Αγγλική μεταφυσική ποίηση

Ο Μίλτωνας, ένας από τους σημαντικότερους Άγγλους λογοτέχνες, γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 9 Δεκεμβρίου του 1608. Παρ’ όλο που έχασε το φως του σε μικρή ηλικία, τον χαρακτήριζε μια μεγάλη ικανότητα στην εκμάθηση ξένων γλωσσών και στη μελέτη των Ελλήνων και Λατίνων κλασικών. Τους πρώτους στίχους του αποπειράθηκε να τους γράψει ενώ ήταν ακόμη μαθητής στο σχολείο του Αγίου Παύλου. Φοίτησε στο Christ’s College του Πανεπιστημίου του Cambridge. Τα σπουδαιότερα έργα του είναι: "Χαμένος παράδεισος", "Λυκίδα", "Ξανακερδισμένος παράδεισος" και "Σαμψών αγωνιστής". Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνθεση τραγουδιών. Πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 1674.

Ο Τζων Νταν, εξέχων Άγγλος ποιητής και θεολόγος μυστικιστής, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1572. Η οικογένειά του ήταν ρωμαιο-καθολική στο θρήσκευμα. Σπούδασε σε εξαιρετικά σχολεία και κολέγια, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Οξφόρδη. Το 1601 νυμφεύτηκε την Άννα Μόρ από την οποία απέκτησε πολλά παιδιά και, το 1615, χειροτονήθηκε ιερέας. Στη συνέχεια, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και, το 1621, έγινε Κοσμήτωρ του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι τον θάνατό του, το 1631. Είναι φημισμένος για τα ποιήματά του και για τα κηρύγματα που εκφωνούσε στο ποίμνιό του, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, και για τα οποία, μάλλον, ο ίδιος επιθυμούσε και προσδοκούσε να μνημονεύεται.

Ο William Blake (1757-1827) ήταν Βρετανός οραματιστής μύστης, ποιητής, ζωγράφος και χαράκτης, ο οποίος εικονογράφησε και τύπωσε ο ίδιος τα βιβλία του. Ο Blake διεκύρηξε την υπεροχή της φαντασίας σε αντίθεση προς τον ορθολογισμό και τον υλισμό του 18ου αιώνα.

O Alfred Lord Tennyson (1809 -1892) άρχισε να γράφει ποίηση από νεαρή ηλικία. Η φήμη του ως ποιητή, μεγάλωσε στα χρόνια των σπουδών του στο Καίμπριτζ, όπου μια βαθειά φιλία αναπτύχθηκε ανάμεσα σ' αυτόν και τον Χένρυ Χάλλαμ. Το 1830 εξέδωσε τη συλλογή "Ποιήματα, κυρίως λυρικά", που περιλάμβανε το ποίημα "Μαριάνα". Το 1832 εκδόθηκε άλλος ένας τόμος ποιημάτων του, μεταξύ τους και το "The lady οf Shalott" ("Η δεσποσύνη του Σαλότ"). Ο ξαφνικός θάνατος του αγαπημένου του φίλου το 1833, συγκλόνισε τον Τέννυσον, αλλά και τον παρακίνησε να γράψει μια σειρά ποιημάτων, που θα αποτελούσαν μέρος ενός από τα πιο γνωστά έργα του, του "Ιn memoriam". Στην ίδια περίοδο ανήκουν και μερικά ποιήματα που θα ενσωματώνονταν στο αγαπημένο του ποίημα, το μελαγχολικό "Maud" ("Μωντ"). Το 1842 εξέδωσε τη συλλογή "Ποιήματα", αναθεώρηση προηγούμενων έργων του μαζί με νέα ποιήματα· ένα από αυτά ήταν και το "Ulysses" ("Οδυσσέας"). Το 1842 εκδόθηκε το πρώτο μακροσκελές ποίημά του "The princess" ("Η πριγκίπισσα") που περιλάμβανε τα γνωστά ως ανεξάρτητα ποιήματα "The splendour falls"· "Tears", "IdIe tears"· "Now sleeps the crimson petal" ("Το μεγαλείο πέφτει"· "Δάκρυα, μάταια δάκρυα"· "Τώρα το κρεμεζί κοιμάται ανθόφυλλο"). Το 1850, ήδη διάσημος, ονομάστηκε Poet Laureate (δαφνοστεφής, εθνικός ποιητής), μετά τον θάνατο του Ουέρντσουερθ. Η περίφημη "Επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας" (1855, "Maud and other poems"), επιβεβαίωσε τον τίτλο του εθνικού ποιητή. Τα "Ειδύλλια του βασιλιά" ("Idylls οf the king", 1859) γνώρισαν την άμεση επιτυχία. Το 1889, τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του, έγραψε το περίφημο "Crossing the Bar" ("Διασχίζοντας τη Σύρτιδα") στη διάρκεια ταξιδιού στο Νησί του Ουάιτ.

