Ο Gustavo Adolfo Claudio Domίnguez Bastida, γνωστός ως Gustavo Adolfo Becquer, θεωρείται κορυφαίος εκπρόσωπος του ισπανικού Ρομαντισμού, το έργο του οποίου συνιστά την αφετηρία της μοντέρνας ισπανικής ποίησης.
Γεννήθηκε στην Σεβίλλη στις 17 Φεβρουαρίου του 1836. Σε ηλικία 11 χρόνων έχει ήδη χάσει και τούς δύο γονείς του και προσκολλάται στον αδερφό του Valeriano, που αργότερα θα γίνει γνωστός ζωγράφος. Στην πλούσια βιβλιοθήκη της νονάς του έρχεται σε επαφή με σπουδαίους συγγραφείς και ποιητές: Chateaubriand, Balzac, Byron, Victor Hugo, Espronceda, Hoffmann κ.ά. και αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Σε ηλικία 17 ετών μετακομίζει στην Μαδρίτη, όπου θα εργαστεί σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, ψάχνοντας μάταια να βρει έναν τρόπο να κάνει γνωστά τα έργα του. Οι απανωτές δοκιμασίες της ζωής, η ασθενική του φύση και η συναισθηματική του αστάθεια τον οδηγούν στο καταφύγιο της φαντασίας και στην τέχνη του γραψίματος, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρει, εν ζωή, να ξεχωρίσει και να απαλλαγεί από το άχθος των αναγκών της επιβίωσης.
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1870, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του αγαπημένου του αδερφού, πεθαίνει από επιπλοκές της φυματίωσης από την οποία έπασχε. Μια ομάδα φίλων του ανέλαβε, μετά τον θάνατο του ποιητή, να εκδώσει το έργο του. Στην πρώτη έκδοση (1871) περιλαμβάνονται 76 από τα 79 ποιήματα (Rimas) του "Βιβλίου των Σπουργιτιών" που ο Becquer είχε ανασυντάξει από μνήμης (με αυτόν τον τίτλο) μετά την εξαφάνιση του χειρογράφου κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1868. Στην δεύτερη περιλαμβάνονται και τα 79. Οι εκδόσεις αυτές γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σε βαθμό τέτοιο, ώστε να θεωρείται πως επηρέασαν βαθιά σπουδαίους λογοτέχνες και στοχαστές της κατοπινής εποχής (Ruben Darίo, Juan Ramon Jimenez, Antonio Machado, Miguel de Unamuno, Federico Garcίa Lorca κ.ά.).
