Ο Gabriel Marcel, Γάλλος φιλόσοφος και θεατρικός συγγραφέας, το έργο τού οποίου κινείται στα όρια ενός "χριστιανικού" υπαρξισμού.
Γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1889 στο Παρίσι. Ο πατέρας του, πρεσβευτής της Γαλλίας στο Στοκχόλμη και αργότερα διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της γαλλική πρωτεύουσας, φρόντισε ιδιαίτερα για τη μόρφωση του μοναδικού του τέκνου το οποίο έχασε τη μητέρα του στην ηλικία των τρεισήμισι ετών.
Το 1910 ο νεαρός Marcel έγινε υφηγητής της φιλοσοφίας.
Ασθενική φύση, δε στρατεύτηκε κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά υπηρέτησε εθελοντικά στο τμήμα του Ερυθρού Σταυρού το οποίο είχε αποστολή την εξεύρεση των αγνοουμένων ή τη συλλογή σχετικών πληροφοριών. Αυθεντική μαρτυρία της αλλαγής αποτελεί το Δεύτερο Μέρος του Journal Metaphysique το οποίο συντάχτηκε μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1923 ο Marcel εγκαταλείπει τη διδασκαλία και αρχίζει τη συνεργασία του με τον εκδοτικό οίκο Plon ως φιλολογικός επιμελητής στον τομέα επιλογής ξένης λογοτεχνίας για μετάφραση και ως κριτικός θεάτρου. Τα πρώτα του κείμενα ανάγονται στο 1909. Επιλογή τους κυκλοφόρησε το 1961 με τον τίτλο "Fragments Philosophiques".
H φιλοσοφική του σκέψη, το θεατρικό του έργο και η μουσική του δημιουργία κατευθύνονταν προς τη θρησκευτική θεώρηση της ζωής, παρόλο που μεγάλωσε σε εντελώς αδιάφορο θρησκευτικό περιβάλλον ενισχυμένο μάλιστα απ’ την αθεΐα του πατέρα του.
Το 1929 μετά επιστολή-κάλεσμα του Francois Mauriac και σχετική περίοδο μελέτης και προετοιμασίας βαπτίστηκε και παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του πιστό τέκνο της Καθολικής Εκκλησίας. Δε δέχτηκε ποτέ τον τίτλο χριστιανός υπαρξιστής, ούτε τον όρο υπαρξισμός, αλλά ονόμαζε τη σκέψη του οδοιπορική, νεοσωκρατική, περιπέτεια, και υπαρξιακή στο χριστιανικό πεδίο σκέψης.
Ανήκει στους σπουδαιότερους εκπροσώπους της υπαρξιακής φιλοσοφίας του αιώνα μας και είναι ο πρώτος που την εισηγήθηκε με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και χωρίς να γνωρίζει τη σκέψη του Kierkegaard η οποία ήταν τότε άγνωστη στη Γαλλία.
Πέθανε στο Παρίσι στις 4 Οκτωβρίου 1973.
