Ο Μάρκος Ρενιέρης γεννήθηκε στην Τεργέστη. Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Ρενιέρης, διετέλεσε πρόξενος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κέρκυρα.
Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Βενετία σπούδασε νομικά στην Πάντοβα. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το δικηγορικό επάγγελμα στην Αθήνα προτού μπει στο δικαστικό σώμα το 1837. Απολύθηκε λόγω του ψηφίσματος περί των ετεροχθόνων (της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-44), και αφού προηγουμένως είχε φτάσει στο βαθμό του αρεοπαγίτη, και επέστρεψε στη δικηγορία το 1844. Το διάστημα 1855-1864 διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αστικού Δικαίου και της Συγκριτικής νομοθεσίας στην Νομική Σχολή Αθηνών. Έγινε υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας το 1861 και διοικητής το 1869. Το 1877 διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στο μεταξύ, το 1862, διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.
Μαζί με τους Κ. Παπαρρηγόπουλο, Αλέξανδρο Ραγκαβή, Νικ. Δραγούμη και Γ.Α. Βασιλείου προχώρησε το 1853 στην έκδοση του γαλλόγλωσσου περιοδικού "Spectateur d'Orient". Η βιβλιοθήκη του Μάρκου Ρενιέρη δωρήθηκε, μετά το θάνατό του το 1897 στην Αθήνα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