Ο ινδός ποιητής Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ ήταν γόνος επιφανούς οικογένειας της Δυτικής Βεγγάλης. Γεννήθηκε το 1861 στην Καλκούτα και δέχθηκε τη βασική εκπαίδευση στο σπίτι, στη βεγγαλική γλώσσα, με μαθήματα αγγλικών τα απογεύματα. Γνώρισε από μικρός το έργο Ινδών ποιητών που έγραψαν στην ίδια γλώσσα και, σε ηλικία οκτώ ετών, συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα. Αργότερα ο πατέρας του -ο μεταρρυθμιστής ινδουιστής μαχαρίσι Ντεμπεντρανάθ Ταγκόρ- τον έστειλε στην Αγγλία για να σπουδάσει δικηγόρος, όπου παρακολούθησε, μεταξύ άλλων, τις φιλελεύθερες διαλέξεις των John Bright και W.E. Gladstone. Το 1879 γράφτηκε στο University College του Λονδίνου, την επόμενη χρονιά όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να επιστρέψει στην Ινδία, μετά από παράκληση του πατέρα του. Το 1883 παντρεύτηκε τη δεκάχρονη Bhabatarini, που διάλεξε γι αυτόν η οικογένειά του, με την οποία επρόκειτο να αποκτήσει τέσσερα παιδιά -το πρώτο στα 13 της χρόνια. Από το 1890 αφοσιώνεται στη διαχείριση της οικογενειακής περιουσίας. Την ίδια εποχή εκδίδονται οι πρώτες του ποιητικές συλλογές ("Manasi", 1890, "Chitra", 1895, και "Sonar Tari", 1895), γραμμένες σε απλή βεγγαλική γλώσσα και όχι στην περίτεχνη γλώσσα των λογοτεχνικών έργων. Το 1901 ιδρύει την περίφημη σχολή Shantiniketan, κοντά στην Καλκούτα, με μια ομάδα από ινδουιστές και χριστιανούς δασκάλους, με στόχο τη "διδασκαλία της απλότητας της ζωής και την καλλιέργεια της ομορφιάς". Το 1912 η αγγλική μετάφραση, από τον ίδιο, του έργου του "Gitanjali" εκδίδεται στην Αγγλία με τίτλο "Song Offerings" και φροντίδα του Γ. Μπ. Γέητς. Ταξιδεύει στη Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ για έναν κύκλο διαλέξεων. Την επόμενη χρονιά, το 1913, του απονέμεται το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Τα χρήματα του βραβείου διατίθενται για τη βελτίωση των συνθηκών στη σχολή Shantiniketan. Εκτός από τη λογοτεχνία, ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και με τη μουσική και έκανε εκθέσεις έργων του στη Δύση. Ανάμεσα στους μαθητές του περιλαμβάνεται ο γνωστός Ινδός σκηνοθέτης του κινηματογράφου Σατιαζίτ Ρέι, που επηρεάστηκε βαθιά από τη διδασκαλία του. Δεν αναμίχθηκε στην ενεργό πολιτική, αλλά αντίθετα, με τη ζωή και το έργο του, προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Πέθανε το 1941 στην Καλκούτα, μετά από σύντομη αρρώστια, στο ίδιο σπίτι όπου είχε γεννηθεί. Γνωστότερα έργα του είναι: ποίηση: "Manasi" (1890), "Sonar Tari" (1894), "Gitanjali" (1910), "Gitimalya" (1914), "Balaka" (1916). Στα αγγλικά: "Gitanjali: Song Offerings" (1912), "The Gardener" (1913), "Fruit-Gathering" (1916) και "The Fugitive" (1921). Θεατρικά έργα: "Raja" (1910), "Dakghar" (1912), "Achalayatan" (1912), "Muktadhara" (1922), "Raktakaravi" (1926). Διηγήματα και μυθιστορήματα: "Gora" (1910), "Ghare-Baire" (1916) ["Το σπίτι και ο κόσμος"], "Yogayog" (1929). Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί το μυθιστόρημά του "Το σπίτι και ο κόσμος", ποιήματα ("Γκιταντζαλί", "Μοχούα", "Λυρικές προσφορές", κ.ά.), συλλογές διηγημάτων ("Ινδικά διηγήματα", "Τα παραστρατημένα πουλιά", κ.ά.) και συλλογές ποιητικών-φιλοσοφικών γνωμικών ("Λαμπυρίδες", "Ο ωκεανός της ζωής", κ.ά.).

