μητροπολίτη Πατάρων Μελέτιο και στις 6 Αυγούστου του 1949 πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ιωακείµ και χειροθετήθηκε αρχιµανδρίτης. Τη χρονική αυτή περίοδο, με άδεια του Αρχιεπισκόπου Δαµασκηνού, υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας σε διάφορους Ναούς της Αθήνας και το 1952 έλαβε από τον επίσκοπο Ρωγών Διονύσσιο άδεια και ευλογία εξομολόγου. Διετέλεσε προϊστάµενος της Αδελφότητας από το 1959 έως τον Ιανουάριο του 1966. Από το 1960 έως και το 1964 διοργάνωσε τα πρωτοποριακά θεολογικά Συνέδρια "Έφεσος", όπου προσκλήθηκαν και μίλησαν και προσωπικότητες της ορθόδοξης διασποράς. Από το 1968 µέχρι το 1971 ανέλαβε τη διεύθυνση του Ανώτερου Ιερατικού Φροντιστηρίου της Τήνου, ενώ µετά το 1971 δίδαξε επί δύο χρόνια στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Το 2004 η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας του απένηµε το ανώτατο παράσηµο τιµής του Απ. Παύλου.

Ο Σαράντος Ι. Καργάκος (1937-2019) γεννήθηκε στο Γύθειο το 1937. Στη διάρκεια του Εμφυλίου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωταγωνίστησε στο αμφισβητικό κίνημα των ετών 1961-1967 και υπήρξε ο εισηγητής του 15% για την παιδεία. Εργάσθηκε επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος, Κοινωνικές Τομές, Ιχνευτής. Ελλοπία, Άρδην, Ευθύνη και 4 Τροχοί. Επί τετραετία (1997-2001) ήταν αρθρογράφος, επιφυλλιδογράφος και κριτικός των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής. Έγραψε πάνω από εξήντα βιβλία. Από αυτά ξεχωρίζουν οι γλωσσικές μελέτες "Αλαλία" και "Αλεξία", η ιστορική μελέτη "Από το μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων", οι συλλογές δοκιμίων "Προβληματισμοί: 'Ένας διάλογος με τους νέους" (6 τόμοι) και "Κινούμενη άμμος", το δίτομο ιστορικό έργο "Ιστορία του ελληνικού κόσμου και του μείζονος χώρου", η επίσης ιστορική μελέτη "Αλβανοί - Αρβανίτες - Έλληνες", η ογκώδης μονογραφία "Αλεξανδρούπολη, μια νέα πόλη με παλιά ιστορία", η πολιτική μελέτη: "Παγκοσμιοποίηση: Προς ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας". Έφυγε από τη ζωή στις 14 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 82 ετών.

Ο Δημήτρης Μποσινάκης γεννήθηκε στη Φαλάνθη Μεσσηνίας. Σπούδασε στην Ελλάδα και στη Γερμανία και είναι κλινικός ψυχολόγος. Εκτός από τις ψυχολογικές του μελέτες έχει εκδώσει ποιήματα και διηγήματα. Τα διηγήματά του κινούνται μέσα στα πλαίσια της καθημερινής ζωής και βασίζονται στη μεγάλη του εμπειρία. Λογοτεχνικά του βιβλία: "Το τελευταίο τσιγάρο", διηγήματα, 1976, "Χαμηλόφωνα", ποιήματα, 1984, (Βραβείο Εθν. Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών), "Προσδοκία", ποιήματα, 1984, "Ο μονόδρομος" διηγήματα, 1984 (Βραβείο Εθν. Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών), "Έτσι ήρθε η ανησυχία", (διηγήματα 1992, Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων). Επίσης, μελέτες για: "Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη", "Διονύσιο Σολωμό", "Κων/νο Καβάφη", "Γεώργιο Βιζυηνό", "Λάμπρο Πορφύρα", "Μαρία Πολυδούρη" κ.ά.

Η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ γεννήθηκε το 1926. Σπούδασε στην Αθήνα και στο Παρίσι και ειδικεύτηκε στη μελέτη του κόσμου της χριστιανικής Ανατολής, και ειδικότερα του κράτους και της κοινωνίας του Βυζαντίου. Μια σειρά εργασίες της πάνω στο Βυζάντιο την έκαναν γνωστή. Αναφέρουμε εδώ μονάχα μερικές: "Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας τον ένατο - δέκατο αιώνα" (1960), "Το Βυζάντιο και η θάλασσα" (1966), "Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου" (1971), "Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη" (1976), κ.λπ. Έλαβε μέρος σε διάφορα παγκόσμια συνέδρια ιστορίας και προσκλήθηκε για διαλέξεις στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου ενώ έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις. Το 1967 έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης και το 1976 εκλέχτηκε Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (η πρώτη γυναίκα να τιμηθεί με μια τέτοια θέση στα 700 χρόνια παράδοσης του Πανεπιστημίου). Έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, Πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Παρισίων και του Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Ζωρζ Πομπιντού-Μπομπούρ. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και είναι επίτιμη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών. Θεωρείται μια απ' τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές και πνευματικές προσωπικότητες του τόπου μας που τιμούν πραγματικά την πατρίδα μας στο εξωτερικό. Η εργογραφία της είναι ιδιαιτέρως σημαντική και παραμένει σημείο αναφοράς των μελετητών.