Ένα μέλλον για την Αθήνα

Ο Σταύρος Τσέτσης είναι Αρχιτέκτονας, (IUAV), Πολεοδόμος/Χωροτάκτης (IUAV), Διδάκτωρ του ΕΜΠ. Από 30ετίας ασχολείται με θέματα αστικού και χωροταξικού σχεδιασμού σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το διάστημα 1985-1989 εργάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως συνεργάτης του Προέδρου Επιτροπής Μεταφορών του Σώματος. Από το 1990 παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σε Διεθνείς Οργανισμούς, Κεντρική Διοίκηση, Περιφέρειες, Νομαρχίες, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Φορείς Διαχείρισης και Προστασίας Περιβάλλοντος και στον Ιδιωτικό τομέα, για ζητήματα αστικής και περιφερειακής ανάπτυξης, χωροταξίας, μεταφορών, καινοτομίας, περιβάλλοντος. Διετέλεσε μεταξύ άλλων, επικεφαλής Τεχνικού Συμβουλίου Δήμου Αθηναίων (2005) και Αξιολογητής Περιφερειακού Σκέλους του ΚΠΣ (1992-1994). Το γραφείο του έχει εκπονήσει σειρά μελετών, ενδεικτικά αναφέρονται: Το Αναπτυξιακό Σχέδιο για τη Δυτική Αττική (1993-1994), το Σχέδιο Αναβάθμισης μέρους του 2ου Διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων (2000-2004), το εγκεκριμένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και το σχεδιασμό της περιαερολιμενικής περιοχής του Δήμου Σπάτων (1996-1999), τα Επιχειρησιακά Σχέδια Τουριστικής Ανάπτυξης του Δέλτα Πηνειού της Ν.Α. Λάρισας (2003-2004), του Φορέα Διαχείρισης Προστασίας Περιβάλλοντος της Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου (2007-2008), το αναθεωρημένο χωροταξικό σχέδιο Δήμου Μυκόνου (2005-2006), τα ΓΠΣ Δήμων Πεταλούδων (2001-2008) και Δήμου Αφάντου (2002-), ενώ είναι σύμβουλος για τον καθορισμό χρήσεων γης και βιώσιμης κινητικότητας στο Δήμο Ροδίων (2008-). Είναι συγγραφέας 14 βιβλίων -μονογραφίες, επιμέλεια, συμμετοχή σε συλλογικούς τόμους- και έχει δημοσιεύσει 120 και πλέον άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο και σε τεχνικά οικονομικά και ειδικευμένα έντυπα, με αντικείμενο τον πολεοδομικό σχεδιασμό, τη βιώσιμη κινητικότητα, τη διαρθρωτική πολιτική της ΕΕ, την κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική στον τομέα των Μεταφορών. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα επιστημονικά συνέδρια και έχει κληθεί να δώσει διαλέξεις σε πολλά Πανεπιστήμια. Από το 2005, το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται στη μορφή της αναδυόμενης αστικότητας, την εποχή της παγκοσμιοποίησης.

O Γαλλογερμανός ακτιβιστής και πολιτικός Nτανιέλ Kον-Mπεντίτ γεννήθηκε το 1945 στη νότια Γαλλία. Hγετική φυσιογνωμία του Mάη του '68, εντάχθηκε στους Γερμανούς Πράσινους το 1984, ενώ το 1989 εξελέγη αντιδήμαρχος Φρανκφούρτης. Tο 1999 ηγείται της ευρωλίστας των Γάλλων Πράσινων, ενώ το 2004 επανεκλέγεται ως Γερμανός ευρωβουλευτής. Aπό το 2002 ηγείται ως συν-πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πράσινων στο Eυρωκοινοβούλιο. Στις τελευταίες ευρωεκλογές ήταν επικεφαλής του γαλλικού ευρωψηφοδελτίου "Eυρώπη-Oικολογία".

