Ο Γκαϊτό Γκαζντάνοφ (1903-1971) γεννήθηκε στην Πετρούπολη. Μετά το 1917 συμμετείχε στον ρωσικό εμφύλιο, πολεμώντας στο πλευρό των Λευκών. Μετά την ήττα έφυγε από τη Ρωσία και το 1923 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου δούλεψε ως αχθοφόρος, ως βοηθός σε πλυντήριο αυτοκινήτων, ως εργάτης της Citroen, και προς τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ως οδηγός ταξί. Συμμετείχε ενεργά στη ζωηρή πολιτιστική ζωή της ρωσικής παροικίας του Παρισιού. Δημοσίευσε διηγήματά του σε διάφορα ρωσόφωνα περιοδικά, και το 1929 δημοσιεύτηκε το πρώτο του μυθιστόρημα "Μια βραδιά στης Κλαιρ". Ακολούθησαν η "Ιστορία ενός ταξιδιού" (1938), η "Φυγή" (1939), το "Δρόμοι της νύχτας" (1941), που στηρίζεται στις εμπειρίες του ως οδηγού ταξί. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ενεπλάκη στη γαλλική αντίσταση, και το 1947 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες το "Φάντασμα του Αλεξάντρ Βολφ", ένα από τα σημαντικότερα έργα του. Από το 1952 δούλεψε στο ραδιόφωνο και έζησε στο Μόναχο, όπου και πέθανε το 1971. Τα έργα του μεταφράστηκαν στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, όμως παρέμειναν στην αφάνεια, ιδίως στη Ρωσία, όπου ανακαλύφθηκε εκ νέου κατά τη δεκαετία του 1990. Οι επανεκδόσεις των μυθιστορημάτων του στα γερμανικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά από το 2010 και μετά αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για το έργο του. Θεωρείται πλέον ένας από τους πιο σημαντικούς Ρώσους λογοτέχνες της διασποράς.
