Όταν τελειώνει η χαρά

Ο Κωνσταντίνος Μπαρμπούτης γεννήθηκε στην Ηράκλεια Σερρών το 1940. Το Νοέμβρη του 1956 αναχώρησε με τη μητέρα του Κατίνα Μαρμπούτη, πρώην εξόριστη της Μακρονήσου, για τη Σόφια της Βουλγαρίας, όπου είχε βρεθεί ο πατέρας του Αθανάσιος Μαρμπούτης μετά από το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Έκτοτε και επί 22 χρόνια έζησε στη Βουλγαρία ως πολιτικός πρόσφυγας, ενώ παράλληλα του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια. Μέλος του ΚΚΕ έγινε το 1968, ενώ μέχρι τότε ήταν μέλος της Δημοκρατικής Κομσομόλ. Τελείωσε το Ρωσικό Γυμνάσιο της Σόφιας και στη συνέχεια σπούδασε Ιατρική στην Ιατρική Σχολή της Σόφιας. Στην Ελλάδα, επαναπατρίστηκε μαζί με την οικογένειά του το 1977 και αντιμετώπισε την εχθρότητα της τότε εξουσίας. Δούλεψε ως γιατρός-νεφρολόγος- επί 42 χρόνια, από τα οποία τα 12 στη Βουλγαρία και τα υπόλοιπα ως νοσοκομειακός γιατρός στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου ασχολήθηκε ενεργά με το συνδικαλισμό στον κλάδο του. Σήμερα κατοικεί στη Θεσσαλονίκη και από το 2008 είναι συνταξιούχος. Έχει ασχοληθεί με την ποίηση και την πεζογραφία. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί οχτώ ποιητικές συλλογές του και τέσσερα μυθιστορήματα. Έχει μεταφράσει και εκδώσει έναν τόμο βουλγαρικής ποίησης, καθώς και το κλασικό μυθιστόρημα Μπάρμπα Γκάνιος, το οποίο σατιρίζει το νεοπλουτισμό της νεοσύστατης αστικής τάξης της Βουλγαρίας μετά την απελευθέρωσή της το 1880. (Πηγή: "Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή", 2023)