Ο Βασίλης Προφυλλίδης είναι πολιτικός μηχανικός ΑΠΘ, συγκοινωνιολόγος (DEA) και διδάκτορας του Πολυτεχνείου Παρισίων (Ecole Nationale des Ponts et Chaussees) και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής ΑΠΘ. Διετέλεσε συνεργάτης του Υπουργείου Μεταφορών, του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, του ΟΣΕ, των Γαλλικών Σιδηροδρόμων και του Υπουργείου Συγκοινωνιών της Γαλλίας. Έλαβε μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια καθώς και σε διασκέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Διεθνούς Τράπεζας και του ΟΟΣΑ. Εκπόνησε σειρά από μελέτες συγκοινωνιακές, κυκλοφοριακές, μελέτες σκοπιμότητας, μελέτες σχεδιασμού και οργάνωσης αεροδρομίων, σιδηροδρόμων και μετρό. Διδάσκει από το 1990 στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης όπου είναι καθηγητής. Δίδαξε ακόμη ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (1995-99). Έχει συγγράψει 5 βιβλία και περισσότερες από 120 επιστημονικές εργασίες που δημοσιεύθηκαν σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά καθώς και σε συνέδρια. Μιλά αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και γερμανικά.

Η Άννα Διαμαντοπούλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1959 και είναι πολιτικός μηχανικός, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Είναι Πρόεδρος του ελληνικού "think tank" ΔΙΚΤΥΟ (2013) για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Υπήρξε για έντεκα χρόνια μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου με το ΠΑΣΟΚ. Έχει διατελέσει Επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1999 - 2004). Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Μάρτιο του 2012 ήταν υπουργός Παιδείας και στη συνέχεια, έως τις εκλογές του Μαΐου 2012, υπουργός Ανάπτυξης. Tο 2012 δίδαξε ευρωπαϊκά θέματα στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Harvard Kennedy School (Fisher Family Fellow). Έχει διδάξει και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις για θέματα ΕΕ στο Lee Kuan Yew School of Public Policy της Σιγκαπούρης το 2015, και από το 2016 είναι Υπότροφος του Προγράμματος Richard von Weizsacker της Ακαδημίας του Ιδρύματος Robert Bosch στο Βερολίνο. Τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2003 για την προσφορά της στην κοινωνική πολιτική της ΕΕ. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο των Σκανδιναβών για τη θεσμοθέτηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και την προώθηση του κοινωνικού διαλόγου στην ΕΕ. Τιμήθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων με τον Σταυρό των Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου για τη συνεργασία της με το Πατριαρχείο το 2012. Έχει σημαντικό συγγραφικό έργο.

O Κωστής Κουτσόπουλος μετά τις προπτυχιακές σπουδές του στην Ελλάδα, μετέβη στις Η.Π.Α., στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, από όπου έλαβε τα πτυχία MSc και Ph.D., καθώς και μεταδιδακτορικό δίπλωμα από τα Τμήματα Γεωγραφίας και Πολιτικών Μηχανικών. Δίδαξε στις ΗΠΑ στο Πανεπιστήμιο της Αιόβας και το 1979, σε ηλικία 34 χρόνων εξελέγη καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Υπήρξε Διευθυντής του Εργαστηρίου Γεωγραφίας και Ανάλυσης Χώρου (1981-2011), Δ/ντής του Τομέα Γεωγραφίας και Περιφερειακού Σχεδιασμού (1982-1998 και 2010-2011) και διετέλεσε Πρόεδρος της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών (1988-1990). Είναι πρόεδρος και μέλος πολλών επιστημονικών και ακαδημαϊκών Οργανισμών στην Ελλάδα και το εξωτερικό μεταξύ των οποίων και της Ελληνικής Εταιρείας Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών. Υπήρξε ο πρώτος που το 1980 εισήγαγε τα Γ.Σ.Π. στην Ελλάδα, αλλά ασχολείται ενεργά με την επιστημονική αυτή περιοχή από το 1971 τόσο στην έρευνα όσο και στην διδασκαλία μαθημάτων και σεμιναρίων και τελευταία εξ αποστάσεως μέσω διαδικτύου. Έχει παρουσιάσει 157 εργασίες σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, έχει 50 δημοσιεύσεις με κριτές σε επιστημονικά περιοδικά και έχει συγγράψει 64 βιβλία και κεφάλαια σε βιβλία. Τέλος, υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος 48 επιδοτούμενων ερευνητικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημόσιων οργανισμών και εταιρειών, καθώς και πολλών μη επιδοτούμενων ερευνών και μελετών.

