Περιγραφή
[…] Το πολυσχιδές όσο και γριφώδες έργο του Ταϊλανδού σκηνοθέτη, αντικείμενο της διεθνούς κριτικής εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία έχει ήδη αναλυθεί διεξοδικά και με λαμπρό τρόπο στην περσινή μονογραφία του Τζέιμς Κουάντ που εκδόθηκε από το Μουσείο Κινηματογράφου της Αυστρίας, οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με αυτή τη περιορισμένης έκτασης έκδοση είναι μάλλον άδικη.
Είναι όμως μια καλή ευκαιρία για να εμφανιστούν επιτέλους και στη γλώσσα μας κείμενα για ένα σκηνοθέτη που παραμένει ακόμη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απρόσιτος από την ελληνική βιβλιογραφία, την κριτική και -μέχρι πρόσφατα- την κινηματογραφική διανομή, και βέβαια είναι σίγουρα ένα κατατοπιστικό, ελπίζουμε, συμπλήρωμα και ενθύμιο της ίδιας της ρετροσπεκτίβας.
Ο Νίκος Σαββάτης, δηλωμένος φανατικός του σκηνοθέτη, αναλαμβάνει σε ένα εκτενές κείμενο να μυήσει τον αναγνώστη στην ευφυή αρχιτεκτονική και τα βασικά υλικά πάνω στα οποία ο Απίτσατπονγκ χτίζει μεθοδικά αυτό που ο ίδιος ονομάζει ένα σπίτι στο οποίο ο θεατής καλείται να μπει. Κυρίως, όμως, να αποκαλύψει τις καθόλου προφανείς συνδέσεις καθώς και τον διαρκή διάλογο ανάμεσα στις ταινίες μεγάλου μήκους του Απίτσατπονγκ μια υπόγεια υπαινικτική συνομιλία που ολοκληρώνεται με μαγικό τρόπο στο Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του. Γύρω από αυτήν την τελευταία ταινία του περιστρέφεται η συνέντευξη που παραχώρησε ο σκηνοθέτης στον Μανώλη Κρανάκη στο πρόσφατο Φεστιβάλ των Καννών πριν τον θρίαμβο του Χρυσού Φοίνικα. Τέλος, το μικρού μήκους σύμπαν των δημιουργιών του ξετυλίγεται μέσα από μικρά αλλά αληθινά καίρια σχόλια του ίδιου του σκηνοθέτη.
Πέρα όμως από οποιαδήποτε ανάλυση ενός πολύπλοκα δομημένου έργου που είναι κάτι παραπάνω από ανοικτό σε ερμηνείες και αναλύσεις, το σινεμά του Απίτσατπονγκ Βιρασεττάκουν προσφέρεται πάνω απ’ όλα σαν ένα αληθινό δώρο για τις αισθήσεις, ένας αληθινός παράλληλος αισθητικός κόσμος που μας καλεί να παραδοθούμε στη γοητεία του και να τον κατοικήσουμε.
To 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία του αφιερώματος του τμήματος Ημέρες Ανεξαρτησίας στον σημαντικό Ταϊλανδό σκηνοθέτη Απίτσατπονγκ Βιρασεττάκουν εκδίδει δίγλωσση μονογραφία, η οποία περιλαμβάνει:
– Εισαγωγικό κείμενο από τον Λευτέρη Αδαμίδη
– Πρωτότυπο δοκίμιο από το Νίκο Σαββάτη
– Συνέντευξη του σκηνοθέτη στο Μανώλη Κρανάκη
– Σημειώσεις του σκηνοθέτη για τις μικρού μήκους ταινίες του
– Παρουσίαση των ταινιών του αφιερώματος με φιλμογραφία, ζενερίκ και συνόψεις
– Πλούσιο φωτογραφικό υλικό
