Σύρος και Ερμούπολη

Η Λήδα Παπαστεφανάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου και έκανε τις μεταπτυχιακές τις σπουδές και υποστήριξε την διδακτορική της διατριβή (2002). Σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συνεργάτης του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών/ΙΤΕ. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στην οικονομική και κοινωνική ιστορία της εκβιομηχάνισης και της εργασίας, την κοινωνική ιστορία της τεχνολογίας, την ιστορία της εργασιακής υγείας, την ιστορία των πόλεων, την ιστορία των γυναικών και του φύλου, την προφορική ιστορία, τη βιομηχανική αρχαιολογία, την ιστορία των Εβραίων. Στα πεδία αυτά αφιερώνονται οι επιστημονικές δημοσιεύσεις της, ελληνικές και ξενόγλωσσες. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικής Ιστορίας, της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - Ελληνικό Τμήμα, ενώ συμμετέχει στο Ελληνικό "Δίκτυο Ιστορικών για την Ιστορία των Γυναικών και του Φύλου" της International Federation for Research in Women's History και στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Ιστορία της Εργασίας (European Labour History Network), όπου συντονίζει τις ομάδες εργασίας "Feminist Labour History" και "Labourin Mining".

Ο Αλέξης Πολίτης γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Université Paris IV (Sorbonne). Από το 1976 έως το 1989 εργάσθηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, και από το 1989 έως το 2012 στη Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τώρα είναι ομότιμος καθηγητής της ίδιας Σχολής.

Η Νάσια Γιακωβάκη είναι ιστορικός, μόνιμη επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης Και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διδάσκει από το 2010. Σπούδασε στις Φιλοσοφικές Σχολές της Αθήνας και των Ιωαννίνων. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία (Πανεπιστήμιο του Έσσεξ) και στη Θεσσαλονίκη, όπου και ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, ΑΠΘ 2001). Έχει εργαστεί στη Μέση Εκπαίδευση, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και ως συνεργάτης στο Κέντρο Ερεύνης Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών (ΚΕΜΝΕ). Έχει διδάξει από το 2001 έως το 2009 Νεότερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (και για λίγο Νεότερο και Σύγχρονο Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου). Το βιβλίο της Ευρώπη μέσω Ελλάδος εκδόθηκε το 2006 και ανατυπώνεται σταθερά (ενώ μεταφράστηκε και στην κινεζική). Στα παλαιότερα ερευνητικά της ενδιαφέρονται γύρω από την ιστορική διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αυτοσυνειδησίας, την πρόσληψη της ελληνικής αρχαιότητας στους νεότερους χρόνους, και το φαινόμενο του περιηγητισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει προστεθεί η μελέτη της δημόσιας σφαίρας, των μέσων επικοινωνιών και των μεταβολών στην κοινωνικότητα τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα κατά το γύρισμα από τον 18ο στον 19ο αιώνα. Τα τελευταία χρόνια η έρευνά της είναι προσανατολισμένη στην Εποχή των Επαναστάσεων στην Ευρώπη, στις επαναστάσεις, στους πολέμους και στον αντίκτυπό τους σε τοπικό/εθνικό επίπεδο αλλά και στο διεθνές σύστημα. Η πορεία των ενδιαφερόντων της αυτή εκδηλώνεται και στις δημοσιεύσεις (ελληνικά κυρίως και αγγλικά).

Η Ουρανία Πολυκανδριώτη είναι Φιλόλογος, κύρια ερευνήτρια (Β΄ βαθμίδα) στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συμμετέχει στο πρόγραμμα του ΙΝΕ "Γραμματολογία, 15ος-19ος αι." (τομέας Ιστορία του Πολιτισμού, της Παιδείας και των Επιστημών), καθώς και σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα και προγράμματα. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία, και ειδικότερα στην ιστορία των λογοτεχνικών ειδών, σε ζητήματα ταυτότητας στη λογοτεχνία και σε ζητήματα προσωπικού λόγου (αυτοβιογραφία, απομνημονεύματα).

Ο Γιώργος Τόλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1993), έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας και της γεωγραφικής σκέψης.

Ο Δημήτρης Δημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ιστορικός και εργάζεται στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει ασχοληθεί κατά κύριο λόγο με την ιστορία της περιόδου της οθωμανικής κυριαρχίας. Έχει δημοσιεύσει μελέτες με θέματα που αφορούν τη νεότερη ιστορία, καθώς και τα βιβλία "Η Μύκονος τον 17ο αιώνα. Γαιοκτητικές σχέσεις και οικονομικές συναλλαγές", "Ο πληθυσμός των νησιών του Αιγαίου κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας", κ.ά.

Ο Χρήστος Λούκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Το 1967 αποφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας και αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1974-1992 ήταν ερευνητής στο Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (1982-1985). Το 1984 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στην Ιστορία από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1992 εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής και το 1996 καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης δίδαξε, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, την Επανάσταση του 1821, την Καποδιστριακή περίοδο, κοινωνικά προβλήματα των νεοελληνικών πόλεων, άλλα ζητήματα της ιστορίας του ελληνικού κράτους, ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας, καθώς και Εισαγωγή στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Είναι ιδρυτικό και ενεργό μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, η οποία, μεταξύ άλλων, εκδίδει το ιστορικό περιοδικό Μνήμων. Από το 1994-2006 διεύθυνε το πρόγραμμα «Η πόλη στους νεότερους χρόνους» στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών, όπου μεταξύ των άλλων δημιουργήθηκαν βάσεις δεδομένων για την Ερμούπολη και γι’ άλλες ελληνικές πόλεις (βλ. cities.ims.forth.gr). Είχε τη γενική εποπτεία της ταξινόμησης του Δημοτικού αρχείου της Ερμούπολης και των δημοτικών-κοινοτικών αρχείων: Άνω Σύρου, Κέας, Αμοργού, Βιλίων, Αιγίου, Σύμης, Οινουσσών, Σαντορίνης και Σερίφου.

Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, ΕΚΠΑ, και στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza. Είναι Διευθύντρια Ερευνών στον κλάδο της Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο ΙΙΕ/ΚΝΕ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει διδάξει πτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και της Αθήνας. Συνεργάζεται ως εξωτερική ερευνήτρια με ελληνικά πανεπιστήμια (Ιόνιο, Κρήτης), αμερικανικά, γαλλικά, αγγλικά πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Τα δημοσιεύματά της καλύπτουν θέματα της νεότερης κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας, όπως τα επιχειρηματικά δίκτυα της διασποράς και τη συγκριτική μελέτη των εμπορικών οίκων και των πόλεων της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Χριστίνα Αγριαντώνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Το 1970 αποφοίτησε από τη Σχολή Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ και στη συνέχεια σπούδασε Ιστορία στη Γαλλία. Το 1984 υποστήριξε στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre τη διδακτορική της διατριβή με θέμα "Les debuts de l' industrialisation en Grece". Στα 1988-2002 εργάστηκε στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών. Από το 2002 διδάσκει ιστορία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.