Ο Γιώργος Ν. Φώτης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Κατέχει πτυχίο Αγρονόμου -Τοπογράφου Μηχανικού και Διδακτορικό στη Γεωγραφία και Ανάλυση Χώρου - και τα δύο από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η έρευνά του έχει χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Ανάπτυξης, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, το Υπουργείο Παιδείας, τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από τριάντα (30) άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά με κρίση.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1957. Αμέσως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, το Σεπτέμβριο του 1974, εισάγεται στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα και διετέλεσε μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και των Συμβουλίων της Φοιτητικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος. Αποφοίτησε από τη Νομική το 1978 και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ΙΙ. Το 1980 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου το 1984 εκλέχθηκε υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Παράλληλα άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στον Άρειο Πάγο. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και μέλος της Επιτροπής Τοπικής Ραδιοφωνίας (ανεξάρτητη αρχή αρμόδια για την εποπτεία των ραδιοφωνικών σταθμών). Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει πάρει μέρος ως εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια, συμπόσια και άλλες συναφείς εκδηλώσεις. Είναι επίτιμος διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου La Trobe της Μελβούρνης (Βικτώρια, Αυστραλία). Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό βιβλίων και μελετών στο πεδίο του συνταγματικού δικαίου, της πολιτικής θεωρίας, της πολιτιστικής πολιτικής κ.ά. Τα τελευταία χρόνια το συγγραφικό του έργο, παράλληλα με την πολιτική του δραστηριότητα, έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση του Συντάγματος, την προοπτική του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, το "ανοιχτό κόμμα" ως μορφή συλλογικού πολιτικού υποκειμένου της μεταβιομηχανικής εποχής, τον "Πολιτισμό των Πολιτισμών" ως απάντηση στη θεωρία της "σύγκρουσης των πολιτισμών", την σχέση "ελληνικότητας" και "δυτικότητας" κ.ά. Τον Οκτώβριο του 1993 εκλέχθηκε βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Εκλέχθηκε πάλι βουλευτής στις εκλογές του 1996 και στις εκλογές του 2000. Διετέλεσε Υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Υπουργός Τύπου και ΜΜΕ, Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υπουργός Δικαιοσύνης, Υπουργός Πολιτισμού και Υπουργός Ανάπτυξης (Ενέργειας, Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τουρισμού και Τεχνολογίας). Το Νοέμβριο του 2001 έγινε για δεύτερη φορά Υπουργός Πολιτισμού. Ήταν επίσης μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Είναι παντρεμένος από το 1980 με τη Βασιλική Μπακατσέλου, με την οποία έχει μία κόρη. Ήταν ο εισηγητής της εκτεταμένης Αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος που άρχισε το 1996 και ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2001. Ιδιαίτερα πλούσιο είναι το νομοθετικό του έργο στους τομείς των μέσων ενημέρωσης, της δικαιοσύνης, της ενέργειας, του πολιτισμού κ.λ.π. Με εισήγηση του ψηφίστηκε μεταξύ άλλων ο βασικός νόμος για τα μέσα ενημέρωσης, ο νόμος για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ο νέος νόμος για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς κ.λ.π. Στο πεδίο της πολιτιστικής πολιτικής αξίζει να σημειωθεί η οργάνωση της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας ενόψει της Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, με κεντρικό θέμα την αναζήτηση ενός "Πολιτισμού των Πολιτισμών". Με πρωτοβουλία του, μεταξύ άλλων, ιδρύθηκαν πολλοί νέοι πολιτιστικοί θεσμοί ενώ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία με διάφορα ξένα πανεπιστήμια για την ανάπτυξη των Ελληνικών σπουδών. