Τιμή στον Αλμπέρ Καμύ (1913-1960)

Η Μαρία Στεφανοπούλου γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1976. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και θέατρο στη Στοκχόλμη και στο Παρίσι, όπου συνέχισε να ζει και να εργάζεται έως το 1997. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Τάκης Σινόπουλος: η ποίηση και η ουσιαστική μοναξιά", Πορεία, 1992, "Αποστροφή", 'Αγρωστις, 1992, "Το θέατρο των πηγών και η νοσταλγία της καταγωγής", Πορεία, 1994, "Το ταξίδι των ψυχών", Αρμός, 1999, "Η σιωπή που κατοικεί στα σπίτια", Αρμός, 1999, "Ο βράχος στο σύννεφο", Εστία, 2006, "Οι ονειροπαρμένοι" (θεατρικό), Σμίλη, 2007· το μυθιστόρημα: "Άθος, ο δασονόμος" (2014, Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών 2015)· δοκίμια: "Η επιστροφή της σκιάς" (2015).

Ο Γιάννης Πρελορέντζος, αριστούχος απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. (1985) και διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Paris-IV - Sorbonne (1992), είναι καθηγητής νεότερης και σύγχρονης φιλοσοφίας στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Ε.Κ.Π.Α. Προηγουμένως είχε διδάξει ως συμβασιούχος στο Πανεπιστήμιο Πατρών και, κυρίως, ως μέλος Δ.Ε.Π., από το 2000, στο Τμήμα Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου διετέλεσε κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής (Δεκέμβριος 2017 - Οκτώβριος 2019). Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris 1 – Panthéon-Sorbonne (το 2014) και διδάσκει και στο Π.Μ.Σ. «Συστηματική Φιλοσοφία» του Α.Π.Θ. (από το ακαδημαϊκό έτος 2019-2020). Υπό την εποπτεία του έχουν εκπονηθεί οκτώ διδακτορικές διατριβές (δύο εκ των οποίων έχουν βραβευθεί) και είκοσι μεταπτυχιακές διπλωματικές εργασίες. Έχει δημοσιεύσει σειρά μελετών, κυρίως στα ελληνικά και στα γαλλικά, για τον Descartes, τον Spinoza, τον Bergson, τον Camus και τον Deleuze και, δευτερευόντως, για πτυχές του έργου των Hobbes, Malebranche, Rousseau, Condorcet, Kant, Vl. Jankélévitch, Sartre, Merleau-Ponty, Lévinas, Éric Weil, Ricoeur, Καστοριάδη, Κώστα Παπαϊωάννου, Ευάγγελου Μουτσόπουλου, Jean-Luc Marion, Didier Éribon, Chantal Jaquet, Frédéric Worms, Philippe Sabot, Κωστή Παπαγιώργη και Παναγιώτη Νούτσου. Τα πονήματά του στα ελληνικά τιτλοφορούνται Γνώση και μέθοδος στον Bergson (2012), Φιλοσοφία και λογοτεχνία στη Γαλλία 1930-1960 (2016) και Για τον σκωτικό Διαφωτισμό (2019). Έχει μεταφράσει και σχολιάσει στα γαλλικά τα κεντρικά βιβλία της Πολιτείας του Πλάτωνος και στα ελληνικά Τα πάθη της ψυχής του Descartes, τη Δημιουργική εξέλιξη του Bergson, τον Μπερξονισμό του Deleuze, τη μελέτη του Philippe Sabot, Φιλοσοφία και λογοτεχνία και τις νουβέλες του Benjamin Constant (Αδόλφος. Το κόκκινο τετράδιο. Σεσίλ). Ιππότης του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα της Γαλλικής Δημοκρατίας (2015). (Πηγή: "Γιάννης Πρελορέντζος", 2024)