Περιγραφή
Πώς ζούσαν τα παιδιά των μεταναστών που έμειναν πίσω στην Ελλάδα μακριά από τους γονείς τους;
Πώς αναπλήρωναν(;) όλα εκείνα τα συναισθήματα που είχαν ανάγκη να νιώσουν από τη μητέρα και τον πατέρα τους;
Ένα μικρό κορίτσι που μεγαλώνει σ’ ένα ορεινό χωριό της Καστοριάς χωρίς τους γονείς της, οι οποίοι είχαν ξενιτευτεί στη Γερμανία τη δεκαετία του ’60 για ένα καλύτερο αύριο, περιγράφει το πόσο κοντά βρίσκονται η στέρηση, η αγωνία, η λύπη η ευθύνη και το κλάμα, με τον ενθουσιασμό, την αναμελιά, τη χαρά και το γέλιο για αυτά τα παιδιά.
Συνήθως γίνονται έρευνες για τη ζωή των παιδιών που ζούνε με τους γονείς τους σε ξένες χώρες. Η συγγραφέας εδώ γυρνά στα δικά της βιώματα και αισθάνεται την ανάγκη να γράψει για το αντίθετο.