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 (στις οποίες εξελέγη πρώτος σε σταυρούς στην Περιφέρεια της Α' Θεσσαλονίκης) δήλωσε ότι προτίθεται να διεκδικήσει την αρχηγία του κινήματος. Ωστόσο, στις εσωκομματικές εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 2007, δεν κατάφερε να πάρει την αρχηγία, καθώς οι εκλογές ανέδειξαν αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και πάλι τον Γιώργο Παπανδρέου. Στις γενικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 επανεξελέγη βουλευτής της Α' Περιφέρειας Θεσσαλονίκης. Στις 7 Οκτωβρίου, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ, ορκίστηκε Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Τον Ιούνιο του 2011 η επικείμενη ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής 2012-2015 προκάλεσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις που εκφράστηκαν με μεγάλες πολυήμερες διαδηλώσεις και κυβερνητική κρίση και με παραιτήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών. Η κατάσταση οδήγησε στον κυβερνητικό ανασχηματισμό της 17ης Ιουνίου, με τον οποίο ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, σε μία κρίσιμη περίοδο της ελληνικής κρίσης χρέους. Παράλληλα ανέλαβε και καθήκοντα αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Στην κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που ακολούθησε την παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, το 2011, διατήρησε τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών. Στην εθνική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στις 12 Μαρτίου του 2012 ανακηρύχθηκε ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, καθώς ήταν ο μοναδικός ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει τον απαραίτητο αριθμό υπογραφών βάσει του καταστατικού. Διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2013-2015. Κατά τις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου 2012, υπήρξε συμφωνία μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΔΗΜΑΡ, για συγκρότηση Κυβέρνησης Συνασπισμού, με πρωθυπουργό τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επέλεξε να μην συμμετέχουν κοινοβουλευτικά στελέχη του κόμματός του σ' αυτή την κυβέρνηση, αλλά πρότεινε "ανεξάρτητες" προσωπικότητες. Μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, όμως, από τον συνασπισμό, τον Ιούνιο του 2013, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, προχώρησαν σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης, με τον ίδιο να αναλαμβάνει τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του Υπουργού Εξωτερικών.

Ο Ιωσήφ Στεφάνου του Νικολάου και της Βασιλείας, είναι αρχιτέκτονας πολεοδόμος, καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και διευθυντής του Εργαστηρίου Πολεοδομικής Σύνθεσης του Τμήματος Αρχιτεκτόνων. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στην Ecole Nationale Superieure des Beaux, Πολεοδομία στο Institut D'Urbanisme de l'Universite de Paris και στο Universite des Vincennes (D.E.A. και doctorat 3ου κύκλου). Κοινωνική Ψυχολογία στο Universite Louis Pasteur de Strasbourg (D.E.A. και doctorat 3ου κύκλου). Ψυχολογία του χώρου στο Universite Strasbourg 1 (doctorat d'etat). Είναι Αντιπρόεδρος της Επιτροπής "Comite d'experts sur les aspects sociaux du logement eu egard au vieillissement de la population" του Συμβουλίου της Ευρώπης. Περισσότερες από 100 επιστημονικές εργασίες του έχουν εκδοθεί ή δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά.

Η Τίνα Μπιρμπίλη γεννήθηκε το 1970. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της με μάστερ και διδακτορικό στο Imperial Gollege του Λονδίνου, στον τομέα της διαχείρισης περιβάλλοντος. Ως διδάκτωρ, συνεργάστηκε με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ). Διετέλεσε συνεργάτις του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, του Δημήτρη Αβραμόπουλου στον δήμο της Αθήνας, σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου σε θέματα περιβάλλοντος, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών, και συνεργάτις του ΕΛΙΑΜΕΠ. Τον Οκτώβριο του 2009 ανέλαβε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, στο πλαίσιο της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που προέκυψε από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Είναι συγγραφέας, μαζί με τον συγκοινωνιολόγο Θάνο Βλαστό, του βιβλίου "Φτιάχνοντας πόλεις για ποδήλατο".

O Θάνος Βλαστός είναι Kαθηγητής Πολεοδομίας και Συγκοινωνιακού σχεδιασμού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Διδάσκει επίσης στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ και στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει μεγάλη εμπειρία σε θέματα βιώσιμης κινητικότητας με έμφαση στην ανθρώπινη διάσταση της πολεοδομίας και των μεταφορών και το 2000 ίδρυσε στο ΕΜΠ τη Μονάδα Βιώσιμης Κινητικότητας (ΜΒΚ).

