Το μικρό βιβλίο της χαράς

Ο αιδεσιμώτατος Desmond Mpilo Tutu γεννήθηκε στο Klerksdorp του Transvaal (Ν. Αφρική) το 1931, και έζησε, μετά τα δώδεκά του χρόνια, στο Γιοχάνεσμπουργκ. Σπούδασε στο Bantu Normal College της Πρετόρια μεταξύ 1951-1953 και δίδαξε στο Λύκειο Bantu του Γιοχάνεσμπουργκ έως το 1957. Το 1957 παραιτήθηκε από την εκπαίδευση, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εφαρμογή του νομοθετήματος "Bantu Education Act" και για τις μηδαμινές προοπτικές εκπαίδευσης των γηγενών αφρικανών στη χώρα του. Συνέχισε τις σπουδές του, αυτή τη φορά στη θεολογία, και το 1960 εντάχθηκε στην Αγγλικανική εκκλησία. Μεταξύ 1962-1966 συνέχισε τις σπουδές του στη θεολογία στο King's College του Λονδίνου, από όπου αποφοίτησε με MA. Επιστρέφοντας στη Ν. Αφρική, χρίστηκε αρχιεπίσκοπος και χρησιμοποίησε τις διαλέξεις του και άλλες πρωτοβουλίες, από το 1967 έως το 1972, για να καταδείξει την κατάσταση του μαύρου πληθυσμού στη Ν. Αφρική. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και το 1987 με το εκκλησιαστικό βραβείο Pacem in Terris ("Επί Γης Ειρήνη"), της Καθολικής εκκλησίας, για τη συμβολή του στην κατάργηση του απαρτχάιντ. Σήμερα είναι συνταξιούχος και ζει στο Κέιπ Τάουν. Η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση του αναθέτει συχνά να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της χώρας σε διεθνές επίπεδο.

Ο 14ος Δαλάι Λάμα, ο Τεντζίν Γκιάτσο, είναι ο πνευματικός και κοσμικός ηγέτης του θιβετιανού λαού. Γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου του 1935, σ' ένα χωριουδάκι που ονομάζεται Τάκτσερ και βρίσκεται στο βορειοανατολικό Θιβέτ. Η Αυτού Αγιότης, που προερχόταν από οικογένεια χωρικών, αναγνωρίστηκε όταν ήταν δύο ετών, σύμφωνα με τη θιβετιανή παράδοση, ως μετενσάρκωση του προκατόχου του, του 13ου Δαλάι Λάμα. Οι Δαλάι Λάμα αποτελούν ενσαρκώσεις του Βούδα της Συμπόνιας, οι οποίοι επέλεξαν να γεννηθούν και πάλι, με σκοπό να υπηρετούν άλλα ανθρώπινα όντα. Δαλάι Λάμα σημαίνει "Ωκεανός Σοφίας". Συνήθως οι Θιβετιανοί αποκαλούν την Αυτού Αγιότητα Γιέσε Νόρμπου, "Το Πετράδι που πραγματοποιεί Ευχές", ή απλώς Κούντουν, που σημαίνει Ύπαρξη. Το 1989, απονεμήθηκε στην Αυτού Αγιότητα το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, λόγω της σταθερής αντίστασης στη χρήση βίας, ακόμη και στην περίπτωση επίθεσης προς το λαό του.