Ο Ντέιβιντ Χέρμπερτ Λόρενς γεννήθηκε στο Ίστγουντ του Νότινγκχαμσαϊρ το 1885. Δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα το 1911. Πολυταξιδεμένος, έζησε στην Ιταλία (Φλωρεντία), την Αυστραλία και την Κεντρική Αμερική, για να εγκατασταθεί τελικά στη Γαλλία. Τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του είναι: "Το άσπρο παγόνι" (1911), "Γιοι και εραστές" (1913), "Ερωτευμένες γυναίκες" (1921), "Το φτερωτό φίδι" (1926) και "Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι" (1928). Το τελευταίο προκάλεσε σκάνδαλο και η κυκλοφορία του απαγορεύτηκε για πολλά χρόνια στην Αγγλία και στις Η.Π.Α. Την ίδια τύχη είχε και το "Ουράνιο τόξο" (1915). Η καταγγελία του βιομηχανικού πολιτισμού και των πουριτανικών ηθών της εποχής του, προκάλεσε στον Ντ. Χ. Λόρενς προβλήματα και αντιδικίες με τη λογοκρισία και το λογοτεχνικό κατεστημένο αλλά δεν εμπόδισε το έργο του να πάρει μια θέση στην παγκόσμια λογοτεχνία. Σήμερα, θεωρείται κλασικός συγγραφέας, ενώ οι καινούργιες ερμηνείες των γραπτών του διαδέχονται η μία την άλλη. Η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αλληλογραφία του δημοσιεύτηκε το 1932 με επιμέλεια του Άλντους Χάξλεϊ. Πέθανε στην Προβηγκία το 1930.

Ο C. S. Lewis γεννήθηκε στην Ιρλανδία το 1898. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, του οποίου υπήρξε καθηγητής μεσαιωνικής και αναγεννησιακής λογοτεχνίας, όπως επίσης και του πανεπιστημίου του Cambridge. Αθεϊστής για πολλά χρόνια, μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό το 1929. Ήταν η εμπειρία του αυτή που τον βοήθησε να κατανοήσει την απάθεια και απροθυμία αυτών που προτιμούν να αγνοήσουν τη χριστιανική πίστη παρά να εξετάσουν τις αποδείξεις της. Προικισμένος με λαμπρή διάνοια, λογική σκέψη και καινοτόμα ζωηρή φαντασία υπήρξε ο συγγραφέας που συνεχίζει να ελκύει την προσοχή εκατομμυρίων αναγνωστών. Εκτός από έργα εκλαϊκευμένης θεολογίας ο καθηγητής Lewis έγραψε βιβλία παιδικής λογοτεχνίας, επιστημονικής φαντασίας και φιλολογικής κριτικής. Πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 1963, στο σπίτι του στην Οξφόρδη.