Η Ντόρα Μπακογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Μάιο του 1954, και είναι κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Μαρίκας Μητσοτάκη το γένος Γιαννούκου. Το 1968,λίγους μήνες μετά την άνοδο της δικτατορίας στην εξουσία, η Ντόρα Μπακογιάννη και η οικογένεια της έφυγαν στην εξορία στο Παρίσι. Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρεύτηκε με το γνωστό δημοσιογράφο Παύλο Μπακογιάννη. Aπό το γάμο της απέκτησε δύο παιδιά, την Αλεξία και τον Κώστα. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989 δολοφονήθηκε ο σύζυγός της Παύλος Μπακογιάννης, βουλευτής της Ν.Δ στην μονοεδρική της Ευρυτανίας, από την τρομοκρατική οργάνωση "17 Νοέμβρη". Μετά από εννέα χρόνια χηρείας, τον Ιούλιο 1998 παντρεύτηκε με το Ισίδωρο Κούβελο. Ολοκλήρωσε τις μαθησιακές της σπουδές στη Γερμανική Σχολή του Παρισιού. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, συνέχισε τις ακαδημαϊκές της σπουδές στη Νομική Σχολή, όπου αποφοίτησε από το τμήμα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Ομιλεί και γράφει τη γερμανική, γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Το 1977 έδωσε εξετάσεις στο Υπουργείο Συντονισμού και προσελήφθη ως υπάλληλος στη Διεύθυνση Θεμάτων της Ε.Ο.Κ.. Από το 1984 ως το 1989 ήταν υπεύθυνη του Πολιτικού Γραφείου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Μετά τη δολοφονία του συζύγου της, τον Οκτώβριο του 1989 υπέβαλε υποψηφιότητα, με τη Νέα Δημοκρατία, για την μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου είχε εκλεγεί ο Παύλος Μπακογιάννης στις εκλογές του Ιουνίου του 1989. Στις 5 Νοεμβρίου του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου κερδίζοντας τη μονοεδρική περιφέρεια της Ευρυτανίας, όπου επανεξελέγη και στις δύο επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις: της 8ης Απριλίου του 1990 και της 10ης Οκτωβρίου του 1993. Τον Οκτώβριο του 1990 ορκίστηκε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και τον Δεκέμβριο του 1992 ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού. Στις εκλογές του 1996, άλλαξε εκλογική περιφέρεια και υπέβαλλε υποψηφιότητα στην πρώτη εκλογική περιφέρεια της Αθήνας. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1996 εξελέγη πρώτη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην εκλογική περιφέρεια της Α' Αθηνών, όπου και επανεξελέγη, πρώτη πάλι, στις εκλογές της 9ης Απριλίου του 2000. Από τον Σεπτέμβριο του 1991 και ως τον Αύγουστο 1992 ήταν Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων της Νέας Δημοκρατίας και είχε την ευθύνη της εκπροσώπησης του κόμματος της στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και στην Διεθνή Δημοκρατική Ένωση (IDU). Στις 29 Απριλίου 1994 εξελέγη από το Γ΄ Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πρώτη σε σειρά εκλογής για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, καθώς και στο Δ΄ Συνέδριο στις 22 Μαρτίου του 1997 κατά το οποίο, επανεξελέγη πρώτη σε ψήφους για την νέα Κεντρική Επιτροπή και η οποία στη συνέχεια την εξέλεξε για δύο θητείες στην Εκτελεστική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας. Τον Σεπτέμβριο του 1997 ορίστηκε από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, υπεύθυνη του τομέα Ανάπτυξης της Νέας Δημοκρατίας και από τον Μάιο του 2000 ορίστηκε Υπεύθυνη του τομέα Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Νέας Δημοκρατίας. Μετά τις εκλογές του 2000, διετέλεσε μέλος της Διαρκoύς Επιτροπής, της Βουλής, Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Στις 29 Μαρτίου του 2002 κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Κ.Ο. της Ν.