Άλμπαν Μπεργκ: Λούλου

Ο Π. Μπουλέζ (γενν. το 1925) υπήρξε µαθητής του Ο. Messiaen και του R. Leibowitz. Έγραψε σηµαντικά έργα, όπως τα "Marteau sans maitre", "Structures", "Pli selon pli, Rituel", "Repons", "Sur Incises" κ.ά. Διηύθυνε τις ορχήστρες του Μπάντεν-Μπάντεν, του BBC, τη Φιλαρµονική της Ν. Υόρκης κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής, από το 1975, του περίφηµου Ensemble Intercontemporain µε έδρα το Παρίσι. Επίσης, έχει επανειληµµένα διευθύνει Βάγκνερ (Τετραλογία, Πάρσιφαλ) στο φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ. Ήταν ιδρυτής και εµψυχωτής του Ινστιτούτου Έρευνας Μουσικής και Ακουστικής (ΙRCAM), στο Παρίσι. Έγραψε, µεταξύ άλλων, τα θεωρητικά κείµενα Jalons (σεµινάρια 1978-1988), "Points de Repere" I και II, "Lecons de Musique" (σεµινάρια 1976-1995).

Ο Νίκος Β. Τσούχλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Γιος του ζωγράφου Βρασίδα Τσούχλου, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πιάνο στο Εθνικό Ωδείο με τη Χρυσή Παρθενιάδη-Φλώρου, θεωρητικά της μουσικής με τον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου και διεύθυνση ορχήστρας στη Γαλλία με τον Αλέξανδρο Μυράτ, ενώ μαθήτευσε επίσης για μια τριετία κοντά στον μαέστρο Sergiu Celibidache, στο Μόναχο και το Παρίσι. Είναι διδάκτορας μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα με την εικοσαετή καλλιτεχνική του σταδιοδρομία ως αρχιμουσικού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ασχολήθηκε συστηματικά με θεωρητικά ζητήματα που αφορούν τη μουσική ερμηνεία. "Η τέχνη των αισθημάτων και των συγκινήσεων" είναι το πρώτο του βιβλίο. Σήμερα είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώ έχει εκλεγεί Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ο Άικε Γκραμς είναι από το 1991 καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνοθέτης του Δημοτικού Θεάτρου της Βέρνης. Μεταξύ 1985-1991 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στις σκηνές Κρέφελντ/Μαίνχενγκλάντμπαχ. Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις θεάτρου και όπερας σε πολλά θέατρα στη Γερμανία και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων όπερες των Μότσαρτ, Μπετόβεν, Βέμπερ, Βάγκνερ, Ντονιτσέτι, Βέρντι, Πουτσίνι, Μασκάνι, Λεονκαβάλο, Ρ. Στράους, Α. Μπεργκ, Κ. Βάιλ, Λίγκετι, Κρίστιαν Γιοστ, κ.ά. και θεατρικά από τον Αριστοφάνη ως τον Σαίξπηρ και τον Μπρεχτ.

Καρλ Κράους, Αυστριακός συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1874 στο Gitschin της Βοημίας (το σημερινό Jicim της Τσεχίας) και πέθανε το 1936 στη Βιέννη. Ήταν γόνος πλούσιας εβραϊκής οικογένειας, γιος του Jacob Kraus, που ήταν παραγωγός χαρτιού και της Ernestine, το γένος Kantor. Από τους σημαντικότερους στη γερμανόφωνη λογοτεχνία που αναδύθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Σατιριστής, δοκιμιογράφος, δραματουργός και ποιητής. Έγραψε σάτιρες, θεατρικά έργα, κριτικές, δοκίμια, αφορισμούς και ποιήματα (λυρικά και σατιρικά). Ήταν έξοχος τεχνίτης των αφορισμών και θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς γερμανόφωνους σατιριστές του 20ού αιώνα. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για την πνευματώδη κριτική του στον Τύπο, τη Γερμανική κουλτούρα, την Αυστριακή πολιτική, την ψυχιατρική, την ψυχολογία και την ψυχανάλυση.