Ο Αργύρης Παυλιώτης γεννήθηκε στο Ακραίφνιο Βοιωτίας, ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Στον χώρο της λογοτεχνίας έχουν εκδοθεί τα ακόλουθα βιβλία του:
Βουβός μάρτυρας (Τα Χελιδόνια, 1984), Έτσι που λες (Δωρικός, 1986), Το διατηρητέο (Παρατηρητής, 1989), Ο Παπαδιαμάντης δε ζει πια (Παρατηρητής, 1994), Ο ποινικολόγος – Η παράδοξη τροχιά του Υπερίωνα (Παρατηρητής, 1995), Ο ποινικολόγος – Έγκλημα στον Παρατηρητή (Παρατηρητής, 1997), Αρμαγεδών (Πατάκης, 1998), Ολέθριος δεσμός (Νησίδες, 2001), Ο φόνος θέλει τέχνη (Νησίδες, 2002), Το δίχτυ (Νησίδες, 2003), «Γενί Χαμάμ» (Θεατρικό, Μέρι Αμμών, 2005), Το επικηρυγμένο πρόβλημα (Πατάκης, 2006), Παράξενοι ελκυστές (Πατάκης, 2008), Μυστική οργάνωση «Τετρακτύς» (Μεταίχμιο, 2013).
Συμμετέχει στη συλλογική έκδοση Είσοδος κινδύνου της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.) με το διήγημά του «Ιχθυοτροφείο» (Μεταίχμιο, 2011), επίσης, στο συλλογικό έργο Ελληνικά εγκλήματα 4 με το διήγημά του «Μαύροι κύκνοι» (Καστανιώτης, 2011), στη συλλογική έκδοση της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα με το διήγημά του «Ματωμένος γάμος» (Καστανιώτης, 2012) καθώς και στη συλλογική έκδοση της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο με το διήγημά του «Οι φόνοι της Χακτζέ Μπινάζ Χανούμ» (Τόπος, 2014).
Διηγήματά του είναι αναρτημένα και στην ιστοσελίδα της Ε.Λ.Σ.Α.Λ., της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος.
Όλα τα βιβλία του –εκτός από ένα– αλλά και τα διάσπαρτα διηγήματά του έχουν ως τόπο δράσης τη Θεσσαλονίκη και τα πέριξ της (Χαλκιδική), ενώ τα περισσότερα έργα του είναι αστυνομικά, γι’ αυτό και κάποιοι σχολιαστές τον χαρακτηρίζουν ως τον «συγγραφέα της νουάρ Θεσσαλονίκης».