Δ., αποδέχθηκε την πρόταση του Πρόεδρου του κόμματος Κ. Καραμανλή, να είναι υποψήφια Δήμαρχος της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2002. Στις 20 Οκτωβρίου του 2002 εξελέγη, η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της πόλης των Αθηνών Δήμαρχος Αθηναίων, με ποσοστό 60,6%, που είναι το μεγαλύτερο που έχει πάρει ποτέ δήμαρχος στο δήμο της Αθήνας. Τον Μάρτιο του 1992 της απονεμήθηκε από το Διεθνές Κέντρο Γυναικών το βραβείο "International Leadership Award" και τον Ιούνιο του 1993 της απονεμήθηκε από το 14ο Διεθνές Συμπόσιο "Fontana di Roma", ως εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο του Πολιτισμού. Η Ντόρα Μπακογιάννη, ύστερα από πρόσκληση του προέδρου της Commission, Romano Prodi συμμετέχει από τον Ιανουάριο του 2003 -μαζί με άλλες 12 επιφανείς προσωπικότητες της Ευρώπης- στην Στρογγυλή Τράπεζα που εξετάζει τον νέο κοινωνικό χαρακτήρα, την πολιτισμική ταυτότητα αλλά και το οικονομικό σχέδιο της νέας Ευρώπης -των 25 χωρών μετά τη διεύρυνση. Αποχώρησε πρόωρα από τον Δήμο της Αθήνας, ενάμιση χρόνο μετά την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων, τον Φεβρουάριο του 2006, για να αναλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών, θέση την οποία συνέχισε να κατέχει και στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που προέκυψε μετά από τις εκλογές του 2007. Στις γενικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, παρά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας, εξελέγη πρώτη σε ψήφους βουλευτής της Α΄ Αθηνών. Στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν, της 29ης Νοεμβρίου 2009, ήταν μία από τους τρεις υποψηφίους για την ανάδειξη του προέδρου του κόμματος, μετά την παραίτηση του αρχηγού, Κώστα Καραμανλή. Ωστόσο, ηττήθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κατάφερε να πάρει το χρίσμα της αρχηγίας. Την 6η Μαΐου 2010, έπειτα από κρίσιμη συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή επί νομοσχεδίου για τα μέτρα του ΔΝΤ, το οποίο υπερψήφισε πράττοντας αντίθετα από την κομματική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας, ο πρόεδρός της, Αντώνης Σαμαράς, με επιστολή που έστειλε στον πρόεδρο της Βουλής ανακοίνωσε ότι η κ. Μπακογιάννη τίθεται εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ. Την ίδια ημέρα, έπειτα από συνεδρίαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του κόμματος, η κ. Μπακογιάννη διεγράφη από το κόμμα. Στις 21 Νοεμβρίου 2010, παρουσία 5.000 περίπου συνέδρων στο θέατρο Badminton, ηγήθηκε πρωτοβουλίας νέων ενεργών πολιτών και πρωτοστάτησε, στην ίδρυση τoυ κόμματος "Δημοκρατική Συμμαχία", το οποίο χαρακτηρίστηκε από τη διακήρυξη φιλελεύθερων θέσεων και αρχών. Το κόμμα απέτυχε να συγκεντρώσει ποσοστό μεγαλύτερο του 3% στις εκλογές του Μαΐου 2012, με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός Κοινοβουλίου. Εν όψει των νέων εκλογών του Ιουνίου 2012, η Δημοκρατική Συμμαχία αποφάσισε να προχωρήσει σε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία, με τη Ντόρα Μπακογιάννη να τίθεται επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1946 έγινε δεκτός στη διπλωματική υπηρεσία και υπηρέτησε στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες στον ΟΗΕ και στο ΝΑΤΟ, ως πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη, σύμβουλος πρεσβείας στην Άγκυρα, Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια. Με πρεσβευτικό βαθμό από το 1965 διετέλεσε διευθυντής των Τουρκικών και Κυπριακών Υποθέσεων, Πρέσβυς στον Καναδά, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ. Από το 1976 ως το 1981, οπότε συνταξιοδοτήθηκε, υπηρέτησε ως Μόνιμος Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας του Υπ. Εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Δημοσιεύματα: - "Το Κυπριακό. Μια ενδοσκόπηση" (μαζί με τους Μεν. Αλεξανδράκη και Ε. Λαγάκο), Ευρωεκδοτική, 1987. - "Οι Τούρκοι και εμείς" (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Εκδ. Φυτράκη, 1988. - "Εξωτερική πολιτική - διπλωματία - διπλωμάτες", Εκδ. Φυτράκη, 1990. - "Ανασκόπηση. Η εξωτερική πολιτική της νεότερης Ελλάδας", Εκδ. Ι. Σιδέρης, 1998. - "Θουκυδίδης επίκαιρος", Εκδ. Ι. Σιδέρης, 1998. κ.ά.