Ο W.H. Auden γεννήθηκε στο Γιορκ της Αγγλίας το 1907. Σπούδασε αρχικά φυσική ιστορία και στη συνέχεια αγγλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ένας από τους παραγωγικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Ποιήματα" το 1930, το οποίο του χάρισε αμέσως την επιτυχία. Το 1939 εγκαθίσταται στις ΗΠΑ, απόφαση που θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις στη Μ. Βρετανία. Στην Αμερική θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του -το 1946 παίρνει την αμερικανική υπηκοότητα- και θα δραστηριοποιηθεί ως ποιητής, κριτικός και επιμελητής. Θα διδάξει ποίηση σε διάφορα πανεπιστήμια, αλλά τα καλοκαίρια θα τα περνά στην Ευρώπη. Η μουσική έπαιξε βαρύνοντα ρόλο στη ζωή του: σε συνεργασία με τον Κάλμαν θα γράψουν και θα μεταφράσουν λιμπρέτα για όπερες. Έγραψε τα λιμπρέτα για 5 σκηνικά έργα με γνωστότερα την οπερέτα του φίλου του Benjamin Britten "Paul Bunyan" και την σπουδαία όπερα του Igor Stravinsky "The Rake's Progress" (σε συνεργασια με τον Chester Kallman). Μεταξύ άλλων στις ποιητικές του συνθέσεις συγκαταλέγονται: "Η Ασπίδα του Αχιλλέα", "Η θάλασσα και ο καθρέφτης", "Στη μνήμη του Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς", "Ατλαντίδα", "1 Σεπτεμβρίου 1939", "Τιμή στην Κλειώ". Το διάστημα 1956-60 δίδαξε ως καθηγητής στην έδρα της Ποίησης στην Οξφόρδη. Πέθανε στη Βιέννη στις 23 Σεπτεμβρίου 1973.

Γεννήθηκε στον Άγιο Λουδοβίκο του Μισούρι, στις ΗΠΑ, το 1888 από πουριτανή αριστοκρατική οικογένεια διαπρεπών επιστημόνων και ανατράφηκε με τις αρχές του παππού του που ήταν θεολόγος. Σπούδασε στην Ακαδημία Σμιθ της Μασαχουσέτης, βραβεύτηκε με χρυσό μετάλιο στα λατινικά από την Milton Academy. Σπούδασε τέσσερις γλώσσες: ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά και συνάμα μεσαιωνική ιστορία, συγκριτική φιλολογία και ιστορία νεώτερης φιλοσοφίας. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα φιλοσοφίας στο Χάρβαρντ από τον Μπ. Ράσελ, το 1914 καθώς και σανσκριτική και νεώτερη ινδική φιλοσοφία. Γνώστης της γαλλικής φιλολογίας επιδόθηκε στην ποίηση. Το 1915 ο Έλιοτ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο παραδίνοντας μαθήματα σε σχολεία και αργότερα διορίστηκε στη Lloyd' s Bank του Λονδίνου όπου εργάστηκε οχτώ χρόνια. Η ποίηση του κατατάσσεται σε πέντε περιόδους. Η πρώτη περίοδος (1909-1919) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Το τραγούδι της αγάπης του Άλφρεντ Προύλφροκ", "Το πορτραίτο μιας κυρίας", "Πρελούδια", κ.ά. Η δεύτερη περίοδος (1920-1925) περιλαμβάνει τα ποιήματα: "Γερόντιον", "Ιπποπόταμος", "Η έρημη χώρα", κ.ά. Στην τρίτη περίοδο ανήκουν "Οι άδειοι άνθρωποι", ενώ στην τέταρτη περίοδο (1927-1934) περιλαμβάνονται τα ποιήματα: "Το ταξίδι των Μάγων", "Ένα τραγούδι για τον Συμεών", "Animula", "Βράχος", κ.ά. Στην πέμπτη περίοδο (1935-1942) ανήκουν τα "Τέσσερα κουαρτέτα". Τα θεατρικά του έργα είναι τα "Φονικό στην εκκλησιά" ("Murder in the Cathedral"), "Sweeny Agonistes", "Κοκτέιλ πάρτυ" κ.ά. Ως δημοσιογράφος και κριτικός έδωσε αξιόλογα δείγματα. Από το 1922 που ήταν εκδότης του περιοδικού "Κριτήριον" σκοπό είχε να δημιουργήσει μια θέση για τις νέες τάσεις της λογοτεχνίας και την κριτική. Στα δοκίμια και τις μελέτες ανήκουν: "Η παράδοση και το ατομικό ταλέντο", 1919, "Η χρήση της ποίησης και η χρήση της κριτικής", 1933, "Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας", 1948, "Ποίηση και δράμα", 1951, κ.ά. Το 1948 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1965.